How I fel in love with my stepbrother - Nederlands

Hoofdstuk 11

Pov Roos
Ik word meegesleurd door een enorm lange gang. Ik probeer alles zo goed mogelijk in me op te nemen zodat ik, mocht het nodig zijn, mezelf kan bevrijden.
Uiteindelijk draaien we ergens linksaf waar we een grote trap af moeten en dan slaan we rechtsaf. Door de afstanden die we afleggen denk ik dat we in een super groot huis zitten.
Na nog een tijdje rechtdoor gelopen te hebben gaan we nog een trap af en zijn we bij de uitgang. Ik word in een auto geduwd waar ik een blinddoek om krijg. We rijden naar mijn idee wel uren tot we eindelijk stoppen. De blinddoek wordt afgedaan en we staan voor een super chique restaurant. Ergens ken ik dit van.
"Lach lief en doe alsof er niks aan de hand is" fluisterd Mike "als je dat niet doet ga je eraan, dat weet je" ik rol met mijn ogen, maar doe toch maar wat hij zegt.
Hij slaat zijn arm om me heen. Ieuw. We lopen naar binnen en krijgen meteen een tafel toe gewezen.
Ik hoop maar dat Lars genoeg om mij geeft om me te komen zoeken en dat hij me dan snel vindt.
Mike bestelt drinken voor ons allebei. "Kan je me nou vertellen what the fack ik hier doe? Het is over tussen ons en het komt ook nooit meer goed. Accepteer het." Mike lacht alleen maar. "oh maar daarom ben je niet hier. Je merkt het wel baby" ik word boos. Hoezo denkt hij het recht te hebben om mij te gaan lopen ontvoeren en dan ook nog zo geheimzinnig doen? Met tegen zin kijk ik naar de kaart. Ik hoop maar dat Lars me snel vindt...

Pov Lars
We gaan eerst even eten. We hebben een vermoeden waar Mike Roos heen gaat brengen dus we gaan naar het chiqueste restaurant van de omgeving.
Als we daar eenmaal zijn zie ik Roos zitten. Ze kijkt of ze ieder moment iemand kan gaan vermoorden. "Guys..." zeg ik en wijs naar binnen. Mike zit met zijn gezicht naar de deur. Dit gaat lastig worden. Toch lopen we naar de deur en gaan we naar binnen. We krijgen een tafel aangewezen een stuk van hen vandaan. Als het goed is zit Roos met haar gezicht naar onze kant. Roos kijkt eerst verbaasd als ze ons ziet en daarna blij. Ik gebaar haar dat ze niks mag laten merken. Ze knikt dat ze het snapt. Helaas heeft Mike al gemerkt dat er iets gaande was. Hij draait zich om en kijkt ons recht aan. Hij draait zich terug naar Roos. "Jij vieze vuile slet. Dacht je nou echt dat je vriendjes je konden redden? Meekomen" Roos' gezicht veranderd in boos en bang tegelijk. Hij trekt haar van haar stoel af mee naar buiten. "Groot huis in bos. Help!" schreeuwt ze nog. Ze wordt ruw een busje in geduwd. Ik ren naar buiten en zie nog net een wit busje weg rijden. Gelukkig zie ik nog net genoeg om het kenteken te kunnen zien. Snel sla ik het op en ga weer naar binnen. Zo dichtbij maar zo ver weg.....

Pov Roos
Ik zie Lars zitten. Gelijk overspoeld een gevoel van blijdschap me. Hij gebaard dat ik normaal moet doen om geen aandacht te trekken. Ik knik. Dat is ook best logisch ja. Helaas heeft Mike het door, hij draait zich om. Ik ben er geweest denk ik. Zijn blik veranderd in woede en trekt me het restaurant uit. Ik word weer in hetzelfde busje gesmeten en we rijden met een rot vaart weg.
De hele rit wordt er niks gezegd, maar ze zijn vergeten om mij een blinddoek om te doen. Zo kan ik zien waar we rijden.
Als we stoppen bij het huis doe ik net of ik niet weet waar ik ben, maar diep van binnen weet ik wel degelijk waar ik ben.
Ik word het huis in getrokken en meegesleurd naar dezelfde kamer als waar ik eerst zat. Ik word naar binnen gegooid en de deur wordt dicht gesmeten. Iemand is niet zo vrolijk meer.
Ik heb geen idee wat ik nu moet gaan doen dus ik kleed me maar om naar de kleren die ik eerder ook al aan had. Uiteindelijk ga ik maar op het bed liggen. Ik hoop maar dat ik snel gevonden word. Met die gedachte val ik in slaap.

Pov Lars
Shit we zijn haar kwijt. We lopen allemaal verslagen weer naar huis. Tijd voor een nieuw plan.
"ze zei toch iets over een super groot huis in een bos. Hier in de buurt is wel een bos en we komen er wel achter of daar dat huis staat. Het is een kleine kans, maar beter iets dan niets toch?" Simon breekt de stilte. Ik denk na. Ergens heeft ie wel een punt.
Iedereen kijkt mij aan. "Ja...ja dat is wel een goed idee. Morgen vroeg doen dan?" iedereen knikt. We bestellen nog een pizza want we hebben nog niks gegeten. De hele tijd zijn mijn gedachten bij Roos, ik hoop maar dat alles goed gaat. Ik hoop maar dat Mike haar een beetje met rust laat...
Later gaan we allemaal maar slapen omdat we allemaal niks anders willen doen.

Pov Roos
Ik word ruw wakker gemaakt. "Wakker worden bitch" ik word uit bed getrokken. Nog half slapend struikel ik achter iemand aan die ik net ken. We lopen een hele andere kant op dan gister. Hij heeft me heel erg strak vast. Ik heb geen kans om te ontsnappen.
Ik word een donkere kamer met een stoel in geduwd. "Sorry beauty" dan voel ik een naald in mijn hals en word alles zwart.

Ik word langzaam wakker met een hevige hoofdpijn. Ik probeer mijn hoofd aan te raken maar mijn handen zitten vast achter de stoel. Shit. Ik probeer me los te rukken maar het lukt niet. Dan komt iemand binnen. "Jammer dat het allemaal zo moet lopen Roosje" ieuw Mike. "Dit is je straf omdat het gister zo moeilijk gelopen is." wat is hij van plan? Hij roept iemand binnen. Nou ja niet zomaar iemand eerder een boom van een kerel. Dit kan niet goed aflopen. "Ga je gang Sam, maar laat haar wel leven alsjeblieft" ze grijnzen allebei waarna Mike de kamer verlaat. Voor de eerste keer in mijn leven na onze break up baal ik dat Mike weg is. Niet omdat ik hem nou zo leuk vind, maar wel omdat hij dit kan stoppen. Die Sam komt dreigend op me af lopen en begint meteen met uithalen.
Na een tijdje heb ik zoveel klappen gehad dat ik niet meer weet waar ik ben en wat er precies gebeurt.
Uiteindelijk wordt alles zwart.

Heyhey sorry dat het weer een tijdje geleden is :'(
Hope you liked it :)
Liefs