How I fel in love with my stepbrother - Nederlands

Hoofdstuk 37

Pov Roos

Zodra we thuis zijn sprint ik naar de douche. Ik zet mijn favoriete jankplaylist aan en zet de douche vast aan. Ik kleed me vliegensvlug uit en stap onder de warme douche. Zachtjes zak ik tegen de muur naar beneden en begin te huilen. Ik baal van mezelf en van de hele situatie. Ik ben er helemaal klaar mee. Op school zie ik mensen naar me kijken. Je hebt twee groepen; de ene groep heeft medelijden, de andere groep vindt dat ik het alleen maar deed voor aandacht. Beide groepen vind ik verschrikkelijk, ik wil gewoon mijn leven terug. Ik herpak mezelf en denk terug aan het moment in de confrontatie kamer. Mama en Mike zaten er al. Mam was gebroken, dat kon zelfs een blinde zien. Maar Mike zat er met een zelfvoldane grijns. De kwal. Tijdens de confrontatie wilde hij het laten lijken of dat ik dit allemaal zelf had bedacht. Mama zei geen woord. Ze sprak Mike niet tegen, eigenlijk zei ze geen woord. Toen Mike zei dat ik hem had uitgedaagd om hem te bevredigen verloor ik mijn zelfbeheersing. Ik heb geschreeuwd dat hij niet zo'n eikel moest zijn en een keer de ballen moest hebben om de waarheid te spreken. Ik heb voordat ik de ruimte uitstormde de agent nog mijn aantekeningen gegeven toen ik in het huis van mama en Mike zat. Ik wilde even niemand om me heen, maar Lars had mij gebracht en moest mij ook weer naar huis brengen. Begrijp me niet verkeerd, hij is fantastisch, maar ik wil gewoon weer even alleen zijn. Alleen films kijken, alleen naar school, alleen met Kirsten zonder dat zij berichten van Lars krijgt om mij in de gaten te houden zodat er maar niks met mij gebeurd. Vandaar ook dat ik zo min mogelijk wilde zeggen en dat ik meteen naar boven ben gerend. Ik voel me wel een beetje schuldig tegenover Lars, Simon en Trevor. Ze zullen het vast goed bedoelen, maar ik word langzaam aan gek vrees ik. Ik sta weer op, geniet nog heel even van de stralen en stap dan de douche uit. Ik kleed me weer aan en stap de badkamer uit. Trevor zit op mijn bed en kijkt naar zijn telefoon. "Was het jou beurt om op mij te passen?" Het komt er botter uit dan ik eigenlijk had bedoeld. Hij kijkt op en knikt. Ik knik en draai me om naar mijn kast. Dan rol ik snel met mijn ogen en zucht even. Ik pak schone kleren en loop weer naar de badkamer. Daar kleed ik me om en treuzel zo lang mogelijk totdat Trevor op de deur klopt. "Roos? Ben je oke?" Ik zucht. "Ja. Ik kom." Ik loop de deur weer uit en zie Trevor weer terug op mijn bed zitten. "Hoelang zijn jullie nog van plan om op mij te babysitten?" Trevor kijkt vragend. "Geen idee. Ik denk totdat Hilde en Mike vastzitten." "Je weet dat dat zeker nog een jaar kan duren?" Trevor kijkt verbaasd. "Eh..Nee?" Ik zucht. "Je wordt er gek van he?" Nu ben ik degene die verbaasd kijkt. Langzaam knik ik. "Ja sorry hoor, jullie zullen het vast goed bedoelen, maar ik wil het liefst gewoon terug naar het oude." Trevor knikt. "Ik zal met Lars praten." Ik kijk hem verbaasd aan. Hoorde ik dat nou goed? "Ja je hoorde het goed. Ik zou het ook niet chill vinden als er steeds mensen om me heen zouden zijn." Ik kijk hem dankbaar aan. "Dankje." Hij trekt me in een knuffel en loopt dan de kamer uit. Volgens mij heb ik nog nooit zo'n diep gesprek met hem gehad. 

