How I fel in love with my stepbrother - Nederlands

Hoofdstuk 29

Pov Lars

We zijn een paar dagen verder. Vandaag is mijn verjaardag whoopwhoop *kuch* niet *kuch* Ik heb echt een hekel aan mijn verjaardag en ik weet niet eens waarom. Vandaag wordt ik 19. Mijn dagen zien er niet heel anders uit dan naar school gaan, iedereen neer slaan die ook maar even tegen mij in gaat, en weer naar het ziekenhuis om bij Roos te zijn. Er is een politie onderzoek aan de gang wie er nou fout zat en wie het nou heeft gedaan. Simon en ik zijn allebei al een aantal keer verhoord. Het frustrerende is, is dat ze ons wel geloven maar dat ze er geen hard bewijs voor kunnen vinden. Na het ongeluk is mijn vader thuisgekomen en is gelukkig niet meer dronken geweest. Hij hoorde dat Roos door een dronken chauffeur is aan gereden en dat vond hij zo erg dat hij de drank nu afgezworen heeft. Ik ben blij dat hij het drinken wil stoppen, maar ik vind het wel een beetje jammer dat Roos eerst daarvoor in het ziekenhuis moest belanden. Mijn vader is haar een keer op gaan zoeken, maar hij heeft het niet zo op ziekenhuizen. Niemand heeft Hilde nog gezien. Het lijkt wel of ze van de aardbodem verdwenen is. Iemand heeft ook contact opgenomen met de vader van Roos en haar oma. Die zijn allebei gister even geweest en omdat ze ver weg wonen hebben ze besloten om hier een paar dagen te overnachten. In ieder geval totdat Roos wakker is geworden en weer naar huis mag.

Ik zit in de les en het boeit me allemaal niet zo veel meer. Ik moet naar Roos. Ik duw ruw mijn stoel naar achter en pak luidruchtig mijn spullen. Ik moet toch bijna eindexamen doen en ik sta er goed voor dus ik geloof het allemaal wel. Ik loop het schoolgebouw uit en loop naar mijn auto. Ik gooi mijn spullen op de achterbank en cross naar het ziekenhuis. Ik loop naar kamer 302 en loop naar binnen. Daar ligt Roos nog steeds hetzelfde als gister en die dag daarvoor. Moedeloos ga ik weer naast haar zitten en pak haar hand weer vast. "Alsjeblieft Roos..Ik heb je nodig. Wordt alsjeblieft wakker." Ik leg mijn hoofd voorzichtig in haar schoot en zonder dat ik het door heb val ik in slaap.

