Hoofdstuk 17

3.1K 96 14
                                    

Pov Roos

Ik word langzaam wakker. Waar lig ik? Dan zie ik dat ik in Lars' armen lig. Ik moet wel in slaap gevallen zijn tijdens de film.
Ik bekijk Lars even. Hij slaapt nog. Hij ziet er heel lief uit. Ogen gesloten, haren warrig en zijn mond is een stukje open. Hij lijkt wel een paar jaar jonger.

Ik wil Lars niet wakker maken, en eerlijk gezegd lig ik wel prima, dus blijf ik in zijn armen liggen. Na een tijdje wordt hij ook wakker. "Goeie morgen kleintje" ik glimlach "goeie morgen. Lekker geslapen?" hij knikt nog een beetje versufd.
Plots krijg ik een pijnscheut door mijn ribben. Kut. Ik probeer niks te laten merken, maar het is al te laat. Hij heeft het toch gemerkt. "Hey wat is er?" vraagt hij bezorgd. "Niks, niks ernstigs." hij kijkt me doordringend aan. "Weet je het zeker?" "ja niks om je zorgen over te maken." ik pers er met moeite een glimlach uit. Hij knikt langzaam. "Oké" ik wil snel het onderwerp veranderen. "Zullen we ontbijten?" glimlach ik. Hij knikt. "Goed idee" we staan op. Ergens vind ik het jammer dat we op staan, maar ik mag niet vergeten dat we nu broer en zus zijn.

Onder het ontbijt komen mama en Geert opeens binnen. "Dag kinders" zingt mama. Nou ja zingen, het lijkt meer op een kraai die gemarteld wordt door een piepende deur. Het is duidelijk dat ze gedronken hebben. Lars en ik kijken allebei verstoord op. "Hoi. Eindelijk weer een keer thuis?" vraag ik. Mama kijkt mij boos aan. "Niet zo'n grote mond kind." zegt ze neerbuigend. Ik haal mijn schouders op. Wat is dit nu weer. Gelukkig strompelen mama en Geert de trap op. Ik bal mijn vuist en knijp zo hard mogelijk om mijn woede de baas te zijn. Lars ziet het en legt zijn hand over de van mij. Even kijk ik hem verbaasd aan, maar dan word ik rustiger. "Het is oké kleintje, daar valt nu niet mee te praten. Trek het je maar niet zo aan." ik knik.

We eten zwijgend verder en ruimen later samen op.
De deurbel gaat. Lars staat op en loopt naar de deur. "Hoi pakketjes voor Lars en Roos." "ja dank je wel" "hier tekenen alsjeblieft" het is even stil en dan sluit de deur weer. Lars komt zuchtend binnen. "Onze boeken zijn er hoor. Lekker op tijd." fijn. Nu kunnen we gaan kaften. Daar ben ik zo goed in. Niet dus.
Ik pak zuchtend mijn doos aan en til hem naar boven. Onderweg mompel ik nog bedankt. Over een week begint school alweer. Ik wil echt niet. Ik ga dan naar het examenjaar....stel dat ik het niet zou halen.....dan faal ik....ik wil niet falen....nu niet zo denken Roos. School moet nog beginnen. Laten we het eerst aankijken. Dan kunnen we altijd nog piekeren.

Na een uur ben ik 3 boeken verder. Ik heb de helft van mijn kaftpapier verspilt. Gefrustreerd smijt ik de rollen kaftpapier op de grond. Ik kan dit gewoon niet.

Niet veel later komt Lars binnen. "Lukt het een beetje kleintje?" ik kijk hem ongelukkig aan. "Zie ik eruit of het lukt?" vraag ik met een pruillipje. Lars schiet even in de lach en kijkt dan weer bloed serieus. "Kom ik help je wel"

Een half uur later zijn we klaar. Lars kijkt me lachend aan. "viel toch nog wel mee kleintje?"ik kijk heb nep-boos aan. Ik geef koppig geen antwoord. Lars pakt een kussen van mijn bed en voor ik het weet zijn we midden in een kussengevecht / kietelgevecht terecht gekomen.

