VAMPİR✔

1. Bölüm

Hayat gece olunca kolaydı bizim için.

Sabahları insanlardan kaçışmak ve kovalanmaktan bıkmıştık artık.

Ama ölümsüz de olsak tüm hayatı oturduğumuz yerde kan içerek devam ettiremezdik, mutlaka dışarıya çıkmamız ve avlanmamız lazımdı..

...

"Tzuyu... Uyan tatlım."

Gözlerimi açtım.

Annem karşımda tüm güzelliğiyle büsbütün duruyordu.

"Okulunun ilk gününde geç kalmazsın umarım canım. Hadi; hazırlan, kahvaltını yap ve okuluna git."

Başımı yavaşça salladım.

Evet, ben Tzuyu...

Hayatını o okuldan diğer okula derken tüm okulları gezmiş bir kız.

Lisedeyim ve belaları üstüme çekmekten başka yaptığım pek bir şey yok.

En son okulumdan sırf vampir gördüm dediğim için atıldım.

Ondan önceki çoğu okullarda da öyle...

Hayatın bana gösterdi tüm şeyler yeni okul, ailem ve vampirlerden ibaret.

Hayır, ben bir vampir değilim..

Asla da olamam zaten.

Ama nereye bakarsam bakayım onları gördüğüm kesin.

İnsanların bana inanmaması da var bunun yanında. 

Yani kim, bir kişi vampir gördüm dediği için okuldan atar ki?

Ben söyleyeyim 'okul müdürleri'...

Ahh, umarım hepsini de inanmadıkları hatta adını duyduklarında güldükleri vampirler kanını içer de ölürler...

"Tzuyu?"

"Geliyorum anne!"

Çantamı hızla omzuma geçirip aşağıya indim ve mutfağa gittim.

Masaya oturup önümdekini yemeye başladım.

"Kızım, okul sitesine hiç baktın mı?"

Meyve suyunu masaya bırakıp karşımda oturan anneme baktım.

"Hayır. Niye ki?"

Boşta olan elimi tuttu.

"Canım.. Yani ısrarla mı yapıyorsun bilmiyorum ama lütfen artık şu vampirlere olan takıntını insanlara aktarmasan?"

Sinirle elimi çekip ayağa kalktım.

"Takıntı mı? Bendeki takıntı mı yani?"

Bıkkınlıkla anneme baktım.

"Sen de mi bunu söylüyorsun anne? Sen de mi?"

Masanın üstüne bıraktığım telefonu aldığım gibi evden çıktım.

Hızla evimize çok uzak olmayan okula yürüyordum.

Daha doğrusu koşup, yürüyorum diye kendimi kandırıyordum.

Okulun önüne gelince derin nefes alıp içeriye adımımı attım.

Duvarları siyah renkte olan bu okulun neredeyse hiç lambası olmadığı için etraf karanlıktı.

Ellerimi duvara sürtüp yürümeye başladım.

Gerçekten de ben deki takıntı mıydı?

"Hayır, Tzuyu... Onlar sadece tabiatta olan varlıklara saygı duymayan insanlar."

Karanlıkta zorlukla seçebildiğim müdürün odasına girdim.

Yanındaki bayanla birlikte elinde bardaklarla konuşuyorlardı.

Beni görünce müdür yanındaki kadının yanından kalkıp masaya gitti.

Masanın üstünde bir kağıt bulduktan sonra bana uzattı.

"Tzuyu? Değil mi?"

Şaşkınlıkla başımı sallayıp kağıdı aldım ve teşekkür edip odadan çıktım.

Nasıl benim olduğumu anlamıştı ki?

Kağıda baktım.

"Eveet. Ne yazdığını görebilirsem ilk dersimi bulabilirim."

Kağıdı Yüzüme doğru yaklaştırıp okumaya çalıştım.

Ama ışık olmadığı için göremiyordum.

Hızla birine çarptığımda birkaç adım geriye gittim.

Kağıtta elimden düşmüş bir yerlere uçmuştu.

"Yah! Önüne bak seni küçük."

Bana seslenen çocuğa baktım.

Yüzünü karartı olarak görebiliyordum sadece.

Tanrı aşkına...

Şu okulu beyaza boyatıp, her tarafına pencere döşetip, lamba ekleyin ya.

"Gözün kör mü acaba senin?"

Arkama döndüğümde çocuk tekrardan konuşmuştu.

Ona döndüm.

"Efendim?"

Yanıma yaklaştı.

  Yüzünü biraz görebiliyordum artık.

"Öyle yüzüme bakacağına şu an da ayağının altında ezilmekte olan kağıdı alsan iyi edersin."

"Nee?"

Diyip hızla kağıdı aldım.

Biraz buruşmuştu ama olsun...

"Pardon, bakar mısın?"

Çocuk yürümeye başladığında arkasından koşup omzuna dokundum.

Alayla bana döndü.

"Evet, bakarım. Ne var?"

Kağıdı ona uzattım.

"İlk Dersime bakacağım ama kağıdı okuyamıyorum. Yardım eder misin?"

Şaşkınlıkla kağıdı aldı.

"Ciddi misin? İlk kez böyle bir şey duyuyorum."

Sonra da sırıttı.

"Ah tabii. Okulun ilk gününden gördün yakışıklıyı nasıl onunla konuşabilirim diye düşünüyorsun. Neyse, ilk günün nasıl olsa sana yardım edeyim."

Kağıdı yüzüne yaklaştırıp okudu ve kağıdı elime tutuşturdu.

"İlk dersin Vampir Tarihçesi. Aynı sınıftayız. İstiyorsan ona da yardım edeyim. Sınıfını bulmana yani."

Şaşkınlıkla yere baktım.

O az önce Vampir Tarihçesi mi demişti?

.

.

.

.