Ne oluyordu böyle?
Neden rüyamın içinde rüya görmüştüm?
"Tzuyu.. Gelsene artık. Kaç kez sana seslendim. "
Odanın kapısına Jungkook geldiğinde korkuyla başımı eğdim.
Ne olduğunu bilmiyorum.
O bedenin içinde kim var hiç bilmiyorum..
"Hadi.. Acele et. "
Geri gittiğinde arkasından bakıp yataktan kalktım.
Ne zaman buraya geldim ben acaba?
Valizimden tarağımı çıkarıp saçlarımı hızlıca taradım ve gitmek için Jungkook 'un kapattığı kapıya ilerledim.
Elimle kolunu tutup çevireceğim sırada anahtarın olmadığını fark ettim.
Kalbim fazlasıyla hızlı atmaya başlayınca sorun olmadığını düşünerek açtım ve mutfağa gittim.
Jimin ile Mina yemek yerken Jungkook içeceğiyle bakışıyordu.
"Günaydın.. "
Diyerek Jimin 'in tam karşısına, Jungkook da yanına oturdum.
Kimse cevap vermeyince yalandan öksürdüm.
"Acaba bu kapılarda anahtar var mıydı? Yani.. Vardı değil mi? "
Jimin başını kaldırmadan bana bakarken ondan korkup Mina'ya döndüm.
"Mina? Sen biliyor musun? "
Yediği salatayı bırakarak bana baktı.
"Ben de! Onu yedim! "
"Ne?? "
Gerçekten o rüya değil miydi?
"Ben nereden bileyim anahtarın nerede olduğunu acaba!? "
Sinirle çubuğunu alıp salataya döndüğünde düşündüm.
Beni terslemek için mi söylemişti onları?
"Sana bugün ne oldu Tzuyu? Bir garipsin.."
Jungkook 'a dönüp gülümsedim.
"Yok bir şey. Sadece anahtarı bulamayınca merak ettim. "
"Ne merakmış ama... "
Jimin söylenerek başını kaldırdı.
"Merakını Mina ile mi gideriyorsun? "
"Yok ha-"
Aniden aklıma gelen şeyle sustum.
O da benim rüyamdaydı..
Tabii rüya mı bilmiyorum ama.
"Gece nasıl bir rüya gördün Jimin? "
Gülümsedi.
"Rüyamda seni görüp görmediğimi mi soruyorsun Tzuyu? "
Şaşkınlıkla gözlerimi açarken tekrar güldü.
"Tabii ki de gördüm. "
Merakla diyeceği şeyi beklerken bana yaklaşıp fısıldadı.
"Çünkü seni rüyana kendim götürdüm... "
Göz kırparak geri arkasına yaslandı.
"Ahh.. Ben doymadım Jungkook 'cum. Lütfen biraz daha bana koyabilir misin? "
Jungkook ani bir hareketle sandalyesini arkaya doğru itince tiz bir ses yankılandı.
"Tabii Jimin 'cim.. "
Sinirle tabağı alıp mutfaktan gidince arkasından baktım.
"Nereye gidiyor? "
Mina da kapıya baktı.
"Sanırım Jimin 'e güzel bir şaka yapacak. "
"Mina! "
Jimin sert bir şekilde bağırınca Mina susup başını eğdi.
O sırada Jungkook mutfağa gelmiş, elindeki toprak dolu tabağı Jimin 'in önüne koymuştu.
"Al sana yemek. Kendin kaz, bulduğun kökleri ye."
Jimin ayağa kalkıp tabağı yere fırlatınca tabak kırılmış, etraf toprak olmuştu.
"Yerden daha iyi olacağını sen çok iyi bilirsin Jungkook. Bana biraz öğret de ben de aç kalmayayım. "
Jungkook hızla Jimin 'e bir yumruk attı.
Jimin de yere düştüğü zaman Jungkook konuştu.
"İlk önce yerle birleşmen lazım! "
Jimin dudağının kenarına dokunup ne olduğuna baktı, kanamıştı..
Sinirli bir şekilde Jungkook 'a bakıp ayağa kalktı ve elini onun omzuna koydu.
"Böyle bir giriş yapmamalıydın dostum. "
Jungkook gülümseyip kolunu tuttu.
"Daha iyisi olamazdı.. "
Bir süre birbirlerine baktıktan sonra sarıldılar.
Onlara nasıl tepki vereceğimi bilemediğimden sadece izliyordum.
Neden böyle bir şey yapıyorlardı?
Jungkook bir yere mi gidip gelmişti?
"Merhaba Jungkook. "
Mina sandalyesinden kalkarken son kez konuşmuştu ve mutfaktan çıkmıştı.
Neler oluyordu böyle?!
"Kendini çok belli ediyorsun Jungkook. Ama unutma o yumruğu her daim hatırlayacağım. "
Birlikte gülüşüp konuşurlarken bıkkınca masadan kalktım ve içeriye gittim.
Koltuğa oturarak Mina'nın açtığı kanala baktım.
Sonra da Mina'ya..
"Mina? "
Yere oturmuş bir vaziyette boğazını tutarken hızla yanına gittim.
"Ne oldu? "
Ağzını tutarak gözlerini kapattı.
Sanırım kusacaktı.
"Mina, iyi misin? Lütfen bir şey-"
Kusmasıyla sustum ve saçlarını tutup yüzüne gelmesini engelledim.
Evin ortasına kusması hiç iyi değildi ama..
Anahtar kusması...
"Bu ne?? "
İğnerenek kustuğu anahtara bakarken koltuğa yaslandı.
"Anahtar yemişim resmen! Iyy.. "
O 'ıyy' seslerini çıkarmaya devam ederken ben de anahtara baktım.
Bu benim anahtarımdı.
Yani o olanlar gerçekti..
.
.
.
.
.

ŞİMDİ OKUDUĞUN
VAMPİR✔
FanficHayat kısa kuşlar uçuyor. Ölüm dibimizde ama bizi es geçiyor.. . . . . . . . . (Devamı 2. Kitapta! Lütfen bunu okuduktan sonra 2'den devam edin..) .