Z życia pisarza

49.

O, a tak się pisze

Ja: Z obowiązku przydałoby się coś napisać. Coś tam w głowie mam, pójdzie jakoś.

*siada*

*bierze laptop*

*włącza*

*pisze zdanie*

*pięć minut przerwy*

*memy*

*Facebook*

*kolejne zdanie*

*YouTube*

*tępe wpatrywanie się w ekran*

*skok po jedzenie*

*powrót po dziesięciu minutach*

*pisze jedną ręką, bo w drugiej trzyma żarcie*

*ogarnia, jak mają na imię bohaterowie jej książki*

*pyta czytelników, co działo się w poprzednim rozdziale*

*dziwi się, że w jej książce nie ma jakiejś postaci*

*przerwa*

*Ja: Ale jak to, to nie zabiłam tego gościa?
Przyjaciółka: Yy... Ale wiesz, że to nie jest ta książka, co pisałaś ją rok temu, tylko inna?
Ja: Co? Jak to inna?
P: No tak jakby ta dzieje się w czasach współczesnych, a nie w średniowieczu, więc..."

*śmieszne koty*

*przerwa*

*koty, które wyglądają jak Hitler*

*myślenie o jedzeniu*

*cztery zdania pod rząd*

Ja: Dobra, na dzisiaj koniec, zmęczyłam się. *zatrzaskuje laptop* W końcu co za dużo to niezdrowo.