Na ik weet niet hoelang vallen we lachend naast elkaar op mijn bed. "Bedankt trouwens nog." ik draai me richting hem. "No problemo" hij draait zich ook naar mij. We kijken elkaar lang aan totdat een plukje jaar van mij bedacht om voor mijn ogen te vallen. Lars lacht even lief en strijkt het plukje weg achter mijn oor. Zijn hand blijft even in mijn nek hangen. Hij komt wat dichterbij. Nu gaat het gebeuren. Kan dit wel? Ik bedoel we zijn stiefbroer en stiefzus. Is dat niet raar? Wordt dat niet lastig? Dan gaat de deurbel. "shit. ja ik had mijn vrienden uitgenodigd. Helemaal vergeten" in een klap is alle magie weg als die er al was. "Sorry kleintje." "geen probleem." Lars snelt naar beneden. Een beetje teleurgesteld rol ik van mijn bed af. Ik besluit om niks speciaals te gaan doen vandaag dus trek ik maar een chille trainingsbroek aan en mijn favoriete t-shirt. Ik doe mijn haar in een knot. Ik doe huissokken aan en besluit om maar een film te kijken.

Pov Lars
Roos en ik vallen op haar bed. Ze draait zich naar mij "bedankt trouwens nog" "no problemo" ik draai me ook richting haar. Een tijdje blijven we zo liggen. Damn wat is ze mooi. Dan valt er een plukje haar voor haar gezicht. Ik glimlach even en strijk dan het plukje weg. Dit is het perfecte moment. Ik laat mijn hand in haar nek liggen en wil naar haar toe buigen om haar te zoenen. Dan gaat de deurbel. Fack. Dat is waar ook. Meteen zie ik iets van teleurstelling in haar ogen. Wat ben ik een eikel. Ik verontschuldig me en zie dat ze moeite heeft om te verbergen dat ze teleurgesteld is. Ze zegt dat ze het niet erg vindt maar ik zie in haar ogen dat ze liegt.

Ik storm de trap af. Ik doe de deur open. "Net het verkeerde moment" mompel ik. De jongens komen druk binnen stormen.

Na een tijdje besluiten we om een film op te zetten. "Is Roos thuis?" vraagt Simon opeens. "Eh ja" antwoord ik een beetje achterdochtig. "Zullen we haar erbij zetten?" vraagt hij onschuldig. Ik knik. De rest knikt instemmend.

We lopen met zijn alle naar boven en hebben het fantastische plan om zonder iets te zeggen haar kamer in te lopen, haar vast te pakken en haar beneden weer neer te zetten op de bank. Zo gezegd, zo gedaan. We kloppen eerst op de deur. "Ja?" we lopen naar binnen en doen precies wat we hadden bedacht.
"Nee! Nee! Wat doen jullie? Zet me neer!" ze protesteert hevig. Even heb ik een beetje spijt van ons plan, maar ik laat niks merken. Wanhopig probeert ze zicht los te krijgen, wat niet lukt natuurlijk. Simon gooit haar makkelijk over zijn schouders heen en loopt met haar naar beneden. Een steek van jaloezie gaat door me heen. Niks laten merken, je bent de bad boy kom op.

Beneden zetten we haar weer neer, maar ik zie meteen dat er iets mis is. Haar ademhaling gaat moeilijker en ik zie dat ze pijn probeert te negeren. Wat is er aan de hand? Waarom heeft ze niks gezegd?

Heyhey het is weer een tijdje geleden dat ik heb geüpdatet :o sorryyyyyyy!!!! Ik had de afgelopen week introkamp van mijn nieuwe studie :o het was wel heel leuk maar nu ben ik ontzettend moe 😂
Zijn jullie alweer met school begonnen?
Liefs,

How I fel in love with my stepbrother - NederlandsWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu