Εκτεθειμένη Μπροστά Σου |Βιβλίο 1| (Σε Αναμονή)

|Κεφάλαιο 8|

«Κύριε ας λήξει εδώ αυτή η παρεξήγηση» λέω με νάζι καθώς τον πλησιάζω.

«Και ποια είσαι εσύ, που αποφασίζεις πότε αρχίζει και πότε θα τελειώσει αυτή η κόντρα;» τα μάτια του πετούν σπίθες ενώ στα χείλη του υπάρχει μία υποψία χαμόγελου. Αρπάζει τη μέση μου και το μπροστινό μέρος του κορμιού μου κολλάει στο δικό του, κάνοντας με να βγάλω μία τσιρίδα έκπληξης. Ωω, κοιλιακοί... Το χέρι του κόλλησε στο στήθος μου που παλλόταν έξαλλα και ξάπλωσα πίσω, παραδίνοντας ουσιαστικά τον εαυτό μου σε εκείνον. Περιφερόταν γύρω μου, όπως ένα λιοντάρι περιφέρεται γύρω από το θήραμα του. Σταμάτησε μπροστά μου και ξάπλωσε μπαίνοντας ανάμεσα στα πόδια μου. Με γύρισε, με την πλάτη μου στραμμένη προς εκείνον. Η παλάμη του άγγιξε τη κοιλιά μου πάνω από το κοντό τοπάκι που φορούσα και ανατρίχιασα, μικροί πόροι που άνοιξαν ζητώντας κι άλλο, μικρά μπουμπούκια που έβγαζαν το ερωτικό άρωμα τους. Το χέρι τρύπωσε μέσα από το ύφασμα, με χάιδεψε και φτάνοντας στο στήθος μου, το χάιδεψε κι αυτό, τόσο απαλά που ένας μικρός αναστεναγμός πρόδωσε την ευχαρίστηση που ένιωσα.Τα δάχτυλά του σχημάτισαν έντονους κύκλους και έπειτα το έκλεισε στη παλάμη του. Ταιριάζει άψογα στην χούφτα του. Ταλαντεύτηκα, αλλά με κράτησε ακίνητη. «Μην τολμήσεις να ξανακουνηθείς αλλιώς θα σε αφήσω έτσι υγρή και πεινασμένη!» ψιθύρισε πίσω μου αλλά ακούστηκε τόσο δυνατά η φωνή του μέσα μου. Υπάκουσα πειθήνια. Άσκησε πίεση στο στήθος μου κι αναστέναξα. Είναι σαν το χέρι του να γίνεται ένα με το στήθος μου. Η καυτή του ανάσα χτύπησε τον σβέρκο μου κι οι τριχούλες ανασηκώθηκαν. Αμέσως μετά, η γλώσσα του πέρασε στο ίδιο σημείο φιλώντας επιδέξια το δέρμα που είχε μουσκέψει από τα υγρά φιλιά του. Ανασήκωσα τον λαιμό μου χαρίζοντας άπλετο χώρο, επιθυμώντας κι άλλο. Το ελεύθερο χέρι του κατρακύλησε έως το γυμνό μου πόδι κι εγώ ανταπέδωσα αγγίζοντας τον πέτρινο μηρό του που σκλήρυνε ακόμα περισσότερο με το άγγιγμα μου. «Απόψε εγώ αποφασίζω ποιος αγγίζει τι!» θρόισε ξανά με την γλώσσα του να μην σταματάει τη διαδρομή από το σημείο του λαιμού μου. Μάζεψα πίσω το χέρι μου. Το χέρι που είχε φυλακίσει το στήθος μου, έπιασε το σαγόνι μου. Διαμαρτυρήθηκα κλαψουρίζοντας στην άγρια αποκοπή της επαφής. «Άκου κοριτσάκι μου... ξεκίνησες μια κόντρα μαζί μου κι εγώ θα την συνεχίσω... και θα την τελειώσω!» άρπαξε δυναμικά το σαγόνι μου στρίβοντας το κατευθείαν πάνω του. Τα χείλη μας συγκρούστηκαν, κατασπαράζοντας το ένα το άλλο. Με φιλούσε με έναν υπέροχο τρόπο σαν να θέλει να με καταπιεί ολόκληρη, αργά και αισθησιακά, με ήχο και πάθος που ανεβάζει την θερμοκρασία στα ύψη. Πόσο καιρό λαχταρούσα αυτό το φιλί. Το στόμα του μοιάζει να έχει κατασκευαστεί από τον Θεό, ειδικά μόνο για εμένα καθώς και το δικό μου μόνο για αυτόν. «Όπως θα σε κάνω να τελειώσεις κι εσύ...» μιλούσε και παράλληλα με φιλούσε δωρίζοντας μου την ανάσα του. Διέκοψε το φιλί, πέρασε το χέρι του κάτω από το κεφάλι μου σαν μαξιλάρι, κύκλωσε τον λαιμό μου σε ένα διεκδικητικό κεφαλοκλείδωμα που έστειλε κύματα ηδονής σε όλο το ανυπεράσπιστο κορμί μου.