Εκτεθειμένη Μπροστά Σου |Βιβλίο 1| (Σε Αναμονή)

|Κεφάλαιο 11|

Ήταν έτοιμος να με φιλήσει. Σχεδόν η σάρκα των χειλιών του ακουμπούσε τα δικά μου.

Όχι, δε θα το κάνει...

Η καυτή του ανάσα κατέβηκε από το πρόσωπο μου και έφτασε στο στήθος μου. Ανατρίχιασα.

Είναι καθηγητής σου! Δεν πρέπει να γίνει κάτι! Δε μπορεί!

Κρατούσε με τα χέρια του τα αναψοκοκκινισμένα μάγουλα μου κοιτώντας επίμονα τα μάτια μου λες και πολεμούσε να αποκρυπτογραφήσει τα συναισθήματα μου.

Το βλέμμα του λαμπυρίζει σαν δύο μικρά αστέρια που έχασαν τον δρόμο τους στον ουρανό και έπεσαν στα μάτια του φωτίζοντας την ύπαρξη του.

Ξεροκατάπια κοιτώντας τον κι εγώ με τη σειρά μου. Η έξαψη που σιγόκαιγε το κορμί μου δεν έλεγε να κοπάσει, αντιθέτως φούντωνε, προκαλώντας ζημιά στο δέρμα μου.

Με είχε στριμώξει στο τοίχο κι απλά με κοιτούσε και τον κοιτούσα. Αυτή τη στιγμή μιλάνε τα μάτια κι ανταλλάσουν τον καλύτερο διάλογο από ότι το στόμα.

Πόσα λόγια κρύβει ένα βλέμμα;

Μήπως εγώ... νιώθω κάτι για αυτόν; Αποκλείεται! Δεν γίνονται αυτά! Καταρχάς, πότε πρόλαβες να νιώσεις κάτι;

«Χείλη για άγριο φίλημα...» τον ακούω να μουρμουρίζει μέσα από τα δόντια του.

Χαϊδεύει απαλά τα μαλλιά μου κι όσο σκύβει προς το μέρος μου τόσο η ανάσα μου σκαλώνει στο λαιμό. Τι... πάει... να... κάνει; Πιέζω τα νύχια μου γδέροντας τον σοβά, την στιγμή που το άνω χείλος ενώνεται με το δικό μου.

«Θέλξη!» σκούζει η μαμά από την κουζίνα. Ο Χριστόφορος με κοιτάει χαμένος σαν να ξύπνησε από όνειρο και απομακρύνει το κορμί του από πάνω μου. Το δέρμα μου είναι τόσο ζεστό, απαιτεί παραπάνω επαφή.

Στάθηκα λίγο κοντανασαίνοντας λες και έτρεχα στον μαραθώνιο, να εξερευνήσω το μυστήριο των ματιών του. Μοιάζει... τόσο αποπροσανατολισμένος και φοβισμένος, όπως ένα μωρό που γεννιέται και ξαφνικά ανοίγει τα μάτια του αντικρύζοντας για πρώτη φορά τον κόσμο. Έχει μετανιώσει για το παρολίγον φιλί... Θεούλη μου, είναι τόσο φρέσκια η σκηνή αυτή που δεν έχω προλάβει να αντιδράσω. Είμαι σοκαρισμένη. Θα... Θα με φιλούσε. Ο καθηγητής μου θα με φιλούσε. Ο πόθος που αντίκρυσα στα μάτια του ήταν ξεκάθαρος. Και μετά; Τι θα γινόταν μετά, διάολε; Όλα μέλι γάλα; Σαν να μην τρέχει τίποτα; Ευτυχώς που σταμάτησε έγκαιρα, γιατί εγώ δεν ξέρω αν θα μπορούσα να αποτρέψω το μοιραίο. Πως τόλμησε να με φιλήσει; Μάλλον, να προσπαθήσει να το κάνει. Ξαφνικά τα πήρα στο κρανίο. Για ποια με πέρασε τέλος πάντων; Τι νομίζει δηλαδή, ότι θα τον άφηνα επειδή έχει ωραία μάτια; Τι σκατά κρύβονται μέσα στο κεφάλι του;