Bitter Feelings (SBH Series#4) [COMPLETED]

chapter 14

Natulog nga ito sa opisina ko, doon sa couch.

He look so tired and exhausted. As I've heard from him galing pa itong Korea at dumeritso sa bahay kaninang umaga. Napagmasdan ko itong mabuti. He old a bit, a mature one. Dati inaasar ko itong matanda, malaking tao kasi siya mana sa kanyang amang amerikano. At syempre kapag amerikano gwapo talaga. Matangos ang ilong at matikas ang pangangatawan.

Dahil pareho kaming may foreign blood madalas na tinutukso kami Ng mga kasamahan ko sa theater na bagay raw kami. Kapag dumadating siya sa backstage noon ay prince charming ang madalas na tawag sa kanya ng mga kasamahan ko.

"Anne,andito na ang Prince charming mo!"

Cinderella.

Codename ko daw iyun. Ang dami niyang pakulo at mga Kung ano ano pang surprises at ang kulit niya. Hindi mo aakalaing negosyante na ito sa asta niya. Ang gaan lang palage Ng presence niya, hindi tulad ng ibang mga businessman na napaka seryuso. Siya ay parang teenager lang.

Who wouldn't fall for him? He is the man that every woman could dream of.

"Don't you know that staring is rude?"
Sabi nito at biglang bumangon.

O Jesus!

I turn red in shame, so  I divert my gaze down. Pahiya ako doon ah.

"May iniisip lang ako at hindi sinadyang sayo pala ako nakatingin. Assuming ka naman." I rolled my eyes upside-down.

"Oh, you don't have to pretend sweetie it's all fine. We can just stare all day if you want." He playfully said.

Sumimangot ako at tinapos nalang ang ginagawa. Ang presko talaga ng gagong ito.

"Wag mo akong guluhin Kung ayaw mong mapalabas dito ng wala sa oras." Sabi ko habang nasa laptop ang mga mata ko.

"I didn't, kaya nga ako natulog diba? Ikaw nga itong nambubulahaw e." Parang bata nitong depensa sa sarili.

Napanganga ako sa sinabi niya, I can't believe it. Uminit yung ulo ko dahil sa pagkapahiya dito.

"Get out Mr.Walters!"
Singhal ko dito.

"Hey,relax. I'm just trying to lighten up your mood. It was just a joke." He is trying convince me with his tricks.

"Get out!" Sigaw ko dito at binato ko siya ng ballpen,buti at nakailag ito.

"Okay...okay. I'm going out...pero sa labas lang ako. Palamig ka muna ng ulo. Bye." And he winked​ at me.

Nagmamadali itong lumabas ng opisina ko.

"That jerk is getting into my nerves."

Ang sabihin mo napahiya ka lang, hahahaha.

"Ugh!!!" Inis Kung hinampas ang mesa.
Kahit galit ako dito ay may parte parin sa akin na nadadala sa mga pakulo niya at naiinis ako doon.

Isinantabi ko muna ang presensya niya, he is really distracting me big-time.

Tinapos​ ko nalang ang mga paperworks ko, actually hindi pa naman ito kailangan kaso ayokong nakatunganga nalang tutal wala naman trabaho bukas dahil sabado.

Sinundo namin si Jared sa school at dinala niya kami sa isang restaurant upang magdinner. Hindi na ako kumuntra dahil excited sila sa isa't isa. I don't want to ruined my son's happiness. Ito ang unang araw niya na kasama ang ama niya at ayokong humadlang doon Kaya tahimik lang ako sa tabi, observing.

They both enjoyed each other's company,ni hindi na nga nila ako napapansin. Para lang silang magbarkada sa lutong ng kanilang mga halakhak at kulitan.

For the first time ay nakita ko ang pinaka masayang mukha ng anak ko. His genuine laughter. He really needs a father. But I don't want him to called bastard, masakit yun. At dahil kasal si Brett sa iba hindi imposibling matatawag siyang ganoon. At ako ang unang masasaktan kapag marinig ko yun,Isa iyun sa dahilan Kung bakit ayaw Kung malaman ni Brett ang tungkol sa kanya. Sa ugali ba naman ng mommy niyang matapobre,kala mo hindi galing sa mahirap na nakapangasawa ng amerikanong negosyante.

"Magpaalam kana sa Papa mo..."
Sabi ko Kay Jared ng maihatid kami ni Brett sa condo. Bigla namang lumungkot ang mukha niya.

I sigh.

"Babalik ka po ba Papa?"  Malungkot nitong sabi.

He kneeled down just to level his gaze to our son
"Of course, I'll be here everyday. Ihahatid kitang school at susunduin pag uwian na. I won't leave you anymore little champ. I won't miss any single time of your life from now on..." Ginulo nito ang buhok ng anak at pinagtagpo ang mga noo nila.

Parang gusto Kong maluha sa nakita Kong tagpo. Is this really happening? Na kilala na nila ang isa't Isa at parang ayaw na nilang maghiwalay. Dapat na ba akong matakot na posibling mas piliin ni Jared ang tatay niya dahil mas nangungulila siya dito? Wag naman sana.

Pansin ko ang lungkot at tamlay sa kilos ng anak ko ng kami nalang dalawa, wala itong gana at pati sa pagsasalita ay tipid lang.

"Anak, Magkikita pa naman kayo ng Papa mo bukas. Diba yun naman ang sabi niya?" Pag aalo ko dito ng nasa higaan na siya.

"Mama, masaya po ako ng makilala ko siya. Sobrang saya po, may Papa pala ako. Kanina sa school, I wanna pulled​ the time para uwian na at magkita uli kami... Mama, can't he stay with us?"he sadly asked.

Ito na nga ba ang sinasabi ko, paano ko ba ipapaliwag sa kanya na impossible?

"May bahay naman kasi ang Papa mo, bakit ayaw mo ba na nagkikita lang kayo?....anak ang importante nakilala mo na siya, wag mo munang hingin ang mga bagay na mahirap pang mangyari sa ngayon. Hindi pa kasi natin alam Kung ano ang mga pagbabago sa buhay ng Papa mo ngayong nalaman na niya ang tungkol sayo." Nagkandarapa na ako sa pagsasabi dito,hindi ko kasi alam Kung paano sabihin dito na kasal ang Papa niya sa iba at imposibling makasama namin siya. Sana lang may naintindihan siya sa mga pinagsasabi ko dahil kahit ako ay naguguluhan dito.

Narinig Kong nag ring yung cellphone ko ng pumasok na ako sa kwarto dahil nakatulog na so Jared. At nang sasagutin ko na ay biglang huminto. I saw a new number at pang siyam na missed call na pala iyun.

Sino naman kaya ito?

Muli itong tumunog kaya sinagot ko na baka importante.

''hello?"

"Anne!!"
His baritone voice filled my ears and it sents shivers on me.

❤6.8.17