Bir wattpad klasiği yapalım. Herkes buraya hikayeye başlama tarihini yazsın. 😁😁
Tanıtım
Büyük bedellerin bozguna uğratamadığı küçük bedenler için...
Adım adım uzaklaşırken ruhumun en karanlık sokaklarından gökyüzünün yıldızlara veda etmeye hazırlandığını, aydınlanan günün ilk ışıklarıyla farkına vararak oturduğum pencere kenarından usulca gökyüzüne baktım.
Ruhum bozguna uğratmıştı beni ya da belki de ruhum bile benden vazgeçmişti. Avaz avaz çığlıklar atmak isterken sadece susmak işte bu ruhumun bile benden vazgeçtiğinin apaçık beyanı değil midir?
Ruhum, bedenimin aldığı büyük hasarlara daha fazla dayanamamış. O da kendi benliğine sırt çevirmiş, küsmüştü.
Bedenimde büyük hasarlar vardı. Büyük yıkımlar ve enkazlar vardı. Ve ben nasıl o enkazın altında yaşam mücadelesi vereceğimi bilmiyordum. Zaten o mücadeleyi verecek takatim bile yoktu.
Yorgundum ruhumun en derinlerin de saklanan küçük kız çocuğu kadar yorgundum.
Benim hikayem acıyla başlıyordu ve bu hikayenin kalemini tutan adam henüz hikayeme girmemişti ancak ayak seslerini duyabiliyordum. O geliyordu ve ben yüreğimdeki acımla avuçlarının arasına düşeceğim o günün soğuk nefesini ensemde hissediyordum.
Azat Alemdar hikayeme girdiği o ilk andan sonra benim hikayem sonlanacaktı.
*
Kafes'e hoş geldiniz.
Sizi bekleyen bu kurgu tamamen hayal ürünü olmakla birlikte hepimizin yüreğindeki bir yaraya da dokunacağını düşünüyorum. Sabrın ve hataların iç içe gireceği bu kurguyu ikinci kez sil baştan yazıyor olsam da hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAFES | Töre Serisi
Fiksi Umum|TAMAMLANDI| Burası Mardin'di taşıyla, toprağıyla kan kokan şehir. Ve bizim hikayemizi Azat Alemdar yazmıştı. * ''Sen iyi bir adamsın Azat.'' Gözlerindeki sakinlik dediğimle birlikte yerini hırçın bir öf...