Εκτεθειμένη Μπροστά Σου |Βιβλίο 1| (Σε Αναμονή)

|Κεφάλαιο 5|

«Νυύχτααα» μουρμούρισε νυσταγμένα η Εύα καθώς της άνοιξα τη πόρτα κι αφού την αγκάλιασα και την καληνύχτησα πηγαίνω ολοταχώς στο κρεβατάκι μου. Αχ, αυτό θα πει η ανάπαυση του πολεμιστή. Χριστέ μου, αυτή η κοπέλα θα με τρελάνει. Πως περνάει τα μαθήματα θέλω να ξέρω.

Ξαπλώνω με τα μούτρα σαν ηλιοκαμένος αστερίας και χουχουλιάζω με άνεση στο στρώμα επιτρέποντας στον εαυτό μου να ξεκουραστεί για πέντε λεπτά. Μόνο πέντε λεπτάκια μέχρι το ρολόι να χτυπήσει 22:00 ακριβώς. Πήρα μια έκφραση πόνου και έθαψα πιο βαθιά το πρόσωπο μου στο μαξιλάρι. Μου φαίνεται μεγάλη ταλαιπωρία το γεγονός, ότι σε λίγο θα πρέπει να σηκωθώ, να ντυθώ και να πάω στο μπαρ να δουλέψω. Θέλω να πεθάνω.

Σκέψου το μεροκάματο! Ναι, αυτό είναι ένα κίνητρο.

*

«Ένα τζιν τόνικ και δύο Τζόνι μπλε»

Στερέωσα κουρασμένη το κορμί μου στην μπάρα να ξαποστάσω ένα λεπτό. Πονάω από όπου κι να με πιάσεις και τρίζω σαν χαλασμένη πόρτα. Νομίζω χρειάζομαι επιδιόρθωση ή μάλλον καλύτερα είμαι για απόσυρση. 

Έσφιξα την κοτσίδα μου που είχε χαλαρώσει με τόσο πέρα δώθε και κάθισα πίσω σε έναν σκαμπό κάνοντας μασάζ στους πρησμένους αστραγάλους μου. Πάλι θα αναγκαστώ να αγοράσω καινούργια παπούτσια. Τα έχω λιώσει με τόσο τρέξιμο που δίνω. Δεν ξέρω αν είναι φυσιολογικό που κουράζομαι τόσο πολύ, αλλά δεν θέλω να τα παρατήσω με την πρώτη δυσκολία. Έχω βάλει στόχους στην ζωή μου κι έναν έναν θα τους πραγματοποιήσω. Θέληση, θάρρος και υπομονή χρειάζεται. Και τα έχω και τα τρία είς διπλούν. Άσε που είμαι πολύ περήφανη για να ζητήσω βοήθεια από τον πατέρα μου. Όχι όχι, δεν θέλω. Θα στηριχτώ στις δικές μου δυνάμεις.

Η σιλουέτα της Σάντρας πνιγόταν ανάμεσα στον κόσμο έτσι όπως χωνόταν κάθε τρείς και λίγο στα τραπέζια, σερβίροντας στον κόσμο τα ποτά τους. Απόψε έχουμε παραπάνω πελατεία από όσο μπορεί να αντέξουν δύο κοπέλες. Κανονικά θα έπρεπε το αφεντικό να προσλάβει άλλες δύο, αλλιώς η δουλειά δεν βγαίνει ή αν βγει, με το ζόρι κι αυτό για το έξτρα χαρτζιλίκι που εγώ προσωπικά το βλέπω σαν σωτήριο σωσίβιο που με κρατάει στην επιφάνεια. Αν δεν υπήρχε αυτό, θα είχα φύγει εδώ και καιρό. Βέβαια, είναι και η μόνη δουλειά που μπορούσα να βρω ως φοιτήτρια για κάτι γρήγορο και προσωρινό. Από την άλλη δε, η Εδέμ, είναι ένα ευχάριστο μπάρ, όμορφα διακοσμημένο με πάσα διάσπαρτα στον χώρο έτσι ώστε ο καθένας να μπορεί να καθίσει όπου θέλει, αποπνέει μια αίσθηση παρέας που δεν σου κάνει η καρδιά να φύγεις νωρίς, με καλούς πελάτες που αφήνουν σπέσιαλ φιλοδωρήματα.