How I fel in love with my stepbrother - Nederlands

Hoofdstuk 22

Pov Lars
Na een filmavondje met Roos is ze gaan slapen. Ik ben blij dat we het uitgepraat hebben. Ik lig in mijn kamer muziek te luisteren en een bal omhoog te gooien die ik dan even later behendig weer vang. Er zit even een stilte in een liedje en dan hoor ik geschreeuw. Papa en Hilde kunnen niet thuis zijn, dus het moet Roos wel zijn. Snel ren ik naar haar kamer en doe de deur open. Roos ligt in haar bed en draait wild. Ze heeft duidelijk weer een nachtmerrie. Ik loop op het bed af en probeer haar wakker te maken. "Roos?...Roos?....Roos wordt wakker...Roos?" Opeens spert ze haar ogen open en het eerste wat ik in haar ogen zie is angst. "Sshhj... het is goed lieverd..sshhj.. het is goed. Ik ben bij je." Ik ga op haar bed zitten en trek haar in een knuffel. Ze snikt zachtjes. Ik blijf lieve woorden fluisteren en hoop dat dat het beter maakt. Zo blijven we een tijdje zitten.

Pov Roos
Na een filmavond met Lars ga ik slapen. Ik ben kapot. Ik poets mijn tanden en schrik dan. In de spiegel zie ik Mike staan. Ik wrijf in mijn ogen en dan is ie weg...'rustig maar roos. Het was niet echt. Hij is hier niet echt.' Zeg ik tegen mezelf. Toch niet helemaal op mijn gemak maak ik snel mijn avondritueel af en spring dan in bed.
Ik val al snel in slaap, maar rustig is het niet.
*de droom van Roos*
Ik zit in de kamer wat tv te kijken. Opeens komt Lars binnen met Mike. "Kijk is Roos, dit is mijn nieuwe beste vriend. Leuk he?" Zegt Lars dreigend. Ze komen dreigend op me af lopen en ik probeer weg te komen. Ik probeer uit het huis te rennen en naar de veiligheid te rennen. Als ik eindelijk de achterdeur bereikt heb staan daar Simon en Trevor. "Waar dacht je heen te gaan Roosje? Vindt je de nieuwe beste vriend van Lars niet Leuk?" "Wij wel namelijk." Grijnzen ze eng. Ook zij komen dreigend op mij aflopen en ik probeer weer naar binnen te komen. Helaas staan daar Lars en Mike. "Dacht je ergens heen te gaan darling?" Vraagt Mike "Ik dacht namelijk van niet." Grijnst hij. Ik probeer weg te komen, maar het is te laat.
Ik word ruw uit mijn slaap gehaald door iemand die me wakker maakt. Ik denk nog steeds aan mijn droom en verwacht Mike te zien. Als ik Lars bezorgd over me heen zie staan hou ik het niet meer. Ik begin zachtjes te snikken. Hij fluistert lieve woorden en houd me stevig in een knuffel.
Na een tijdje ben ik een beetje bedaard. "Wil je het me vertellen?" Vraagt Lars lief. Ik schud mijn hoofd en barst weer bijna in huilen uit. "Hey het is goed." Fluistert hij lief en trekt me in een knuffel. Ik knik tegen zijn borst aan en na een tijdje is alles weer oke. "Ik laat je niet alleen. Ik blijf bij je." Ik glimlach. "Sorry...." zeg ik zacht. Hopend dat hij me niet gehoord heeft. "Waarom zeg je sorry?" Vraagt hij verbaasd. "Sorry dat ik je wakker heb geschreeuwd en sorry dat ik niet gewoon normaal ben en sorry dat ik je nachtrust telkens verstoor en sorry..." Ik huil. Alweer. Lars ontbreekt me. "Hey. Denk je echt dat ik wakker ben door jou? Ik sliep nog niet. Lieverd jij kan er niks aan doen. Ik wil niet dat je jezelf schuld aan praat want je hebt geen schuld." Ik kijk weg. Zijn vingers gaan naar mijn kin en dwingen me om hem aan te kijken. "Het is niet jouw schuld. Snap je dat?" Ik kijk hem aan met betraande ogen en knik zachtjes. "Hey het is oke." Zegt hij en wrijft met zijn duimen over mijn wangen. "Het is oke." Fluistert hij zachtjes. Hij brengt zijn hoofd naar de mijne. Oh god. Het gaat gebeuren. Net voordat zijn lippen de mijne kunnen raken horen we beneden voetstappen en gerommel. We schrikken allebei. "Blijf hier." Beveelt hij me. Ja dacht het even niet. Hij staat langzaam op en loopt naar de  deur. Ik haast me ook uit bed. "Roos alsjeblieft. Blijf hier." Ik kijk hem aan. "Nee. Nee ik ga met je mee." Hij zucht wat geïrriteerd maar gaat er verder niet op in. We sluipen de trap af. Het geluid komt uit de keuken. Lars gebaart dat ik achter hem moet blijven. Ik rol met mijn ogen, maar weet ook dat hij gelijk heeft. We staan bij de licht knop van de keuken. Lars doet hem ineens aan en stormt de keuken binnen.

