|TAMAMLANDI|
Burası Mardin'di taşıyla, toprağıyla kan kokan şehir.
Ve bizim hikayemizi Azat Alemdar yazmıştı.
*
''Sen iyi bir adamsın Azat.'' Gözlerindeki sakinlik dediğimle birlikte yerini hırçın bir öf...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
K A F E S'7
Solyanında enkaz taşıyan kadınlar için...
Günün ilk ışıkları odamı doldurduğunda annemin kolları arasında onu uyandırmamaya dikkat ederek ayrıldım. Ayaklarım soğuk zemine değdiğinde üşümüştüm ama iyi gelmişti bitkin bedenime. Dün gece doğru düzgün uyuyamamıştım. Annemin kollarında tüm acılarımı saklamaya çalışarak sessiz sessiz ağlamıştım. Biliyorum akıttığım her yaş onun yüreğine düşmüştü ancak kendime engel olamamıştım. Artık güçlüyüm numarası yapamayacak kadar acılarla dolmuştum.
Derin düşüncelerimin arasında yataktan kalkıp sessizce odadan çıkarak banyoya girdim.
Aynadaki yansımama gözlerimi dikip öylece bir süre yüzümü inceledim. Mavi gözlerimin akına ağlamaktan kan düşmüştü. Göz altlarım ise bitkinliğin getirmiş olduğu morlukları ağırlıyordu. İştahsızlığım yüzünden yüzüm sapsarı kesilmişti. Ne kadar dile getirmesem de bir ölüyü andırır olmuştum. Daha fazla kendime bakmamın anlamı olmadığı için arkamı dönüp yıkanmak için kovaya sıcak su doldurmaya başladım. Kova dolana kadar üstümdeki fazlalıklardan kurtulmuştum. Sıcak suyu her döküşümde tenimin yanışını iliklerime kadar hissetmeme rağmen bu döngüye devam etmiştim.
Uzun bir süre sonra havluya sarınıp banyodan çıktığımda ılık hava sıcağa alışmış bedenimde titreme etkisi yaratmıştı.
Yavaş adımlarla odama girdiğimde boş bir odayla karşılaşmıştım. Annem ben banyodayken uyanmış ve gitmişti belli ki. Dolaba ilerleyip içinden uzun bir elbise alıp giyindim. Islak saçlarımı kendi halinde bırakıp mutfağa gittiğimde annemin kahvaltı için salatalık dilimlediğini gördüm.
Kaynayan çayı ocaktan alıp masaya koyduğumda annem de dilimlediği salatalıkları halledip masaya oturmuştu. Benim de oturmamla yemeğe başlamıştık. Sessizlik içinde geçen kahvaltı da konuşmadıklarımız havada gerginlik olarak asılı kalıyordu. Bu gerginliğe son veren annem olmuştu.
"Saat 9 gibi kuaför buraya gelecekmiş öyle dedi Meryem." Annemin konuşmasıyla başımı kaldırmıştım.
"Şirin ne zaman gelecek sana dedi mi?" Kapının alacaklı gibi çalmasıyla cevap vermek için açtığım ağzımı kapatıp kapıyı açmak için masadan kalktım.
"Ay geç kaldım! Hiçbir şey yetişmeyecek." Kapıyı açmamla söylenerek içeri giren Şirin annemin ona seslenmesiyle mutfağa gitmişti. Kapıyı örtüp onların yanına geçtim.
"Berivan teyze geç kaldım işler vaktinde yetişmeyecek ben diyeyim." Sızlanarak yere çömelince elindeki poşetler etrafını barikat gibi sarmıştı.
"Yok kızım daha kuaför gelmedi. Az soluklan kan ter içinde kalmışsın. Niye bu kadar telaş yaptın? Berre su ver Şirin'e." Dolaptan su alıp bardağa döküp Şirin'e uzattığımda bir dikişte içip geri vermişti.
