VAMPİR✔

2. Bölüm

Hâlâ şaşkınlık içindeydim.

Bundan önceki gittiğim okullarda sırf vampir gördüm dediğim için atılmama rağmen bu okula müdür vampir dersi koymuştu.

"Beni kandırmıyorsun değil mi?"

Yavaşça yanından yürüdüğüm çocuğa baktım.

"Niye ki? Yalan söyleyebilecek bir tipim mi var?"

Güldüm.

"Doğrusu şu ki senin yüzünü göremiyorum."

Bu sefer o güldü.

"Gerçekten değişik birisin."

Bana baktı.

"İnsanlara falan mı özeniyorsun?"

Şaşkınlıkla güldüm.

"İnsanlara özenmek mi? Sen Nesin ki?"

Bir kapının önüne gelince durdu ve bana döndü.

"Şimdi içeriye gireceğiz ve sen beni tanımıyormuş gibi davranacaksın tamam mı komik kız? Sakın yanıma geleyim deme."

Hızla kapıyı açıp içeriye girdi ve beni orada yalnız başıma bıraktı.

"Beni tanımıyormuş gibi davran mı? Sen kimsin ki seni tanıyayım? Ayrıca senin suratını bile görmedim ben. Her yer karanlık!"

Sinirle kapıyı açtım ve içeriye geçtim.

Tüm sınıfın gözleri beni bulduğunda kendimi kötü hissetmiştim.

Arkada bir kişinin yanının boş olduğunu görünce hemen oraya gittim.

Herkes hâlâ bana bakıyordu.

"Yanına oturabilir miyim?"

Çocuğun yanına gidip sorduğum soru üzerine bana bakmayan kişiler bile bana dönmüş, kimseden ses çıkmıyordu.

Çocuk beni yavaşça kendine çekip kulağıma yaklaştığında tüm sınıftan 'ooo'lar ve çığlıklar yükseldi.

"Sana benim yanıma sakın gelme demedim mi ben?"

Beni geriye doğru aynı yavaşlıkta iterken şaşkındım.

"Özür dilerim..."

Dedim.

Bana baktı.

"Dışarıda hiç bir şey görmediğimi söylemiştim. Seni de tam olarak göremedim. Ama merak etme, yanına bir daha gelmem."

Sınıfın en uç köşesinde boş bir yer gördüğümde hızla oraya gittim ve oturdum.

"Bu kız yandı."

"Bence de. Niye oraya oturdu ki?"

"Yazık oldu."

Fısıldaşmaları umursamayarak önüme döndüm.

Gelin kendiniz oturun o zaman...

"Adın ne?"

Bir ön sırada oturan kız bana döndüğünde gülümseyerek sorusunu cevapladım.

"Tzuyu."

Elini uzattı.

"Ben de Mina (medya) ."

Sevimli biri gibi görünüyordu.

Uzattığı elini tuttum.

Çok soğuktu...

"Hasta mısın?"

Güldü.

"Biz hasta olmayız tatlım. Yeni mi dönüştün yoksa?"

"Ne?"

Diyerek sorduğumda sınıfa müdürün yanında gördüğüm kadın girdi.

"Günaydın çocuklar."

Öğretmen sevimli bir şekilde konuştuğunda Mina önüne dönmüştü.

Ne olur ama ya.

Bir diğer çocuk bir de Mina...

İkisine de sorduğum soru ve cevapsız kaldı.

"Tzuyu, canım ayağa kalkar mısın?"

Öğretmenin bana seslendiğini duyduğumda ayağa kalktım.

"Bu arkadaşınız Tzuyu. Kendisi okulundan atıldığı için buraya geldi."

Öğretmen gülümsediğinde karşılık verdim.

Ne yani?

Okulumdan atılmam çok mu güzel?

"Canım senin orada oturmanı istemiyorum. Lütfen Jungkook'un yanına oturur musun? Jungkook sen de çantanı çek oradan arkadaşın oturacak oraya."

Beni tanımıyormuş gibi davran diyen çocuğa baktım.

Demek adı Jungkook'tu.

Çantamı alıp onun yanına gittim ve oturdum.

Gülerek bana baktı.

"Mutlaka burada oturman gerekiyormuş herhalde. Baksana. Seni o kadar kovdum buradan sen yine gelip buraya oturuyorsun."

Ona baktım.

"Öğretmen dedi farkındaysan. Onun dediğini yapmayayım mı?"

Güldü.

"İstersen yapmaya bilirsin."

Önüme dönüp dersi anlatmaya başlayan öğretmene baktım.

"Anladığıma göre havalı birisin. Ve öğretmeni dinlemediğin kesin. Çantanı bile çekmemişsin."

"Ha, doğru."

Dediğinde ona baktım.

"Ne o? Çantanı mı alacaksın?"

Başını salladığında güldüm.

"Ben onu yere attıım~ Çok pardon."

Diyip ayağımla çantasını ona doğru ittirdim.

Sinirle çantasını aldıktan sonra tozları sildi ve önüne döndü.

Bunun böyle bitmeyeceğine emindim...

.

.

.

.

.