How I fel in love with my stepbrother - Nederlands

Hoofdstuk 46

Pov Roos

Daar zie ik hem staan. Met een telefoon in zijn hand... Van schrik struikel ik naar achteren. De telefoon gaat nog een keer. Ik weet niet wat er mis met mij is, maar ik neem aarzelend de telefoon op. "Hallo?" Vraag ik schor. "Dag honey, dat is een tijd geleden he?" "Niet lang genoeg geleden." "Ach doe nou niet zo, ik wilde het gezellig houden." "Ik dacht dat je achter slot en grendel zat." "Hmm dat was ook zo, maar ik laat me niet zo snel kisten." Mijn ademhaling wordt sneller en oppervlakkiger , ik krijg klamme handen en ik krijg het een soort van koud. "Wat moet je Mike?" Vraag ik heel zachtjes. Hij lacht, het is een kille lach. "Meteen ter zake, daar hou ik wel van." Ik zit niet ver meer van een mentale breakdown af. "Zeg het nou maar." Hij zucht. "Tss oke dan. Lars leek het wel zo'n aardig idee dat ik mijn excuses aan moest bieden. Die eikel heeft ook wel ergens gelijk, ik had je niet zo mogen behandelen. En het spijt me." Ik ben geschokt en weet niet wat ik moet zeggen. "En dan had je niet even een kaartje kunnen sturen?!" Roep ik. "Dat moet dan weer op zo'n creepy manier!?" "Eh ja sorry." "Bedankt voor je excuses, maar ik hoef je verder niet meer te zien. Dus ik stel ook voor dat je het vliegtuig pakt en vertrekt." "Was ook mijn plan ja." Nog steeds in shock hang ik op. Ergens vind ik het super lief van Lars dat hij dit heeft gedaan, omdat hij weet dat ik het niet echt goed trok tijdens het politieonderzoek. Maar ergens ben ik ook intens kwaad. Ik had die soepkip niet meer willen zien en ik begon het eindelijk te accepteren. Maar nu komen alle gebeurtenissen toch weer terug. Ik begin te huilen. Ik heb geen idee hoe het met Lars is, waar hij is en die soepkip buiten heeft me een hartaanval bezorgd helpt op zich niet om in een rustige situatie te komen. Ik probeer mezelf rustig te krijgen met mijn favoriete muziek en gewoon in een stoel naar buiten zitten kijken, maar het faalt nogal hard. Mike is gelukkig vertrokken, dus ik kan gewoon rustig van mijn uitzicht genieten. Maar deze hele dag houdt me gespannen. Dan gaat de deur open en komt Lars binnen.

Hij heeft naar het verhaal geluisterd en trekt me in een knuffel. "Het is oke kleintje. Rustig maar." Hij blijft dingen tegen me fluisteren om me weer rustig te krijgen. Blijkbaar heeft deze hele flashback me weer in een soort van paniekaanval gestort.

Pov Lars

Roos verteld wat er is gebeurd. Het lijkt of ze de middag weer beleefd en raakt helemaal in paniek. Als ze verteld dat Mike zegt dat ik hem heb bevrijd, schrik ik even. Ik heb helemaal geen contact met hem gehad. Dat moet iemand anders zijn geweest. Om haar niet nog meer van stuur te maken, zeg ik niks. Ik zal het zelf uitzoeken. Terwijl ik haar omhels fluister ik zacht dat het allemaal wel goed komt. Na een tijdje wordt ze weer wat rustiger. "Ik ben blij dat je oké bent. Hoe is het met de rest?" Ik glimlach. "Niks om je zorgen over te maken. Iedereen is oké." Ze geeft me een kleine glimlach. "Gelukkig maar." Het is al in de avond gelopen en we zijn allebei vrij uitgeput, dus we besluiten we te gaan slapen. Morgen is onze laatste dag hier. Ik word middenin de nacht wakker van Roos die heel erg beweegt. Ik kijk richting haar kant en zie dat ze nog slaapt, maar ze ziet er wel onrustig uit. Ze zal vast een nachtmerrie hebben. Ik rol richting haar, wikkel mijn armen om haar heen en druk haar nog iets dichter naar me toe. Na een tijdje merk ik dat ze wat rustiger wordt en niet veel later val ik ook weer in slaap.

Pov Roos

Na een slechte nacht wordt ik weer wakker naast Lars. Ik glimlach even en blijf nog even liggen. Vandaag is onze laatste dag...Lars wordt ook wakker en ook hij wil nog even blijven liggen. We besluiten na een tijdje toch maar op te staan en naar het strand te gaan. De dag verloopt rustig. We lunchen weer op het strand #lovefruit en als het weer schemerig wordt gaan we terug. We eten nog even snel en gaan dan onze tas inpakken. "Lars?" "Hmm?" "Bedankt voor deze vakantie." zeg ik glimlachend. "Waar komt dit nou weer vandaan gekkie?" Ik haal mijn schouders op. "Ik weet niet, ik ben jullie gewoon dankbaar voor alles wat jullie hebben gedaan voor mij. Jeetje dat klinkt cheezy, maar het is wel waar." "Ah kleintje toch." Hij staat op, loopt naar me toe en geeft me even een knuffel. "Daar hoef je me toch niet voor te bedanken lieverd. Dat is toch vanzelf sprekend." Ik haal mijn schouders op en staar naar de grond die opeens wel heel interessant leek. Hij lacht even en tilt mijn kin op. "Gekkie." Hij geeft me een snelle kus en dan gaan we weer verder met inpakken. Niet veel later zijn we klaar en lopen we vast naar de lobby. "Hey ho let's go!" Geert komt ook de lobby inlopen en we vertrekken naar het vliegveld.

Een paar uur later landden we in Nederland. Zodra we weer thuis zijn wil ik eigenlijk gaan slapen, maar Lars overtuigd mij om nog een film te kijken. Helaas val ik middenin de film toch al wel weer in slaap.

Een paar dagen later

Vandaag is het zover, we gaan Lars verhuizen naar Utrecht. Hij gaat samenwonen met Simon in een appartementje midden in de stad. We doen de laatste spullen in dozen en slepen dan alles naar een bestelbusje wat we gehuurd hebben. Geert doet ook wat dozen in zijn auto en gaat alvast op weg. Lars en ik rijden met het busje langs Simon om hem op te halen. Zodra zijn spullen ook ingeladen zijn, vertrekken we naar Utrecht.
Helaas komen we in een file terecht. Lars kijkt een beetje chagrijnig en opeens krijg ik een heerlijk idee. Ik zet een afspeellijst op met allemaal meezing nummers en draai het volume wat omhoog. Lars trekt een wenkbrauw omhoog en gelukkig snapt Simon mijn hint. Precies als de zanger begint met zingen, blèren wij op zijn hardst mee. Lars schiet in de lach. "Jullie zijn echt gestoord." "Hmm misschien, maar daarom hou je van ons." Glimlach ik en prik in zijn wang met mijn vinger. Hij rolt quasi geïrriteerd met zijn ogen, maar glimlacht ook. Ik geef even snel een zoen op zijn wang en ga dan weer terug zitten. "Get a room!" Roept Simon lachend. "Oh dat zullen we zeker doen." Grijnst Lars terug terwijl ik beschaamd iets onderuit zak. Om dit ongemakkelijke moment voorbij te laten gaan draai ik het volume nog iets verder open en zing weer mee.