Uprowadzona | M.G, P.W

*1*

-Natalie!-usłyszałam znajomy głos, jednak nie mogłam skojarzyć do kogo on należy.

Nagle poczułam ciepło. Ciepło od... przytulania? Odwróciłam się. Momentalnie zaszkliły mi się oczy, a wszystkie wspomnienia wróciły. One wróciły... (To czytajcie takim sciszonym glosem czy szeptem czy tam jak chcecie XDDDD)

·Wspomnienie·

-Hej, mała!-usłyszałam głos jakiegoś mężczyzny, a raczej chłopaka. Szybkim krokiem ruszyłam do przodu. Bałam się. Chociaz nie było czego.... nie było....

Już tylko 40 metrów. Dasz radę Natalie! DASZ RADĘ!

Nagle usłyszałam głosny huk. Obróciłam się. Ktoś wciągnął mnie do czarnego vana. Huk, błysk, popchnięcie...

Przebudziłam się. Leżałam naga. Kompletnie naga.

-Nazywam się Marcus. Marcus Gunnarsen- powiedział chłopak, uwodzicielskim głosem.- Zapamiętaj je, bo będziesz je krzyczała całą noc.

-Chyba śnisz- powiedziałam ściszonym tonem.

-Coś mówiłaś?

-Tak- powiedziałam pewna siebie.

-Takie lubie.

Wtedy to zrobił. Wtedy mnie zgwałcił... W dodatku zrobił te okropne nagie zdjęcia...

-Jutro o 13 tutaj.

Szybko się ubrałam i krzyknęłam

-Spierdalaj.

Wybieglam szybko z jakiegoś budynku i usłyszałam tylko krzyk.

-SPRÓBUJ KOMUŚ POWIEDZIEĆ, A ZNISZCZĘ CI ŻYCIE TYMI CUDNYMI FOTKAMI. DZIĘKI KOTKU.

Łzy płynęły mi niczym strumienie wody.

·Koniec wspomnienia·