Pov Trevor

Terwijl ik naar beneden loop besef ik me eigenlijk dat ik me op glas ijs ga bevinden. Roos heeft verteld dat ze niet continu beschermd wil zijn, maar dit heeft ze nog niet aan Lars verteld. En aangezien ik nu tegen Lars in ga en Roos met mij heeft gepraat in plaats van met hem kan dit nog wel eens interessant worden. Opeens schiet me ook te binnen dat Kevin ook een keer tegen hem in is gegaan, Jard ging toen met hem mee en de andere jongens, Daniel, Max en Matt, vielen de tweeling bij. Een week later zijn ze met zijn vijven naar Amerika vertrokken en heeft niemand meer wat van ze gehoord. Vrij toevallig dat zij dan net in een ruzie zijn beland met Lars... 

Toch een beetje bang voor zijn reactie, al zou ik dat nooit toegeven, vertel ik Lars en Simon over het gesprek met Roos. Simon knikt begrijpend en zegt verder niet heel veel. Lars daarin tegen probeert oke over te komen, maar ik zie aan hem dat hij zodra ik klaar ben met vertellen naar haar toe gaat en ruzie gaat lopen maken. En inderdaad, ik ben net klaar en Lars springt zonder iets te zeggen op en wil naar boven lopen, maar tot mijn verbazing gaat Simon voor hem staan. "Dude, misschien moet je het even laten rusten." "Nee ze moet met me praten." Simon kijkt hem even geïrriteerd aan. "Heb je net überhaupt wel geluisterd? Ze wil gewoon even alleen zijn, respecteer dat. Als ze wil praten komt ze naar je toe. Trust me." Lars kijkt verslagen en loopt uiteindelijk naar de bank. "Zullen we dan maar gaan gamen?" vraag ik voorzichtig. Lars en Simon knikken. "Goed idee." 

Ik heb geen idee hoe lang we al bezig zijn, maar het wordt al donker. Ik loop richting de keuken om snel even wat te drinken te pakken. Simon loopt achter me aan, wat ik pas merk als ik me om wil draaien met een glas in mijn hand. "Hij heeft nog nooit zo goed slecht nieuws opgepakt. Well done." Ik kijk hem niet begrijpend aan, ik ben namelijk de jongste uit de groep en ik ben er ook het laatste pas bij gekomen. "Lars is niet gewend dat iets niet gaat zoals hij wil, dus hij trekt het nog al slecht als het dan wel anders gaat. Ook al ben je er het recentst bij, hij trekt het van jou wel, op de een of andere manier." Ik blijf verbaasd. Simon zwijgt weer en we lopen samen naar de gamekamer. Lars zit er niet meer. Ik kijk Simon aan, die heeft een bezorgde blik. Volgens mij weten we allebei wat er gaat gebeuren. Dan horen we Roos schreeuwen vanuit haar kamer.

Pov Lars

Ik ben woedend. Trevor had niet alleen met Roos mogen praten, ze had het me zelf moeten zeggen. Zodra zij weglopen om drinken te halen, loop ik naar haar kamer. Ik klop op de deur. "Ja?" Ik duw de deur open. "Lars?" "Waarom heb je niet tegen mij gezegd dat je alleen wilde zijn?" "Dat heb ik geprobeerd, maar je luisterde niet." Ze zegt het ijzig kalm en gaat verder met iets op haar laptop. "Praat met me Roos! Als jij het echt zo vervelend vond had je het gewoon kunnen vertellen!" Roos kijkt op van haar werk en kijkt woedend. "Als ik het echt zo vervelend vond? Wat de hell bedoel je daar mee?" "Nou ja als je het echt vervelend vond had je er niet zo op in moeten gaan. Je geniet van de aandacht." Fack dit kwam er niet goed uit. "Ga mijn kamer uit! Jij als geen ander zou moeten weten dat dat niet waar is." Het is even stil. Roos is bedaard en zegt kalm "Ga mijn kamer uit. Nu." "Maar Roos...Zo bedoelde ik het niet." "Dat zal wel. Mijn kamer uit. Nu." Ze begint al tegen mijn zij te duwen. "Kamer. Uit. Nu." Ik loop met haar mee. Ik besef dat ik het helemaal verpest heb. Vlak voor haar deur draai ik me om. "Roos alsjeblieft." Ze zwijgt en duwt me haar deur uit en slaat de deur achter me dicht. Ik hoor haar tegen de deur zakken en zacht huilen. Ik draai me om en leg mijn hand al op de deurklink, maar iemand trekt me weg. "Geef haar wat ruimte." 

Hey lieve readers! Ik heb even een vraag aan jullie; willen jullie dat het goed komt tussen Roos en Lars of willen jullie een nieuwe lover voor Roos? Hoe is het verder met jullie? Heel veel liefs,