How I fel in love with my stepbrother - Nederlands

Hoofdstuk 43

Pov Lars

Ik word langzaam wakker en schrik even, omdat ik Roos niet naast me voel liggen. Ik schiet overeind en zie haar dan in een fauteuil voor het raam zitten. Ze heeft oordopjes in en leest een boek. Plots kijkt ze op naar het bed. Ze glimlacht als ze mij ziet en doet snel haar oortjes uit. "Goede morgen slaapkop." Lacht ze. "Nou dat valt toch wel mee?" vraag ik quasi gekwetst. Ze lacht. "Het is 1 uur 's middags soepie." "Niet?" Ik pak snel mijn telefoon en zie inderdaad dat het al 1 uur is. "Zullen we lunchen in het dorpje?" Ik knik. "Goed plan." Ik spring uit bed en kleed me aan. Roos heeft zich weer verdiept in haar boek met haar oortjes in. Ik ga achter haar staan en geef haar een knuffel. "Ready?" Fluister ik. Ze legt haar hoofd even tegen mijn arm aan die rond haar nek ligt. Dan knikt ze en springt ze op. "Yep, let's go!" Ze pakt nog snel even een tasje en loopt dan met me mee naar buiten. Ze pakt mijn hand vast en ik verstrengel onze vingers.

We hebben een leuk tentje gevonden en hebben het eten alweer bijna op. "Ik ga even naar de wc." Ik knik, ze staat op en loopt naar binnen. Na 10 minuten is ze nog niet terug. Ik maak me een beetje zorgen en loop ook naar binnen om te kijken waar ze blijft. Die man die haar gister aansprak staat me iets te dichtbij. Hij heeft haar tussen de muur en zijn lichaam vast. Op een haar na, raakt zijn lichaam het hare net niet. Roos kijkt boos, maar ook een beetje angstig. De man komt nogal dreigend over. "Hey Dude, leave the girl alone." Ik pak ruw zijn arm vast en draai hem om, waardoor Roos meer ruimte krijgt. "Ga maar naar buiten, babe. Ik kom er zo aan." "Lars ik zweer je, als ik je dadelijk naar het ziekenhuis moet brengen ben je volledig gestoord." Ik lach even. "No worries komt goed." Al die tijd heb ik de man in mijn ooghoek gehouden. Ik ga in het Engels tegen hem verder. "Vriend, als je een probleem met ons hebt, moet je naar ons toekomen. Laat het meisje erbuiten." De man wil naar mij uithalen, maar ik ontwijk hem snel. Als reactie sla ik hem op zijn oog, ik draai me om en loop dan ook naar buiten. De man komt woest achter mij aan. Misschien was het niet zo slim om hem te slaan. De baas van het tentje houdt de man tegen en ik loop verder door naar buiten. We laten wat geld achter op de tafel en vertrekken dan zo snel mogelijk.

Pov Roos

"Ik ga even naar de wc." Lars knikt en ik sta op. Als ik de wc uitkomt trekt een man me aan mijn arm en duwt me tegen de muur aan. Hij zet zijn armen naast mijn hoofd en komt wel heel erg dichtbij staan. Ik herken de man meteen als de man die mij gister ook aansprak. Hij begint in gebrekkig Engels te praten. "Als je nu gaat gillen overleef je dit kleine onderonsje niet." Ik kijk hem verontwaardigd aan. Waar slaat dit nou weer op? "Ik zou je vriendje maar verlaten als ik jou was, hij is niet zo lief als dat jij denkt." "Met alle respect 'vriend' ik bepaal zelf wat ik met mijn leven doe en ik hoef al helemaal geen raad van een vreemde. Dus rot op en laat me met rust." Ik probeer hem weg te duwen, maar gezien de omvang van de man en mijn kippenkracht verplaatst de man geen millimeter. "Prima, zoals je wilt. Geef maar aan Lars door dat we het hier voor nu en altijd uit gaan vechten als echte mannen. Ik heb heus wel door dat zijn vriendjes hier ook zijn." "Wat?" Precies op dat moment komt Lars binnen lopen. Hij ziet de man en vliegt zowat op ons af. "Dude, leave the girl alone." Hij kijkt woest. Hij draait de man ruw achteruit. "Ga maar naar buiten, babe. Ik kom er zo aan." "Lars ik zweer je, als ik je dadelijk naar het ziekenhuis moet brengen ben je volledig gestoord." Lars lacht even. "No worries komt goed." Ik kijk hem nog even bezorgd aan, maar loop dan naar buiten. Aan de ene kant ben ik blij dat Lars naar binnen kwam, maar aan de andere kant; wat bedoeld die man in vredesnaam? Lars komt ook al weer naar buiten en tot mijn opluchting zie ik dat hem niks mankeert. Lars geeft me even een knuffel, legt wat geld neer op de tafel voor het eten en we lopen snel weg. Een hele tijd blijft het stil, totdat ik het niet meer houdt. "Lars? Wie is die man? Wat gebeurd hier allemaal?" Hij zucht diep en komt voor me staan. Hij plaatst zijn handen aan de zijkanten van mijn hoofd en kijkt me lief aan. "Je hoeft je er geen zorgen om te maken. We gaan hier een hele leuke vakantie hebben en dat is het enige waar jij je zorgen over hoeft te maken oke?" "Lars vertel me alsjeblieft de waarheid. Die man had het over voor nu en altijd uitvechten en dat jouw vriendjes hier zouden zijn." Ik raak in paniek. Ik vind dit a-relaxed, ik weet niet wat er aan de hand is en een of andere vage vent blijft mij maar lastigvallen over Lars. "Sorry kleintje, ik kan je niet meer vertellen voor je eigen veiligheid." Ik kijk hem in bezorgd en in de war aan. Hij geeft me een knuffel en houdt me nog even vast. Ik kijk hem even aan en besef dat ik niks uit hem ga krijgen. Hij pakt mijn hand en we lopen verder het stadje in.

De rest van de middag hebben we heerlijk in het stadje rond gehangen en ben ik het hele voorval vergeten wat bij de lunch is gebeurd. "Zullen we terug gaan? Dan kunnen we wat eten in het hotel?" Ik kijk hem glimlachend aan en knik. We beginnen langzaam terug te lopen naar het hotel.