How I fel in love with my stepbrother - Nederlands

Hoofdstuk 47

Pov Lars

We rijden precies een file in en dat is het laatste waar ik zin in heb. Ik wil het liefst gewoon in Utrecht zijn en niet meer in de auto te hoeven zitten. Roos kijkt mij even aan en begint dan te glimlachen. Damn ze is zo mooi zonder dat ze het zelf weet. Ze plugt haar telefoon in de radio van de auto en zet een of andere lijst aan. Simon en zij geven elkaar een blik en beginnen dan precies tegelijk mee te zingen. Of nou ja zingen, het is meer het gemartel van een zieke kraai die tussen een piepende deur vast zit. Ik lach om het enthousiasme van Roos "Jullie zijn echt gestoord." Ze haalt lachend haar schouders op "Hmm misschien, maar daarom hou je van ons." zegt ze glimlachend. Ze steekt haar hand naar mijn gezicht uit en prikt in mijn wang. Ik kijk haar quasi geïrriteerd aan en rol met mijn ogen, maar ik kan een lach niet onderdrukken. Ze geeft een snelle zoen op mijn wang. "Get a room!" roept Simon. "Oh dat zullen we zeker doen." Grijns ik terug. Ik merk dat Roos het ontzettend ongemakkelijk vindt en zakt iets onderuit, waardoor ik nog harder moet lachen. Roos kijkt mij even beschaamd aan, draait dan het volume van de radio nog iets harder en zingt mee of dat er niks gebeurd is. Ik grijns even. Ze is zo schattig onschuldig. Niet veel later krijst Simon ook weer mee. Ik tik met mijn vingers op het stuur mee met de beat van de nummers. Gelukkig is de file ook zo weer opgelost, waardoor we snel weer door kunnen rijden.

Niet veel later komen we bij het appartement aan. Pap staat al te wachten. Simon springt het busje uit en doet de deur open. We slepen alle dozen naar binnen. Gelukkig ligt er al een vloer en zijn er nog een paar meubels van de oude bewoners, dat scheelt ons werk. "Ik vertrek weer, zo ben ik nog net voor de spits thuis. Roos wil je mee of blijf je nog even hier?" "Ik blijf nog even hier, ik kom wel met de trein naar huis." Pap knikt en neemt afscheid. "Tot volgende week jongen." "Tot volgende week." Ik geef mijn vader een soort mannenknuffel waarna hij vertrekt. We pakken nog wat dozen uit, koken iets of ja Roos kookt iets, en gaan dan op de bank een film kijken. "Lars kan ik hier blijven slapen? Anders moet ik nu de trein in stappen." Ik lach. "Natuurlijk kleintje." Ze appt pap om te laten weten dat ze hier blijft. Simon zegt ons gedag en gaat slapen. Niet veel later besluiten wij ook om maar te gaan slapen. In bed nestelt Roos zich tegen mij aan, ik sla mijn armen om haar heen en trek haar nog iets dichter naar mij toe. "Hoe moeten wij verder?" vraagt Roos plotseling. "Het zal iets anders zijn dan de vakantie, maar we komen hier wel doorheen. Ik kom ieder weekend naar huis en we kunnen bellen. Als we tijd doordeweeks hebben kunnen we dan ook afspreken. We got this." Ze knikt, maar ik merk dat ze nog niet overtuigd is. Ik doe een klein lichtje aan en ga rechtop zitten. Ze volgt mijn voorbeeld. Even zitten we in stilte tegenover elkaar. "Waar zit je nog mee kleintje?" Ze kijkt me met een nadenkende blik aan en bijt even op haar onderlip. Dat doet ze altijd als ze ergens over nadenkt dat ze moeilijk vindt. Ik weet dat als ik nu iets zeg, ze helemaal dicht klapt dus ik hou nog even mijn mond. Ze zucht. "Wat nou als je een veel leuker iemand hier tegenkomt?" Ik glimlach even. Dus hier gaat het om. "Die zal ik niet tegenkomen." Merk ik simpel op. Ze kijkt me verbaasd aan. "Lars dit is een stad, hier zijn intens veel meisjes natuurlijk ontmoet je nieuwe mensen." "Ja ik zal nieuwe mensen ontmoeten, maar niemand zal leuker zijn dan jij." Het is eruit voordat ik er erg in heb. Ze bloost even. Ik ga weer liggen en trek haar in een knuffel. "Twijfel niet aan jezelf. Je bent knap, slim, schattig, grappig, het leukste meisje dat ik ooit ontmoet heb en dat zegt wel iets." fluister ik. Ze slaat speels op mijn borst en gaat dan weer liggen. "Je bent gek." "Ja maar wel jouw gek." Ik lach, zij rolt met haar ogen. "Nu wordt het te cheezy. Dit kan ik niet aan." Ik geef lachend een kus op haar voorhoofd en even later voel ik haar in slaap vallen. Pas als ik zeker weet dat Roos slaapt, val ik ook in slaap.

Pov Roos

De volgende dag word ik wakker, Lars slaapt nog. Ik denk even terug aan gisteravond, aan de dingen die hij zei. Aan de ene kant wil ik hem graag geloven, maar aan de andere kant weet ik dat ik hem niet helemaal geloof. Voordat ik me helemaal kapot pieker, sta ik op en ga ontbijt maken. Simon is vast al sporten en het zal niet lang duren voordat Lars wakker wordt. 

Als het ontbijt al klaar is, maar nog niemand thuis of wakker besluit ik maar om te gaan douchen. Ik moet straks toch naar huis, omdat ik met Kirsten heb afgesproken. Nadat ik uit de douche kom, is Lars net wakker. "Morning." zegt hij met een zware ochtendstem. Damn that's hot. "Goeiemorgen." Hij loopt naar me toe. "Hmm hier kan ik wel aan wennen." Zegt hij als hij me in een knuffel trekt. Ik heb geen idee hoe ik hierop moet reageren, dus ik druk mijn gezicht nog iets verder zijn borstkas in. "Anders ik wel." Mompel ik uiteindelijk terug. 

Na lang treuzelen stap ik dan toch maar de trein in. "Tot volgende week kleintje." "Tot volgende week. Geen gekke dingen doen he?" Grijns ik hem na. "Wat denk jij dan?" vraagt hij grijnzend terug. We geven elkaar een zoen en ik wil dat dit moment niet eindigt. Dan trekt hij zich toch terug en geeft hij me nog een knuffel. Het fluitje van de conducteur gaat en de deuren gaan al dicht. Lars blijft nog even op het perron staan en we zwaaien nog even naar elkaar. De trein maakt meer snelheid en voordat ik het weet heb is Lars toch echt uit het zicht. Ik slaak een diepe zucht en plug mijn oortjes in mijn telefoon.

Lieve readers, ik ben weer back!! Ik heb een beetje een intense tijd achter de rug met school en andere problemen, maar dat is nu soort van weer opgelost! Het is echt te lang geleden dat ik weer verder heb geschreven, maar ik ben weer vol op bezig. Hoe is jullie leven? Heel veel liefs,