Εκτεθειμένη Μπροστά Σου |Βιβλίο 1| (Σε Αναμονή)

|Κεφάλαιο 9|

1 ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΜΕΤΑ

Τεντώθηκα νωχελικά να ξεπιαστώ κι αγκάλιασα το μαξιλάρι μου. Η κόγχη του μπήκε στο μάτι μου και πετάχτηκα όρθια από τον οξύ πόνο. Χασμουρήθηκα και τρίβοντας κυκλικά τα μάτια μου παραμέρισα τα στρωσίδια τρέχοντας ολοταχώς στο μπάνιο. Χθες νυσταζα τόσο πολύ που ξέχασα να κατουρήσω. Ηλίθιε Μακρή με τις φωτοτυπίες σου! Ξενύχτησα διαβάζοντας για στατιστικές και ορισμούς, μπορώ να πω εξαιρετικά δομημένες και ολό-σωστα γραμμένα κείμενα σε απλή γλώσσα που δεν μπερδεύει το μυαλό σου αλλά αντίθετα το κάνει να ρουφάει τις πληροφορίες σαν σφουγγάρι. Γαμώτο σου, Μακρή! Δεν γίνεται, κάπου δεν θα είναι τόσο τέλειος όσο θέλει να δείχνει.  

Ούτε που θυμάμαι αν τα έμαθα όλα τελικά. Νομίζω με πήρε ο ύπνος μέσα σε ένα χάος από χαρτιά, αμέτρητα χαρτιά. Κι αυτά που έμαθα πολύ του είναι εδώ που τα λέμε!

Πλένω το πρόσωπο μου κι αφού βούρτσισα τα δόντια μου, ντύθηκα βιαστικά να απολαύσω αυτή την ηλιόλουστη μέρα. Το περπάτημα θα μου κάνει καλό, θα καθαρίσει τις σκέψεις μου και θα ρουφήξει από μέσα μου ότι με βασανίζει. Το χθεσινό περιστατικό δεν το έχω ξεχάσει ακόμα, ούτε και την άσχημη συμπεριφορά της μητέρας μου προς το πρόσωπο της Ρενάτας. Αν δε της ζητήσει έστω μια συγγνώμη δεν πρόκειται να της ξαναμιλήσω. Κάτι που ήμουν πολύ κοντά στο να το κάνω. Τώρα τουλάχιστον, θα έχω μια αφορμή για να μην της μιλάω.

Κατέβηκα τρεχάτη τις σκάλες και φτάνοντας στη κουζίνα, παρατήρησα πως δεν υπήρχε ψυχή, ούτε στο χολ, ούτε πουθενά. Ακόμα κοιμάται η Σάντρα; Πάλι δεν θα έρθει στη σχολή; Πισωπάτησα και έκανα έναν κόπο βαδίζοντας μέχρι το δωμάτιο της. Κοντοστέκομαι για λίγο έξω από την πόρτα της. Κι αν έχει μέσα κανέναν μαντράχαλο πάλι; Μπα. Αφού έχει εκείνο το κόλλημα με τον Αντώνη που ακόμα δεν μου έχει ξεκαθαρίσει τι έχει συμβεί μεταξύ τους. Δεν θα την πιέσω να μου πει, αν θέλει θα το κάνει μόνη της. Αποφασίζω να χτυπήσω την πόρτα ελαφρά. Καμία απάντηση. Δειλά την άνοιξα και πρώτα μπήκε το κεφάλι μου και μετά το υπόλοιπο σώμα μου. Είναι εκεί, ξαπλωμένη στο κρεβάτι και μυξοκλαίει αγκαλιά με κάποια χιλιάδες κουτιά χαρτομάντιλα. Ωχ, σκούρα τα πράγματα. Αν έχουμε φτάσει στο σημείο να κλαίει κι η Σάντρα που πιο δυναμικό άτομο δεν έχω συναντήσει, τότε σημαίνει ότι είναι πολύ σοβαρή η κατάσταση.

Πήγα και κάθισα δίπλα της με τα πόδια μου πάνω στο κρεβάτι σε στάση οκλαδόν. Χάιδεψα τον ώμο της και πετάχτηκε όρθια. Μερικά χαρτομάντιλα πέταξαν στον αέρα σαν πούπουλα και κατέληξαν ξανά στο στρώμα. Την λυπήθηκε η ψυχή μου. Δεν κατάλαβε καθόλου την παρουσία μου. Την αγκάλιασα και της χαμογέλασα.