Εκτεθειμένη Μπροστά Σου |Βιβλίο 1| (Σε Αναμονή)

|Κεφάλαιο 18|

Τραγούδι, Demons - Imagine Dragons

***

Θέλξη

Χτυπάω με μανία την πόρτα και ταυτόχρονα το κουδούνι, αλλά ο μαλάκας δεν μου ανοίγει.

Σταματάω λίγο ανασαίνοντας και γρονθοκόπησα ξανά. «Πάνο! Πάνο, άνοιξε!» τσίριξα και άκουσα κάποια βήματα από μέσα. Δεν φεύγω αν δε μάθω τι στο διάολο έγινε χθες κι εξαφανίστηκαν όλοι. Η Εύα δεν κατάφερε να μου δώσει πειστικές απαντήσεις, μου τα μάσαγε κι είναι ύποπτη. Ελπίζω ο Πάνος να έχει τις απαντήσεις που ζητάω, αλλιώς θα γίνει ο τρίτος παγκόσμιος!

Η πόρτα ξεκλείδωσε με τον χαρακτηριστικό ήχο, γεννώντας μια χοντρή χαραμάδα που δεν μου επιτρέπει να δω πολλά. Με το χέρι μου την έσπρωξα να ανοίξει και με το που πάτησα το πόδι μου μέσα την έκλεισα με δύναμη.

«Μπορείς να μου πεις που στον διάολο ήσουν χθές και με παρατήσατε στο Εδέμ;» ξεκίνησα γκαρίζοντας μόλις τον είδα καθισμένο στον καναπέ λες και δεν τρέχει τίποτα.

«Θέλξη, γαμώτο σου, μην φωνάζεις!» μούγκρισε μέσα από τα δόντια του, τρίβοντας τους κροτάφους του αργά. «Το κεφάλι μου» μουρμούρισε σφίγγοντας το με τα χέρια του και τα κράτησε για λίγο εκεί. Κι εγώ στην ίδια κατάσταση είμαι αλλά και τρομερά έξαλλη.

Έριξα μια ματιά τριγύρω. «Τι χάος είναι εδώ μέσα; Τι χάλι; Σαν βομβαρδισμένο τοπίο μοιάζει!» αναφώνησα, δείχνοντας τον χώρο μπροστά μου που θυμίζει σκουπιδότοπο. Πεταμένα αλουμινένια κουτάκια μπύρας, γυάλινα μπουκάλια από ουίσκι πεταμένα και διασκορπισμένα στο ξύλινο πάτωμα, άλλα σπασμένα κι άλλα μισοτελειωμένα, που λερώνουν το χαλί. Τα χθεσινά του ρούχα βρίσκονται αφημένα σε κάθε ξεχωριστή γωνιά του σπιτιού, το πουκάμισο του είναι ελαφρώς σκισμένο και ξεχειλωμένο και μερικά κουμπιά λείπουν. Περπάτησα παρατηρώντας τον χώρο. Το παντελόνι του είναι ξαπλωμένο στον διάδρομο κοντά στο δωμάτιο του, το ένα παπούτσι του βρίσκεται ανάποδα πάνω στο τραπέζι της κουζίνας. Πως έφτασε εκεί; Τα μάτια μου μετακινήθηκαν από εκεί και σκάλωσαν όταν αντίκρυσαν ένα μαύρο μποξεράκι, αφημένο στο βάθος του δωματίου του μιας κι η πόρτα του είναι ορθάνοιχτη. Κατάπια τις σκέψεις που βομβαρδίζουν ανελέητα το κεφάλι μου και με σταυρωμένα τα χέρια, στράφηκα στη μεριά του με επικριτικό ύφος. Το μποτάκι μου πάτησε πάνω σε ένα μπουκάλι και το γυαλί έσπασε. Ο ήχος ήταν εκκωφαντικός κι ενοχλητικός.

Κάποιος πέρασε καλά χθές, ε Θέλξη; Η άτακτη φωνούλα μου βάζει φιτιλιές, αλλά την αγνοώ.