Bitter Feelings (SBH Series#4) [COMPLETED]

chapter 29

"Mama! Papa!"

Jared runs towards us.

"Hi baby..." I hug and kiss him.

Brett mess his hair.

"He is so sweet..." I heard the old woman.

"How is your day with Papa,mama?"
He asked as we pulled away.

"Oh,it's great sweetie...ahm, it's your bed time already, It's late."

"Ahm,yeah. Good night Mama... good night Papa... goodnight Granny... Goodnight Tita." He kiss each one of us before heading his room in Brett's unit.

Hinigit ako ni Brett paupo sa sofa at tumabi sa akin, Amanda excused to follow Jared in his room.

Silence sorounds us before the old woman speaks.

"Hanggang kailan mo itatago sa akin ang apo ko,hah?" Mapangbintang niyang sabi.

Brett held my hand.

"Hindi ko siya tinago, sadyang hindi ko lang pinaalam sayo, ma' " Brett answered in a controlled voice,but I know that he is holding back.

Kaya pala ngayon ko lang nakita ang Mommy niya,sadya pala niyang hindi pinaalam ang tungkol Kay Jared.

"What?" The horror in her eyes filled. Gusto kong tumawa pero baka maoffend ko naman si Brett. "Why? His my grandson!! For God sake-"

"And I love his mother!" Pigil parin nitong sabi.He is holding his anger. Maybe a respect to her mother as well.

Gusto kong umawat pero gusto ko ring marinig ang pagtatanggol niya sa akin, ang sarap lang pakinggan. All my life nobody defend me, I'm just so overwhelmed.

"Oh, is that so?" Namumula na ang kanyang ina sa inis dito na halos tumayo na nga sa kinauupuan niya. I can feel the heaviness of the ambiance here. Nakahawak parin si Brett sa akin na para bang anytime ay sasabunutan ako ng nanay niya.

"Yeah, akala mo ba hindi ko malalaman ang ginawa niyo ni Amanda sa kanya?... How could you mom? I believed in you! You promised me that you will explained to her my reasons so that she'll understand!...but what you did? You wrecked her!" Galit na sigaw ni Brett at nakatayo na ito sa galit niya. "And what you said? I won't hope for her? but I never believed you that. Kaya si Amanda ang pinakiusapan ko na sundan at makibalita sa kanya ngunit lahat parin ay kasinungalingan." His breathing is uneven, Kaya inawat ko na siya.

"Tama na Brett...baka marinig kayo ni Jared."
Hinawakan ko braso niya at bahagyang hinaplos ang kanyang likod upang kumalma ito.

Ang tapang ng kanyang ina kanina ay napalitan ng kaba. She doesn't know what Amanda did, I'm sure of it.

"Why mom? What did she do to you,huh?"

"Brett, enough. Ano man rason ng Mommy mo I'm sure it's for your own good. It's mother's instinct."

Matalim akong tiningnan ng Mommy ni Brett.

"Huwag ka ngang pumapel! Kaya ako nasagot ng anak ko dahil sayo!-

"Mom!!"
He put me behind him.

"Son, she's no good to you. See? This is not you! Hindi ka nagtatago ng mga bagay sa akin...at lalong hindi mo ako sinasagot sagot..." Madrama nitong sabi na akala mo'y siya ang biktima dito.

"Stop it! Kung ano man ang mga nagawa ko lately it is because you made​ me do it... Kung hindi mo siya tinaboy dati sana matagal ko nang kasama ang anak ko. Alam mo ba kung ano ang naramdaman ko ng hindi ka kilala ng anak mo? Na iisipin niyang masama ako kaya tinago siya sa akin ng mama niya? Wala kang alam gaano kasakit yun!-"

"Then she is to blame! Sino ba ang matinong tao na hindi ipapaalam sa anak niya ang tungkol sa ama niya-"

"It's because of you!"
Halos sunggaban na niya ang Mommy niya sa galit kaya hinatak ko na siya upang maawat.

Inaamin kong nasaktan ako sa sinabi nitong hindi ako matino. Oo at mali ako sa pagtago ko kay Jared sa kanya pero ginawa ko lang naman yun dahil ayokong masaktan yung anak ko kung pati ito ay husgahan ng nanay niya. She will name him a bastard if that happens earlier. At masakit yun, kakayanin ko Kung ako lang pero pag anak ko na ang pinag uusapan ako ang makakalaban niya.

"Brett, tama na..." Maluha kong sabi, dahil hindi ko narin mapigil. I cried hearing him defend me pero mas naluha ako ng marinig sa kanya kung gaano siya nasaktan noong tinago ko si Jared sa kanya.

"Just leave mom... before anything get mess even more..."

Magsasalita pa sana ito ngunit mas piniling manahimik nalang at bumuntong hininga bago tumayo upang lumabas ng unit.

"and one thing mom... I'm starting my family with them whether you like her or not because I'm not asking your permission."

Nakita ko ang gulat sa mga mata ng kanyang mommy bago tuluyang lumabas ng unit.

Humarap ako sa kanya, his expression is mix with frustration and disappointment. Alam kong nahihirapan ito sa pagmamatigas niya sa ina kaya siya nahahati dahil may hinanakit din ito sa ginawa ng Ina niya sa akin noon.

"Brett..."I held his face.

Tinitigan niya ako.

"I'm sorry Brett, you don't have to do it. She is your mom..." I said.

"But I won't tolerate her... I love you Anne, at ipagtatanggol kita kahit pa Kay mommy. Mas pipiliin kita keysa sa kanya-"

"No!" I stop him.
"Buong buhay ko wala akong ninais kunde ang kilalanin ng nanay ko, at ikaw ngayon mas pipiliin mo ang ibang tao keysa sa nanay mo? Gaano man kasama sila, at madalas hindi natin sila naiintindihan, they always be our mother who gave life to us... Kaya huwag Brett."
Emotional kong sabi. I don't want him to his mother in exchange of us. That would be rude and mean, masakit yun sa parte ng isang Ina.

"Pero hindi ka ibang tao,Anne...ikaw ang gusto kong makasama sa bawat araw pang dumating. Pinagsisihan ko dati na nagpadala ako sa awa kay Carrie kaya ngayon ayokong palampasin na naman ang pagkakataon para sa atin." Mahinahon ngunit may pait nitong sabi.

Masaya man ako sa sinabi niya pero ayoko din namang maging selfish.

"Then talk to her... Ayoko kong mamili ka, dahil ayokong mahirapan ka..."

Sa buong pangyayari naisip ko na hindi lang ako ang nasaktan at naghirap, pareho kaming dalawa, and now he make up everything for me pero ang tigas ko parin. He deserves more.

I give him a pick and he stilled, maybe he never expects it.

"Ayoko na ng mga drama sa buhay, quotang quota na ako. Gusto ko na lang ng tahimik at walang mga sama ng loob... Let's start that family your talking about..." kinakabahan kong sabi, tama ba ang pagkasabi ko?

He just stared at me with amaze and wide eyes.

"Wha- what do you mean?"

Nainis ako sa tanong niya, nabobo na ba siya? Pambihira, Kung kailan na eemote ako saka naman siya nabobo.

Ngumuso ako, feeling embarrassed. Do I'm not clear?

"Say it...say it please!" Sabi niya.

Mas lalo ako ngumuso. Hindi ko nga maiayos ang paghinga ko dahil sa lakas ng kabog Ng dibdib ko.

"I'm...I'm..." Ano nga ba ang sasabihin ko? Jusko,nablanko na rin ako, nakakabobo ka Brett.

"I love you!" I hurried said.

His eyes twinkled and before I could react his lips landed on mine.

❤6.27.17