Εκτεθειμένη Μπροστά Σου |Βιβλίο 1| (Σε Αναμονή)

|Κεφάλαιο 31 - μέρος 1ο|

Θέλξη

Η πόρτα του μπάνιου ανοίγει, με ενα μέρος υδρατμών να ορμάει προς τα έξω. Ω, Θεέ μου, το είχα τόσο ανάγκη αυτό το ντους ύστερα από την χθεσινή, εξαντλητική νύχτα —από όλες τις απόψεις. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, ανεβασμένη πάνω του, να του δίνομαι σε αργούς ρυθμούς για να νιώσει ο ένας τον αλλο, αισθάνομαι ακομα τα σκιρτήματα του οργασμού μου. Τους πρώτους οργασμούς που μου χάρισε ένας αληθινός άντρας, με σώμα φτιαγμένο για να προκαλεί εγκεφαλικά, με σμιλευμένο και αισθησιακό στόμα, πλαισιωμένο με γένια τριών ημερών... με διαπερνά ρίγος παρόλο τη ζέστη του δωματίου. Είναι το όνειρο κάθε γυναίκας. Αν και η συμπεριφορά του μας τα κάνει λίγο μαντάρα, πιστεύω οτι σιγά σιγά θα διορθωθεί κι αυτό. Ύστερα από την απαίσια συμπεριφορά του που με πλήγωσε όσο τίποτα άλλο και τα παρακάλια του να τον συγχωρήσω, έχω πίστη ότι θα τα καταφέρουμε. Είμαι σίγουρη ότι από εδώ και πέρα τίποτα δεν θα μας εμποδίσει να ζήσουμε αυτό που νιώθουμε. Τίποτα και κανείς.

Κοιτάζω την σωρό από ρούχα που αργοπέθαινε στο πάτωμα κι ένας αναστεναγμός ξεφεύγει από το στόμα μου. Δεν είχα δύναμη το προηγούμενο βράδυ να τα μαζέψω. Το μόνο που έκανα ήταν να κλαίω, να φυσάω την μύτη μου δυνατά με τη Σάντρα από το διπλανό δωμάτιο να μου χτυπάει τον τοίχο κάνοντας μου παράπονα που δε μπορούσε να μιλήσει με τον Αντώνη στο τηλέφωνο, να καταβροχθίζω ότι γλυκό υπάρχει με την πεποίθηση ότι η πίκρα που είχε φυτρώσει στη καρδιά μου θα έφευγε, αλλά το μόνο που πέτυχα ήταν μια πρησμένη κοιλιά που παραπονιόταν για την ποσότητα που κουβαλούσε. Αυτό έκανα. Έτρωγα τα συναισθήματα μου πιστεύοντας ότι μαζί με την τροφή θα εξαφανιστεί κι ο πόνος. Πάντα με θυμάμαι όποτε ήμουν στενοχωρημένη να τρώω μέχρι σκασμού. Είναι μια διέξοδος, το αντικαταθλιπτικό μου. Και τώρα βρίσκομαι στα πατώματα εξαιτίας του Χριστόφορου με τις ανασφάλειες του.

Σιγύρισα λίγο τοποθετώντας τα ρούχα πρόχειρα στη ντουλάπα μουρμουρίζοντας ένα τραγούδι. Προσπερνώντας τη στιγμή που ο Χριστόφορος με πλήγωσε, έχω μια απερίγραπτη ένταση και ενέργεια και φυσικά απέραντη όρεξη που μπορώ να καθαρίσω όλο το σπίτι τρείς φορές. Τον συγχώρεσα αλλά δεν θα του το ξανά επιτρέψω να με κάνει να κλάψω. Να νιώσω θλιμμένη, προσβεβλημένη, οργισμένη, ένα σωρό συναισθήματα που τρελαίνουν το μυαλό μου ξανά και ξανά. Πιστεύει λανθασμένα ότι μιλώντας μου σαν πόρνη θα κάνω πίσω και θα φύγω προστατεύοντας τα συναισθήματα του. Ποτέ δεν θα του έκανα αυτό το χατίρι, ούτε θα τον εγκαταλείψω με την πρώτη δυσκολία. Γνωρίζω ότι έχω πολλή δουλειά ακόμα μπροστά μου μαζί του, αλλά είμαι διατεθειμένη να το παλέψω κι ας χάσω στο τέλος κι ας μην κερδίσω τίποτα κι ας σπάσω σε κομμάτια, θα ξέρω ότι τουλάχιστον σε αυτή τη μάχη έφυγα ως η τελευταία επιζών. Κι αν εκείνος προσπαθήσει το ίδιο θα τα πάμε μια χαρά.