Pov Lars
Roos en ik stormen de keuken binnen. Daar vinden we Roos' moeder en mijn vader. Wat een onzin. Roos en ik kijken allebei verbouwereerd. "Wat heeft dit te betekenen?" Roos schreeuwt zowat. Ik pak haar arm en wrijf er zachtjes over. Ze lijkt te kalmeren en kijkt me even aan. "Ach Roosje. Wij zijn hier de volwassenen. Je kunt niet doen of dat jij dat bent, want jij bent gewoon een verwend kreng." Haar moeder glimlacht gemeen. Roos lijkt even uit het veld geslagen. "Volwassenen? Jullie? Jullie zijn nooit thuis. Ik kook hier altijd. Wij zorgen dat het schoon is hier in dit verdomde huis. En jullie gaan alleen maar zuipen en vieren dat jullie alleen zijn en jullie laten jullie kinderen helemaal alleen. Dus wat nou volwassenen." Ze klinkt ijzig kalm, maar ik zie aan haar dat haar bloed kookt. Haar moeder kijkt jaar geamuseerd aan. Voordat dit uit de hand loopt trek ik Roos mee en schreeuw ik. "Slaaplekker dronkenlappen." En ik sleur haar mee de trap op. Alles wat Roos in haar heeft lijkt wel uit haar weggevaagd zijn.
Ik begeleid haar naar haar kamer. In een soort trans zakt ze naar beneden en begint te huilen. Ik kniel bij haar neer en leg mijn armen om haar heen. Ik heb zo met haar te doen. Welke moeder doet nu zoiets.

Roos komt na een tijdje bij. "Sorry" zegt ze weer. "Stop." Ze kijkt me verward aan. "Stop met steeds sorry zeggen. Het is niet jouw schuld. Je weet niet hoeveel je voor me betekend. Het maakt me niet uit hoe vaak je me nodig hebt. Ik ben er altijd voor je. Snap je dat?" Ze kijkt even met een soort onzekerheid in haar ogen. Dan glimlacht ze. "Dank je wel. Ik weet niet waar ik je aan verdiend heb." En voordat ik het weet stort ze mij in een knuffel. "Kom." Fluister ik zacht. Ik trek haar omhoog en begeleid haar naar haar bed. Ze glimlacht dankbaar en ik ga ook liggen. Ze kijkt even verbaasd. "Ja wat? Ik ga je niet alleen laten vannacht." Roos glimlacht wat verlegen. Wat is ze toch lief...wacht wat? Voordat ik alles kan overdenken komt Roos naast me liggen. Ik rol maar haar toe en sla mijn armen om haar heen. Ze nestelt zich tegen me aan en al snel voel ik haar in slaap vallen. "Slaaplekker Roosje" zeg ik voor dat ze helemaal weg is en geef een kus op haar voorhoofd. Ik voel haar even glimlachen en dan zakt ze weg.

Heyhoi. Sorry dat het allemaal zo lang heeft moeten duren 😱😱😱 echt sorry sorry sorry ❤
Hoe is het met jullie?
Wat vinden jullie van het verhaal? Let me know 😊😊
Liefs,