Bazen bittiğine değil, verdigin değeri hak etmediğine şahit olduğun için ağlarsın.
Bazen gittiğine değil , yarınların hayalini onsuz kuramazken bir başkasına "hiçbir şey yaşanmamış gibi" dokunacak kadar ucuz olduğuna ağlarsın. Bazen yarım kaldığına değil doğru sandığının koca bir yanlıştan ibaret olduğuna ağlarsın.
Sil şu gözyaşlarını ilk önce.
Şu anda bu satırları okuyorsan ,
Hayattasın demektir.
Ne duruyorsun hala !
Aşkı tat ! Çık sokaklara ! Gülümse !
İnsanlara selam ver ,
Derin bir nefes al , bir kahve daha iç ,
Sev , sevil !
Yıldızları izle , güzel bir müzik dinle ,
Ve kelebekleri sevmeyi unutma.
Çünkü yaşamak ,
Savaşmak yada düşünmek için çok kısa.
Düşmekten mi korkuyorsun; düş. Yaralanmaktan mı korkuyorsun; yaralan.
Sonra iyileş.
Yeniden kalk.
Yeniden başla.
Yeniden sev.
Yeniden aşık ol.
Bir daha mı düştün ?
Bir daha kalk
Er yada geç , beklediğin gelecek.
Er yada geç aradığın seni bulacak.
Ama bir kez yıldın mı , korktun mu ,
Maskeni yüzüne geçirip kalkanlarını kuşandın mı , o zaman bitecek.
Beklediğin herneyse asla gelmeyecek.
Tamam belki geçmişi değiştirme şansın yok ama gelecek için iyi bir senaryo yazabilirsin.
- Diyerek kendimi telkin ettiğim günlerden biriydi gene. Ne bu söylediklerimi yapabiliyordum ne de yazmaktan vazgeçebiliyordum.
Ha bide kelebeklerden tabi.
Evet kabul ediyorum , keşke sizi yönlendirebildiğim kadar kendimi de yönlendirebilseydim. Fakat elimden yazmaktan başka birşey gelmiyor.
Kapağı tam kapatılmamış anılar ,
yerinden oynayan taşlar gibi sizin de dengenizi bozmuyor mu bazen ?
Peki insan nasıl olurda kendi dengesizliğine kendi sebep olabilir ?
Yani demek istediğim şu ;
İnsan nasıl olurda kopacağını bildiği halde o ipin üzerinde aylarca yürümeye devam eder ?
" Çok seven insan yürür " dediğinizi duyuyor gibiyim.
Yanlış biliyorsunuz.
O sevmek değil.
O bağlanmak.
O kapılmak.
O , yanlış insana güvenmek.
Ama bunlar sizin suçunuz mu ?
Kesinlikle hayır.
Ben babamı suçluyorum bu konuda.
Gerçi ben her konuda babamı suçluyorum da , güven konusunda daha çok payı olduğunu düşünüyorum.
İnsanlara güvenmemeyi ilk ondan öğrendim mesela. Ya da insanları kaybetmeyi.
Kaybettiklerinin bir daha geri dönmeyeceğini.
Dönmek demişken ,
Sahi baba nerelerdesin ?
Dönmeyi düşünürsen , buralarda olacağım.
Haberin olsun.