Opeens wordt ik wakker van een beweging onder me. Ik veer op en kijk verwachtingsvol naar Roos. Ik zie niks anders. Misschien heb ik het me verbeeld? Dan voel ik dat ze zachtjes haar vingers probeert te bewegen. "Goedzo babe ga zo door. Je kunt het." Fluister ik haar blij toe. Dan beweegt haar hele hand en al snel probeert ze met haar ogen te knipperen. Ze heeft ze heel even open, maar sluit ze weer snel door het felle licht. Ik glimlach en kan ook niet meer stoppen met glimlachen. Mijn Roos is wakker, ze gaat dit overleven. "Hey..Hey ik ben bij je." Fluister ik zacht tegen haar. Zodra ze mijn stem hoort komt er een kleine glimlach op haar gezicht. "Hey." Haar stem kraakt een beetje. Ik pak een glaasje water en help haar rechtop zitten. Ze bedankt me met een glimlach en drinkt het glaasje voorzichtig op.  Ze zet het glaasje weer op het nachtkastje, maar het blijft stil. Ik weet eigenlijk ook niet echt iets te zeggen dus ik blijf ook maar stil en kijk haar aan. Roos staart een beetje naar haar handen en plukt een beetje aan haar vingers. Dan kijkt ze me aan. "Lars? Mag ik iets vragen?" "Sure. Wat is er?" "Ehm...wat is er eigenlijk gebeurd?" Ik zucht even. "Je wilde naar Kirsten gaan, maar had een ruzie met je moeder. Je stormde boos naar buiten en fietste naar Kirsten, maar je werd door een auto geschept. Het was een ehm...ongeluk." "Wie was de bestuurder?" Ik slik even. "Ehm...de bestuurder is ehm...door gereden." Roos kijkt me ongelovig aan. "Wat? Weten we wel wat voor auto het was?" Oh god dit gaat verkeerd. Ik moet haar vertellen dat Simon en ik denken dat wij haar ex en haar moeder verdenken. "Begrijp me niet verkeerd, maar Simon en ik denken dat Mike en je moeder erachter zitten." "Wat?! Hoe kom je daar nou bij?" "Roos wordt alsjeblieft niet boos op ons, maar toen jij ging, wilde wij ook gaan. Toen zagen we Mike bij je moeder instappen. We zijn ze gevolgd want we vertrouwde het niet en toen kwamen we bij die kruising en daar fietste jij en toen was het te laat..." Ik raak gefrustreerd en leg mijn hoofd in mijn handen. Het blijft een tijdje stil. Opeens voel ik een hand zachtjes op mijn schouder rusten. "Hey...jullie kunnen er toch niks aan doen? Ik ben allang blij dat jij er nu bent." Ik kijk haar aan en glimlach. "Schuif eens op." Verbaasd kijkt ze me aan. Ik sta op en ga naast haar liggen. Lachend schuift ze iets opzij. "Je bent gek." Ik lach en sla mijn armen om haar heen. Ze gaat nog iets dichter in mijn armen liggen en al snel voel ik dat ze weer in slaap valt. Vlak voordat ze echt helemaal weg valt fluister ik nog snel: ik ben blij dat je weer wekker bent. Ik hou van je. Snel druk ik nog een kus op haar voorhoofd.

Pov Roos
Ergens vaag hoor ik een bekende stem iets zeggen. Ik kan niet goed plaatsen wie of wat het geluid is. Langzaam word ik me meer bewust van de omgeving. Ik probeer als eerste mijn vingers te bewegen, maar iets zwaars ligt op mijn hand en been. Ik probeer het nog eens met dit keer meer succes, mijn hand beweegt! Opeens gaat het gewicht van mijn lichaam af en hoor ik weer die bekende stem. Ik kan het nog steeds niet goed plaatsen, maar het klinkt aanmoedigend. Nu mijn hand beweegt, probeer ik mijn ogen open te doen. Ik moet knipperen tegen het felle licht, maar uiteindelijk krijg ik ze open. Weer hoor ik die bekende stem en als ik mijn hoofd lichtjes draai zie ik hem zitten. Ik ben nog nooit zo blij geweest om iemand te zien. Lars heeft me niet laten zitten, hij is gewoon hier! Ik kijk hem glimlachend aan, hij kijkt glimlachend terug. Als ik hem vraag wat er gebeurd is, kraakt mijn stem een beetje. Hij merkt het en geeft me een beetje water. Daarna verteld hij wat er is gebeurd. Ik zie dat hij een beetje in tweestrijd zit met het vertellen, steeds twijfeld hij of hij wel alles aan mij kan vertellen. Ik hoor het hele verhaal angstig aan. Hij verdenkt mijn moeder en Mike? Mijn god wat als het waar is? Oh god en nu? Opeens staat Lars op en wil hij naast me gaan liggen. Ik schuif glimlachend op, hij komt naast me liggen en slaat zijn armen om me heen. Het voelt zo vertrouwd. Ik nestel me iets dichter tegen hem aan en al snel val ik weer in slaap. Voordat ik echt weg zak hoor ik nog; ik ben blij dat je weer wekker bent. Ik hou van je. Daarna voel ik nog een kus op mijn voorhoofd. Met een glimlach op mijn gezicht val ik in een diepe slaap.

Hoi lieve readers ❤❤ how are we doing? Ik heb eindelijk vakantie 🎉🎉🎉 Hebben jullie al vakantie of nog niet? Wat vinden jullie van het verhaal? Let me know! 😊 Heel veel liefs,