How I fel in love with my stepbrother - Nederlands

Hoofdstuk 7

Pov Roos
Ik lig op bed, denkend aan de pakketjes. Dat van papa hangt al om mijn nek, maar ik moet ook nog iets met dat van Mike. Ik vind het te mooi om het zomaar weg te gooien, maar ik zal het nooit....maar dan ook nooit dragen. Ik wil niks meer met hem te maken hebben. Ik wil hem en alles wat er gebeurd is vergeten. Ik schrik op uit mijn gedachte als ik opeens een hand op mijn schouder voel. Verschrikt kijk ik op "Dude!! Wat is er? Laat me alsjeblieft nooit meer zo schrikken!" Lars lacht. "Sorry kleintje ik wist niet dat je zo diep in gedachten zat. Maar eh het eten is klaar kom je?" "Oh shit? Echt? Ja ik kom eraan" Lars schud lachend zijn hoofd en loopt mijn kamer uit. Het is pas middag maar omdat mama en Geert vanavond naar een of ander theater iets gaan eten we nu al warm.

Ik schuif aan tafel. "Dag liefje. Was je te diep aan het denken aan je liefde? We hebben je wel 30 keer geroepen" mijn moeder glimlacht te zoet. Ugh. Ik geef haar een dodelijke blik. "Nee ik luisterde gewoon muziek. Kan toch?" "huh je?..." snel onderbreek ik Lars. "Nee ik luisterde muziek." ik kijk hem dwingend aan. Hij kijkt mij verbaasd aan. Mijn ogen smeken hem om niks meer te zeggen. Gelukkig snapt hij het en gaat er verder niet op in.

"Schatten kunnen jullie zo even opruimen? Dan kunnen wij ons klaarmaken en gaan" "prima" na het eten lopen mama en Geert verliefd naar boven toe. Gadverdamme te klef die relatie. Net een stel pubers.

Lars en ik staan zwijgend in de keuken alles op te ruimen. "Wat was dat nou net aan tafel?" ik kijk hem aan. "Ik kan mama toch niet overtuigen dat ik niet over liefde nadacht en ik ga zeker niet uitleggen waar ik wel over nadacht. Liegen was makkelijker" hij kijkt me bedenkelijk aan. "Ah ja natuurlijk" zegt hij een beetje afwezig.

Pov Lars
"Ah ja natuurlijk" dan verdrink ik weer in mijn gedachten. Er is iets mysterieus aan de hand met Roos. Ik moet weten wie die ex is, wat er is gebeurd en wat er in dat pakketje zat.

Dan komen papa en Hilde de trap af. Papa heeft een pak aan en Hilde een of andere gala jurk. "Waar gaan jullie ook al weer heen?" ik krijg een boze blik van papa. "We gaan naar de première van een of andere film" papa slaat bezitterig zijn arm om Hilde heen. Stelletje pubers. "Oh ja juist ja. Veel plezier!" "dag mam, dag Geert" Roos geeft haar moeder een kus op haar wang en loopt dan langs ze heen naar boven. Ik zeg ze ook gedag en ga dan ook naar boven. Niet veel later hoor ik papa en Hilde gaan.

Er wordt zachtjes op mijn deur geklopt. "Ja?" Roos' hoofd verschijnt om de deur. "Ik ga even over het strand lopen. Ik ben over een uurtje wel weer terug" ze glimlacht even. "Oke. Veel plezier" "dank je" en ze loopt weg.
Dit is dé kans. Ik ben helemaal alleen thuis dus ik kan kijken naar het pakketje van die Mike. Maar dat is ook niet helemaal oke. Ach wat, ik doe het gewoon. Ik moet het weten.
Ik hoor de deur dicht gaan. Oke nu moet ik het doen. Ik sta op en loop naar de deur. Dit is echt niet oke. Nee ik ga het toch doen. Met bonzend hart loop ik naar Roos' kamer. Ik doe de deur voorzichtig open, bang dat ze er nog is of zo iets. Natuurlijk is er niemand meer. Snel loop ik de kamer in. Shit waar heeft ze dat ding? Natuurlijk niet zo in het zicht maar waar dan wel? Onder haar bed? In haar kast? Heeft ze het weggegooit? Ik ga voor onder het bed. Bingo. Daar zie ik een doos liggen. Voorzichtig schuif ik het naar me toe. Dit is het pakketje wat ik gister vast heb gehouden.
Mijn ogen flitsen over de regels van het briefje terwijl mijn handen het kettinkje bekijken. Dit is next level stalken. Ik bekijk alles nog een keer goed en doe dan alles weer zo terug als dat het lag. Snel leg ik het terug op de plek waar ik het gevonden had en loop snel de kamer uit. Dat ik dit ooit zou doen....
Om mijn gedachten te verzetten app ik de boys: yoo komen jullie zo chillen?
Niet veel later krijg ik bericht terug dat ze eraan komen.

Pov Roos
Ik loop de deur uit en sta meteen op het strand. De wind slaat meteen om me heen. Heerlijk. Ik begin aan mijn wandeling.
Na een tijdje krijg ik het idee dat ik gevolgd wordt. Het zal vast allemaal verbeelding zijn. Ik loop stug door. Geen idee hoelang ik al onderweg ben. Na een tijdje besluit ik om terug te gaan. Net wanneer ik me omdraai zie ik in mijn ooghoek iets wegduiken. Ik kijk er meteen naar toe maar ik zie niks. Nou ja het zal vast wel een vogel of zo zijn geweest. Toch heb ik er niet zo'n goed gevoel bij. Ik loop harder, maar hoe harder ik loop hoe minder ik me op mijn gemak voel. Uiteindelijk sprint ik zowat. Ik zie het huis al. Ofdat ik achterna wordt gezeten door een wild beest ren ik zo hard ik kan naar de deur. Shit waar heb ik mijn sleutel gelaten? Shit shit shit! Ik ben ze kwijt. Ik kijk snel achterom. Ik zie niks of niemand. Ik heb het me allemaal verbeeld. Ik bel aan. Ik wacht even en dan gaat de deur open. Net op het moment dat de deur open gaat zie ik het. In de duinen vlak achter het huis staat Mike in donkere kleren. Dan gaat de deur open. Ik val Lars in zijn armen en vlucht naar binnen. "Wat is er gebeurd?" zegt hij verbaasd. "Lopen. Raar gevoel. Rennen. Huis. Mike" zeg ik buiten adem. Lars snapt er helemaal niks van. "Drink even wat en ga even rustig zitten. Wat is er gebeurd?" ik doe braaf wat hij zegt en leg hem alles uit. Als ik klaar ben met mijn verhaal zie ik dat de vrienden van Lars er ook zijn en dat ze alles gehoord hebben. "Lars? Ik ben nog nooit zo bang geweest..." fluister ik. Hij trekt me in een knuffel. "Hey het komt wel goed. Dat beloof ik je." ik knik tegen zijn schouder aan terwijl ik nog niet zo zeker ben van zijn woorden. Na een tijdje besluit ik om naar boven te gaan. Ik laat me op mijn bed vallen en begin te huilen. Waarom? Dat is het enige wat ik me kan bedenken. Uiteindelijk val ik in een rusteloze slaap.

Pov Lars
Roos is naar boven gegaan. De jongens kijken mij verbaasd aan. Ik besluit om ze alles uit te leggen. Want eerlijk is eerlijk: samen kunnen we haar beter beschermen.

Heyhey weer een hoofdstukje :)
Wat vinden jullie ervan? :)