Εκτεθειμένη Μπροστά Σου |Βιβλίο 1| (Σε Αναμονή)

|Κεφάλαιο 14|

Τραγούδι - Rude boy, Rihanna

{Το κεφάλαιο περιέχει ελαφρώς σεξουαλική σκηνή}

***

«Αυτό ή αυτό;» ρωτάει η Εύα πίσω μου και γυρνάω χωρίς να σηκωθώ από το άνετο κρεβάτι μου. Την βλέπω να κρατάει δύο φορέματα. Στο ένα χέρι κρατάει ένα μαύρο σε στενή γραμμή όλο δαντέλα με την πλάτη γυμνή που αγγίζει το γόνατο και στο άλλο, ένα ύφασμα τέλος πάντων που δεν αφήνει τίποτα στη φαντασία του άλλου.

«Το μαύρο» της λέω αμέσως.

«Εντάξει, το ξέκωλο» κουνάει θετικά το κεφάλι σαν να μην με άκουσε καθόλου και πετάει το μαύρο φόρεμα ακριβως στο κεφάλι μου και κλείστηκε στο μπάνιο για να φορέσει την κουρελού.

Κούνησα αποδοκιμαστικά το κεφάλι. Ότι της λέω, κάνει το εντελώς αντίθετο. Τότε τι με ρωτάει εφόσον θα κάνει αυτό που θέλει εκείνη;

«Ρε συ Εύα, κρίμα είναι να δείχνεις σαν καμία του δρόμου. Βάλε το μαύρο που είναι σέξι!» της φωνάζω τυλίγοντας μια ίσια τούφα του μαλλιού μου στον δείκτη του χεριού μου.

Δεν απαντάει. Ωραία. Ξεφύσηξα ενοχλημένη και ξάπλωσα τελείως πίσω σταυρώνοντας τα χέρια κάτω από το κεφάλι και προσπάθησα να αφοσιωθώ στους χαλαρούς χτύπους της καρδιάς μου και να μην σκέφτομαι τίποτα. Το μυαλό μου να είναι εντελώς άδειο από σκέψεις. Πρώτος χτύπος. Σκέφτομαι ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Δεύτερος χτύπος, ότι όλα είναι τέλεια. Τρίτος χτύπος, ότι η ζωή είναι ωραία. Τέταρτος χτύπος, ότι οι κακοί άνθρωποι έχουν εξαφανιστεί από τον πλανήτη. Αχ, τι ωραία που θα ήταν όλα έτσι όπως τα σκέφτομαι.

Σήμερα έχει γενέθλια η Σάντρα και αποφασίσαμε μιας και δουλεύουμε απόψε να συνδυάσουμε την δουλειά μαζί με τα γενέθλια της στο Εδέμ. Ευτυχώς το αφεντικό δεν έφερε αντίρρηση να τα γιορτάσουμε στο μαγαζί του, ήταν πολύ ορεξάτος και ευδιάθετος. Δεν είναι κακός άνθρωπος, απλά κάποιες φορές γίνεται ανάποδος, υπερβολικός και νευριάζει εύκολα όταν μας βλέπει να μιλάμε την ώρα της δουλειάς και να καθυστερούμε στο σερβίρισμα. Καταβάθος μας αγαπάει και τις δύο σαν κόρες του κι ας γκρινιάζει σαν τον Σκρούτζ. Έχει καλή καρδιά κι ας το παίζει σκληρός.

Η Σάντρα, αν δε κάνω λάθος πρέπει να έχει καλέσει σχεδόν όλο το πανεπιστήμιο στο πάρτυ και με πιάνει ήδη ίλιγγος στην ιδέα ότι θα στριμωχτώ ανάμεσα σε τόσο κόσμο. Είμαι απέραντα αντικοσμική, όχι αντικοινωνική, δεν μισώ τους ανθρώπους απλά θέλω τον χώρο μου. Θα το αντέξω όμως για μια βραδιά για το χατίρι της φίλης μου.