Lost Memories

18➰I will save you

Yanımda duran kıza baktım bir süre.Konuşmamaya yemin etmiş gibiydi.Saat git gide daha da geç oluyordu.Henüz 10 dakika önce bana her şeyi anlatacağını söylemesine rağmen,şimdi sadece susması beni şaşırtıyordu.

Yine de hiçbir şey söylemedim.Eğer rahatlamaya,kendini hazır hissstmeye ihtiyacı varsa ,ona bu zamanı verecektim.Ne zaman isterse o zaman anlatacaktı olayları.

O bir elini yerdeki çimlere uzatmış,çimleri acımasızca yolarken sadece karşısına bakıyordu.Yüzümü iyice ona çevirip bakmaya başladığımda üstünden uzun süre geçmeden bakışlarımı hissetmiş olmalı ki gözlerini bana çevirdi.

"Muhtemelen niye hala konuşmadığını düşünüyorsun."dediğinde Kafamı iki yana sallayarak önüme baktım.

"Hayır,hayır.Kendini hazır hissetmeni bekliyorum." Diye mırıldandığımda hala bana baktığını hissettim.Bir süre daha sessizlik oldu.Ormandaki her tarafından tehlikeli olduğu anlaşılan sesler bile o kadar korkutmuyordu beni şu anda.

"3 ay önce," diye başladığında nefesimi tuttum.Anlatıyordu işte,ama içimdeki bir his,birazdan büyük bir felaket kopacak diyordu.

"Barda senin yanından ayrıldıktan sonra Ron'un yanına gittim.Amacım onu uyandırıp Harry ve Ginny'nin yanına geçmekti.Ama Ron'un yanına gittiğim sırada biri bana saldırdı.Bana zarar vermemeye çalıştığı çok belliydi ama bu beni bayıltmasana engel olamadı." Gözlerini kırpıştırdı birkaç kez.Dudaklarında bir gülümseme vardı ama o gülümsemenin gerçek bir gülümsemeyle en yakından bir alakası bile yoktu .

"Bir zindanda uyandım.Nerede olduğuma dair hiçbir fikrim yoktu.Tek düşünebildiğim sizin beni bulmanızı istediğimizdi." Gözlerindeki tuhaf ifadeyle bana döndü."Ama gelmediniz.Zaten uzun süre geçmeden beni zindandan çıkarttılar.Ailemin gerçek ailem olmadığını hep biliyordum ama sorgulamam gerektiğini de biliyordum.Buraya gelmeden önce bir kadın yanıma gelmişti.Kovukta.Bazı anılar geldi aklıma daha sonra.Onun annem olduğunu o an anladım.Ama anladığım başka bir şey de onların Lord'un yandaşları olmalarıydı.Onlarla yüzleştim.Ailem ve Lord ile."

Dudaklarından küçük bir gülüş kaçtığında onu dinlemeye devam ettim.Neler yaşamıştı böyle?

"Kaçmaya çalıştığım için beni tekrar zindana gönderdiler.Ama aradan uzun zaman geçmeden ,o geldi.Lord Voldemort." Sesinin titrediğini duydum."Elinde bir iksir tutuyordu.Onu içmemi söyledi.Karşı çıktım.Ama ölümyiyenler gelip etrafımı sardığında,içmekten başka çarem kalmamıştı.O iksiri içtiğimde,aslında her zaman eksikliğini hissettiğim şeyin,anılarım olduğunu anladım.11 yaşına kadar yaşadığım her şeyi hatırladım bir anda.Unuttuğumun farkında bile olmadığım anılarımı hatırladım."

Her söylediği kelimeyle gözlerim daha da fazla açılırken,ona bunu belli etmemek için gözlerimi kaçırdım.

"Hogwarts mektubum geldiğinde,Lord beni göndermek için böyle bir şart sundu.Eğer okula bu halimle gidersem,onu ve ailemi tehlikeye sokacağımı söyledi .Henüz 11 yaşındaydım.Olayların farkında değildim.Kabul ettim.Ben,Karanlık Lord'a hizmet etmek için doğmuştum,Draco.Ailem onun en güvendiği yandaşlarından biriydi."

Kafasını bana döndürdüğünde kaşlarını çattı.Yüzümde nasıl bir ifade vardı bilmiyordum ama onu sinirlendirmiş olmalıydım.

"Bana acırmış gibi bakma.Bunları sana acıyasın diye anlatmıyorum."Ayağa kalkarak eteğini düzeltti. "Ortada üzülecek bir durum da yok zaten.Ait olduğum yerdeyim."

Kafam hızla ona doğru dönerken gözlerimde nasıl bir ifade olduğunu bilmiyordum."Sen ciddi misin ?" diyerek ben de ayağa kalktığımda,sesimin istediğimden yüksek çıkması benide şaşırtmıştı.