Sustuğum şeyler var ;
hiç konuşmadıklarım. Ve içimde kaybolup giden insanlar.
Eskisi kadar kafama takmasam da bazı şeyleri ;
Bazen yine de içimin almadığı haksızlıklar..
" Hayat " diyoruz , yaşamaya devam ediyoruz. Onca kırıklık , onca acı , onca hüzün.. yaralarımıza üfleye üfleye " bir şey yok " diyoruz.
En çok kendimizi kandırıyoruz.
Çok şey var aslında.
Üflemeyi bırakıp konuşmaya başlarsam bir daha asla susmayabilirim.
Öyle çok çünkü kan kaybım , o kadar büyük çünkü kendime olan yalanım.
"Hayat" diyorum , susuyorum..
Nefesim lazım çünkü bana , yaralarıma üflüyorum..
Bilirsin , alışılması güç dünyada , çözülmesi zor hayatta bazı insanlar vardır , adeta hayatına damgasını vurur , ancak sen onları tanımazsın.
Uğraşırsın , didinirsin , onlara ulaşmaya çalışırsın , fakat bir türlü olamaz.
Bilirsin onları , onları düşünürsün , ancak göremezsin. Sana yaptıkları iyilik yüreğine hasret olur.
Özlem , günden güne bedenini , canını , ruhunu sarar , bütün yüreğini kaplar.
Çoğumuz , etrafımızdaki yoğun kalabalığa rağmen en yalın halimizi yaşıyoruz. Fanus misali şeffaf bir tabaka var derimizden ötede.
İnsanların dokunup da kirletemediği hayaller besliyoruz o fanusun içerisinde. Küçük , tatlı kelimelerin arasına yoğun mutluluklar sıkıştırıyoruz karanlık ruhların bulup da saldıramadığı.
Ama öyleleri var ki , simsiyah elleriyle yorulmadan bir şeyler yazıyorlar fanusun üzerine. Bazen birkaç kelime nefret, bazen de kelimelerle anlamlandırılamayan karalamalar. Zaman içerisinde o kadar çok şey birikiyor ki derimizden öte de , ne dışarıyı görebiliyoruz ne de içeriyi. Güneş her gün uğramıyor artık ruhumuzun karanlık köşelerine. Hayaller kurmaya yüz tutmuş , arasına yoğun mutluluklar sıkıştırdığımız kelimeler kaybetmiş tüm ışıltısını.
Ve geride bırakılan ve hissedilen tek şey karanlık.
Sıkıldın biliyorum. Aynı şeyleri yaşamaktan , aynı yüzleri görüp , aynı sesleri işitmekten.
Seni anlıyorum.
Çünkü gelmesini istediğin kişiler hep uzağındaydı , bu yüzden bir tarafın hep yarım kaldı. Tıpkı babamın beni 17 yıl önce yarım bıraktığı gibi..
Bu , tek kulaklıkla müzik dinlemek gibi.
Ama boşver , bak yaz geliyor. Güneş açacak , yüzün gülecek , denize girip , geceleri yıldızları sayacaksın.
Her şey çok güzel olacak.
Umarım bu yaz , kışın yaşadığın tüm kötü şeyleri unutursun.
Umarım bu yaz öyle güzel günler geçirirsin ki , mutluluktan gözünden yaşlar gelir.
Umarım bu yaz , güneşli bir günde karşına sana aşık olacak biri çıkar. Neden böyle dedim biliyor musun ?
Çünkü sevmekten sıkıldın , artık sevilmeye ihtiyacın var. Çünkü sen bunları hakediyorsun.
Kendine çok iyi bak ve ne zaman umudunu kaybedersen o zaman bunu oku.
Ve şimdi kalk ;
Aynaya bak ,
Ve gülümse.
Böyle daha güzelsin.
