How I fel in love with my stepbrother - Nederlands

Hoofdstuk 9

Pov Roos
Ik word 's ochtends vroeg wakker van mijn telefoon die geluidjes maakt. Eerst kan ik de geluidjes niet plaatsen totdat ik me herrinner dat kijn telefoon mijn wekker is. "Nee niet nu. Laat me slapen" mompel ik. Boos draai ik me nog een keer om, maar mijn telefoon blijft doorgaan met wekker spelen. Ik zucht en zet mijn 'wekker' dan toch maar uit. "Dit is veel te vroeg" mompel ik tegen mezelf. Ik wrijf met mijn handen de slaap uit mijn gezicht en pak dan mijn telefoon om social media te checken.

Als ik bijna alles heb gecheckt herrinner ik me weer waarom ik mijn wekker heb gezet. Ik kijk op de klok. Shit ik ga mijn trein missen denk ik. Haastig sprint ik uit bed en trek een oversized shirt aan met een zwarte broek. Haastig prop ik mijn haar in een slordige staart. Ik besluit om alleen wat maskara op te doen.
Onderweg naar beneden trek ik half struikelend mijn zwarte vans aan. Niemand is beneden. Beter dan hoef ik tegen niemand te praten. Ik pak snel een boterham en prop hem in mijn mond. Ik schrijf snel nog een briefje voor als mensen zich af zouden vragen waar ik zou zijn. Ik gris mijn sleutels, oortjes en jasje uit de gang en sprint haastig het huis uit en ren naar het station. Heb ik even geluk dat het station dichtbij is.

Ik kom net optijd op het station en vlak voordat de deuren dicht gaan glip ik nog snel de trein in. Made it. Nog buitenadem plof ik op een stoel ergens in de trein. Ik app snel mijn vrienden van waar ik vandaan kom dat ik eraan kom.
Ik plug mijn oortjes in en zet mijn favoriete muziek op. Ik kijk naar buiten en al snel zink ik diep in gedachten.

Na een tijdje in de trein te hebben gezeten moet ik eruit. Ik moet overstappen. De trein begint langzamer te rijden, maar we zijn er nog lang niet. "We hebben wat vertraging door een persoon langs het spoor. Excuses voor het ongemak." klink er door de luidsprekers van de trein. Nee dit meen je niet. Ik tel de minuten die we stil staan en de minuten die ik dan nog over heb.
Gelukkig begint de trein weer te rijden en als ik nog 3 minuten heb om over te stappen zijn we er eindelijk. Ik sprint de trein uit en sprint naar het goede perron. Gelukkig net op tijd. De trein komt er net aan. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat mijn vrienden me vergeten zijn. Ze zijn me gewoon vergeten? Wat? We hebben het gisteravond pas afgesproken... Ik besluit om Julia, mijn beste vriendin, te bellen. "Heey juul" "hoi Roosje" "Juul hoe kan het dat jullie me vergeten zijn? We hebben het gister pas afgesproken?" het is even stil aan de andere kant van de lijn. "Sorry Roosje....we hadden er niet aan gedacht dat wij weer moeten beginnen met school en jij nog vakantie hebt....het spijt me echt Roos.....we spreken snel iets anders af want ik mis je echt hoor. Het gaat hier nooit meer hetzelfde worden zonder jou" ik glimlach even "Oke....succes op school! Ik mis jou ook heel erg. Dag Juultje...tot snel" "Dag Roosje tot snel" en dan hangen we op. Toch een beetje gekwetst zit ik in de trein. Dit kan toch niet. Dan bedenk ik me dat papa misschien wel thuis is. Toch weer een beetje opgevrolijkt bel ik hem op. "Hey pap." "Dag Roos, wat een verrassing! Is er iets gebeurt?" "Nee nee er is niks gebeurt. Ik zou alleen met Julia en de rest afspreken, maar ze moeten naar school.... Ben jij thuis?" "ze moeten naar school? De scholen zijn hier nog een week vrij?" "wat?" "sorry meisje" "pap ben je thuis?" "Ja ik ben er" "Kan ik even langskomen?" "natuurlijk meisje tot zo" "dag pap tot zo" in de war hang ik op. Ze hoeven nog helemaal niet naar school? Wat is dit nou weer voor een onzin?

Even later kom ik bij papa aan. "Dag pap" "dag meisje. Gaat alles goed?" dat is aan de ene kant het fijne aan papa, aan de andere kant heg irritante. Papa heeft meteen door als er iets is, en meestal heeft hij ook nog goed waar ik over pieker.

Na de hele dag bij papa gespendeerd te hebben ga ik weer naar huis. "Goeie reis lieverd" "dag papa tot snel!"
De hele rit naar huis pieker ik over waarom mijn vrienden tegen me hebben gelogen. Wat zou er aan de hand zijn? Zou ik iets verkeerds gedaan hebben? Wat dan?

Pov Lars
Ik kom beneden met de jongens en zie geen Roos. Hmm....vreemd.... Ik loop naar de keuken en zie daar een briefje liggen. Lieve mama, Lars en Geert. Ik heb gisteravond last minute met mijn vrienden van waar we vandaan komen afgesproken. Ik verwacht pas 's avonds laat thuis te komen. Fijne dag! Liefs Roos.

Na een hele dag met de jongens gegamed te hebben vraag ik me pas af waar papa en Hilde zijn. Na te roepen zonder reactie te krijgen bel ik papa. "Hoi pap, waar zijn jullie?" "oh we zijn even in de stad. We zijn laat terug." dan hangt hij op. The fack? "Yo guys iedereen is vanavond laat pas thuis. Zullen we naar The Light gaan?" The Light is zeg maar onze vaste stamkroeg. Iedereen stemt in en we gaan ons klaar maken.

Eenmaal binnen bij The Lights bestellen we meteen drank. Dit gaat het makkelijkst als je niet helemaal nuchter meer bent zeg maar.
Na een uurtje of zo iets, ik weet het niet meer ik heb iets teveel drank op, heeft Trevor al 3 meisjes gezoend, Daniël heeft al een chick gefixt voor vanavond, Matt en Max houden iedereen in de gaten en Simon en ik zoeken de perfecte 'slachtoffers' uit. Kevin en Jard ben ik alweer uit het oog verloren. Het zal ook allemaal wel.

Aan het eind van de avond hebben we allemaal, zoals gewoonlijk, gescoord. In feite weet ik er niet veel meer van ik weet alleen dat ik mijn bed nu snel moet vinden want ik ben kapot. Moe maar voldaan val ik in slaap.

Pov Roos
Eindelijk. Ik ben bijna thuis. Ik loop langzaam richting ons huis. Diep in gedachten kom ik steeds dichter bij het huis. Opeens wordt ik van achter vast gegrepen en wordt ik meegesleurd. Ik probeer te gillen, maar er zit een hand voor mijn mond. Ik spartel in het rond in de hoop los te komen. Helaas zonder effect. "Don't do this sweatheart. It wont hurt" ergens herken ik die stem ik weet alleen even niet meer waarvan. Ik word de duinen in gesleurd.

Heyhey het heeft weer een tijdje geduurd sorryyyy! :)
Hoe is het met jullie?
Wat vinden jullie ervan? Let me know! :)
Liefs