Bitter Feelings (SBH Series#4) [COMPLETED]

chapter 11

"May papa ako? Why you keep me from him? Is he a bad person?-"

"No!" Agap ko dito. Ayokong isipin iyun ng anak ko, kahit kailan hindi naging masama si Brett sa akin,yun nga lang iniwan niya ako bigla ng walang paalam.

Naramdaman ko ang kamay ni Brett sa balikat ko kaya napalingon ako dito.
"Can I speak to him?" Mapupungay ang kanyang mga mata, maiintindihan ko kung galit ito sa ginawa kong pagtago ng anak niya pero ang unfair lang talaga.

I wipe my tears at tumingin uli sa anak ko.
"I'm sorry Jared... Papa will talk to you, don't be rude okay?" Tumango naman ito pero blanko ang kanyang mukha ngunit may luhang na stuck up sa gilid ng kanyang kaliwang mata.
Parang piniga ang puso, ang pinakahuli kong nanaisin para sa anak ko ay ang masaktan ito at alam kong nasaktan ko siya ngayon.

Pinapasok ko si Brett at iginiya sila sa salas.
Nakaupo sila ngayon na magkaharap like old guys na may pag uusapang importante.

"Ahm...I don't know how to introduce myself to you. I'm not prepared for this, when I'm told about you I rushed flying back here from Korea... Ang nasa isip ko ng mga panahong iyun ay ang kompirmahing... You existed. And... Now your infront of me, for real."

"I am Jared Lorenzo Caprio. And you are?"
My sons face were confused, alam kong pinuproseso pa ito ng utak niya.

"I'm Brett Dale Walters..."

"Ikaw ba ang papa ko?...ang sabi kasi ni mama dati kahit hindi magka ano ano pwedeng magkamukha, we're look a like..."

Lumingon si Brett sa akin, parang nagpapatulong. Hindi pa rin ba niya alam paano ipakilala ang sarili? Or is he doubting na sa kanya ba si Jared?

Tumaas ang isa kong kilay, how dare him. Pinandilatan ko siya.

Umayos ito ng upo at muling bumaling sa anak ko.

"You're my son! At hindi dahil magkamukha lang tayo. You are my blood and flesh-"

Hindi na natapos ni Brett ang kanyang sasabihin ng sunggaban siya ng yakap ni Jared. My heart pound, ang sakit ng puso sa nakita ko, masakit ito dahil masaya akong makita ang tuwa sa mukha ng anak ko and so to Brett.

"I'm sorry little champ, I never been to your side since your existence. Wag kang magalit sa mama mo, hindi niya kasalanan...ako ang umalis. I'm sorry son, I'm sorry." Hinagod niya ang likod ng kanyang anak ay napapikit.

Hindi naman magkamayaw ang luha ko.

Jared pulled the  hug and stared at him.
"Papa.May papa ako." He said in amusement.

Tumango naman si Brett.
"And your my son! My little champ." Ginulo nito ang buhok ng anak, all I can see is pure and genuine happiness in my sons face. Nagkulitan sila and talk some random thoughts.

Narealize ko ang oras, mali-late na si Jared kung magtatagal pa kami ng kunte ang hirap pa namang makakuha ng taxi sa ganitong rush hour.

"Ahm... I need to send him school. You two can hang out after school." Sabi ko dito.

''Ihahatid ko na kayo." Tumayo ito at binuhat si Jared.

"I'm heavy,papa. Put me down." Natatawang sabi ni Jared.

"Its okay, gusto ko lang bumawi."

"Kaya naman namin mag taxi, wag ka ng mag abala." I awkwardly said.

"Anne, knowing that we have a son sa tingin mo hahayaan Kita sa pagmamatigas mo? I know may kasalanan ako sayo kaya kailangan nating mag usap...ng tayong dalawa lang." Makabuluhan nitong sabi.

I'm stunned. I am really not ready for this.

Hinatid niya nga kami sa school ni Jared. At muntik na itong ma late. Hawak kamay niya itong sinamahan sa classroom nito. And my son is so proud.

"Zick! Papa ko." Pagpapakilala nito sa kanyang katabi. Tumango naman ang kanyang katabi.

"Wow, you two really look a like." Sabi naman ng babaeng classmate nito.

Brett smiled widely.

Proud na proud.

"Excuse me Sir, kayo pala ang papa ni Jared. Naku sir outstanding student po itong  anak niyo. You must be very proud."sabi ng  teacher ni Jared na lumapit pa dito, nanatili lang ako sa labas ng classroom.

I waved goodbye to Jared and so he did also, he gave me a flying kiss too.

Palabas narin si Brett sa classroom niya maatapos itong humalik sa anak.

" your going to work? Hatid na Kita. And maybe we could talk?."

If it is all about Jared maybe I could give him a time. Isasama ko nalang ito sa trabaho, kilala ko siya sa pagiging consistent nito kaya hinayaan ko nalang. Ibibgay ko kung ano ang gusto niyang malaman tungkol Kay Jared pero hindi ako papayag na kunin niya ito sa akin.

Nagulat si Sheila na kasama ko ang taong ayaw ko sanang papasukin sa akin opisina, wala na naman kasing kailangan itago dahil nabuko na ako.

"Good morning Miss Anne! Good morning Mr. Walters." A malice smile appeared on her face kaya pinadilatan ko ito.

I go straight to my office tailing him behind me.
I put my bag in my table at humarap sa kanya.
Magsasalita sana ako ng mapansin kong nakatingin ito sa picture frame na nakasabit sa dingding.

Ito ang una kong hawak sa anak ko, kinunan ito ni Toni kaya pina frame ko. Ito ang pinaka masayang araw ng buhay ko, ang masilayan ang anak ko.

"Hindi ko man nakita ang unang araw niya sa mundo...ang dami kong na miss sa kanya. Pwede mo bang ikwento sa akin ang mga pinagdaanan niyo?"

Hindi mo talaga nakita dahil nandoon ka sa asawa mo habang mag isa kong hinarap ang pagiging magulang Kay Jared. Lahat ng hirap at diskarte ay ginawa ko makasurvive lang ako at ang anak ko, wala akong pamilyang matakbuhan kaya pakiramdam ko ay pinagdamutan ako ng mundo kaya ngayon masisisi niyo ba ako kung madamot ako minsan? Wala kayo sa panahong parang binagsakan ako ng mundo,buti nalang hindi ako iniwan ng mga kaibigan ko sa kabila ng pagiging pabigat ko sa kanila.

"Just asked what you wanted to know, just don't asked to take my son away from me...'cause I won't let you." Matapang kong sabi dito.