How I fel in love with my stepbrother - Nederlands

Hoofdstuk 10

Pov Roos
Langzaam word ik wakker. Waar ben ik? Waarom doet mijn hoofd zoveel pijn? Waarom ben ik niet thuis? Wat is er ook al weer gebeurt? Ik ging naar vrienden toe, die vrienden lieten me zitten, ik ben de dag met papa geweest, ik ging terug naar huis, ik liep richting huis.....en toen? Ik weet het niet meer.

De deur wordt open gegooid. "Dag beauty. Lekker geslapen?" shit waar ken ik die stem toch van? "W...waar...waarom ben ik hier?" Stotter ik. "Stil maar schatje. Als je meewerkt ben je zo weer vrij. Hier heb je wat eten. De baas komt zo." "de baas?" de jongen zegt niks meer. Hij gooit een stuk droog brood en een flesje water naar me. Dan draait hij zich om. "Dress up honey, je moet er goed uitzien. Achter je is een badkamer. Je kleren liggen al klaar" "En waarom zou ik dat doen?" "omdat je anders niet levend hier vandaan komt" dan sluit hij de deur achter zich en loopt weg.
Waar ken ik toch die stem van?

Ik kauw langzaam op het brood. Beter iets dan niets.
Als ik alles op heb besluit ik toch maar naar die badkamer te gaan. Ik wil hier liever levend uitkomen dan dood.
Even gaat door mijn hoofd om te ontsnappen. Er zijn geen ramen dus dat gaat niet door. Dan probeer ik de deur waar de jongen in en uit kwam. Op slot. Voor de hand liggend wel. Er zijn verder geen opties. Dan toch maar opfrissen en omkleden.
In de badkamer is ook geen raam of een andere deur waar ik uit zou kunnen komen. Ik kijk verder rond in de badkamer. Mijn lievelingsshampoo staat er, samen met mijn lievelingsconditioner en douchefris.
Opeens voel ik me heel erg bekeken. Wie deze persoon ook is, hij of zij heeft er flink werk van gemaakt.

Dan zie ik een jurk hangen. Ik loop er naar toe. Als ik dichterbij zie ik dat het een prachtige stof is. Gewoon maar toch speciaal.
Ik trek de jurk aan. Hij sluit perfect aan. Het boven stukje zit wat strakker met off-shoulder mouwen. De onderkant zit wat losser. De jurk is precies de goeie lengte. Hij komt net tot boven mijn knie, maar hij is niet te kort. De stof is donkerrood. Ademloos kijk ik in de spiegel. Dan bedenk ik me dat ik nog steeds niet weet waar ik ben en wie mij hier vast houdt.
Een beetje in paniek ga ik weer de kamer in. Hopend dat ik mijn telefoon of tas vind ga ik in paniek op zoek.

"Schatje wat je ook zoekt, je zult het niet vinden." ik schrik en draai me snel om. Daar zie ik hem staan. De eikel. Ik had het kunnen weten. Mike loopt de kamer in. Dan herinner ik die stem. Nu weet ik ook weer waar ik die stem van herkende. Die stem is van Tim, de beste vriend van Mike. Damn it. "Sorry dat het onder deze omstandigheden is, maar je luisterde zelf niet dus het moet maar zo" hij komt nog dichterbij. Ik deins achteruit tot ik tegen de muur bots. Mike komt toch steeds dichterbij. Wat een verrassing.
Hij staat nu ongeveer tegen me aan. Hij hijgd in mijn nek. Ik draai mijn hoofd weg. "Damn. Je ziet er zo mooi uit in die jurk" hij drukt zijn lichaam zowat tegen me aan. Ik walg en probeer hem van me af te duwen. "Hmm... Niet doen honey. Laat me van je genieten." "ieuw. Rot op. Wat doe ik hier" Mike kreunt en grijnst even. "Doe deze schoenen aan. Ik kom zo weer terug." hij probeert me te zoenen maar ik draai snel mijn hoofd. Hij zegt niks en loopt weg. Voordat hij de deur uitloopt zet hij schoenen bij de deur. "Doe wat ik zeg en er gebeurt je niks" met die woorden sluit hij de deur.

Pov Lars
Ik word wakker. De jongens slapen nog. Ik kan me niet helemaal meer herinneren dat ze hier bleven slapen. Het zal ook wel.

Ik loop naar Roos' kamer. Daar is ze niet. Dan zal ze vast wel beneden zijn.
Als ik beneden kom zie ik Roos ook nergens. Ik kijk of er ergens een briefje ligt. Niks. Damn. Ik begin ongerust te worden. Ik pak mijn telefoon en probeer haar te bellen. Niks. Niemand neemt op. Shit. Ik begin te stressen. Ik maak de jongens wakker. "Guys er is iets mis. Roos is er niet. Ik kan haar niet bereiken. Ik denk dat er iets gebeurt is." Eerst zijn de jongens chagrijnig dat ik ze wakker maak, maar als ze horen dat Roos weg is springt iedereen op. "Let's go and find her" we springen allemaal in kleren en sprinten de deur uit.

Na 3 uur zoeken hebben we haar nog steeds niet gevonden. Gefrustreerd laat ik me zakken in het zand. "Arg Roos waar ben je nou!" roep ik gefrustreerd. Ik smijt een steen de verte in. Dan valt mijn oog op een knipperend lichtje in de duinen. Ik loop er naartoe. Het is een camera die gericht is op ons huis. Mike. Dat is het eerste wat ik denk. Iets verderop zie ik een telefoon liggen. Ik loop er naar toe. Het is de telefoon van Roos. "Guys kom is!"

Na lang overleg hebben we een plan. En ik weet zeker dat het gaat lukken. Het moet lukken.

Pov Roos
Ik doe de schoenen aan. Een andere keus heb ik toch niet. Even later komt Mike weer binnen. In een pak. "Meekomen" hij trekt me zowat overeind. Struikelend val ik achter hem aan. Als ik eindelijk mijn evenwicht terug heb roep ik verontwaardigd "gaat iemand mij nog vertellen wat ik hier doe en waar we heen gaan en waarom ik me zo moet kleden" Mike draait zich kwaad om. "Kop dicht. Je zult het zo wel zien"

Heyhey sorry dat het zo lang heeft moeten duren dat er weer een nieuwe update is, maar nu probeer ik toch weer iets regelmatiger te updaten :)
Tell me what you think! :)
Liefs