I Prangosur Nga TI

XIII

'Faleminderit per diten e sotme, ia kalova bukur' i buzeqeshi paster Iva dhe leshoi doren e saj te brishte prej dores se rende te tij. Ia kishte shtrenguar gjate gjithe ecjes per ne shtepi, nuk ia kishte leshuar ne asnje cast. Kleo, trupmadhi qe mbante prane ate shkurtabiqen e lezetshme qe mundoheshin ta ngacmonin, sa here ndonje djale ia hidhte asaj syte mjaftonte qe Kleo t'i veshtronte njehere dhe ata vazhdonin punen e tyre. Iva nuk dallonte asgje sepse nuk e kishte shume mendjen.

'Dalim ndonjehere tjeter po deshe' i ledhatoi paksa faqen, ajo u ndje e sigurt. E qete. Per here te pare pas atyre javeve rraskapitese nga mendimet, u ndje serish e qete. 'Dhe mos ia var shume atij djaloshit, nese do te donte vertete do te luftonte per ty, apo jo?' nuk duhet ta kishte bere ate pyetje, e futi me shume ne mendime, ne dyshime.

Ne ate moment telefoni i saj nisi te tringellonte. E shkyci dhe mjaftoi te shihte emrin, qe te gjitha fjalet ngushelluese te Kleos te hidheshin pertoke.

'Kush eshte qe u trondite kaq shume?' frika e tij shtohej cdo minute e shume me heshtjen e saj. Nuk duhet te ishte ai.

'Xh..' ndaloi. Kleo provoi te mbante veten sa degjoi shkronjen e pare, e kuptoi menjehere. Shtrengoi grushtin po arriti ti buzeqeshte Ives, ndonese dukej qe ishte fallco.

'Po ia hap' priti dhe Kleo aty ne ankth bashke me Iven derisa preku butonin jeshil.

'Jam lodhur nga lojerat e tua' nje e bertitur shpertheu nga bokset e celularit te saj, arriti ta degjonte dhe Kleo. Kujtonte se do e lejonte t'i fliste Ives se tij ne ate menyre?

'Per cfare po flet?'

'Shih nuk e di ca mutin te dukem une ty, zari yt a ndonje rrodhe qe te vjen nga mbrapa po po te pyes tani, do te kthehesh serish ketu?' Xhulio, tashme i lodhur nga largimi i saj, pyeti i nevriksour. Zeri i saj nuk u ndje me. Me veshtiresi kishte gjetur paksa qetesi e tashme Xhulio ia zhduku. Nuk kishte mundesi te dyte per ta fituar serish kete qetesi nese rikthehej serish ne Tirane, madje do e zhgenjente Kleon jashtezakonisht shume.

'Po te pyes dhe njehere' e urrente heshtjen e saj. Mos nuk e donte me, mos largimi i saj kishte larguar dhe vete ate prej saj? 'Do kthehesh perseri?'

Perseri Iva nuk leshoi asnje pershperime.

'Fol dreqi ta haj' bertiti aq shume saqe Iva pesoi nje kercim nga vendi prej asaj ulerime. Vetem kur ndjeu telefonin e  saj t'i shkeputej nga dora. Ktheu nervoze syte nga Kleo i cili i inatosur mbante telefonin e saj ne vesh, gati per te shperthyer kunder Xhulios. 

'Degjo ketu ti bir bushtre, me thuaj ku rri po nuk te erdha aty dhe te t'i thyej ato turinj. Pastaj  guxon ti t'i flasesh ashtu pastaj' njerezit ne rruge kthenin syte drejt Kleos, shihnin kurioz se me ke po diskutonte aq eger. Nuk e njihnin per nje djale aq te ashper.

Iva u tremb, e dinte qe as Xhulio nuk trembej lehte e kjo situate do perfundonte keq.

'Mor pall hajde,hajde takohemi ne Tirane te bujtina dhe e shohim kush do te ti thyej turite. Merresh me femrat e mia, i ke hapur pune vetes'

'Femrat e tua? Hah,kokrra e pederastit qenke' Iva degjonte gjithcka cfare thoshte Xhulio pertej telefonit, aq larte klithte. Kleo akoma me shume, luftonin per femren e cila nuk arrinte te kuptonte sa vlere kishte per ta.

Ne ate cast ia perplasi Kleos telefonin ne toke, kishte frike nga ato cdo te shtonte Xhulio me pas. E vetmja fjale qe Xhulio nuk mund te duronte ishte ai ofendim, do kalonte cdo cak e Kleo do te nxehej akoma me shume dhe me mire qe theu telefonin e saj. Nuk i interesonte se do i duhej te paguante per nje telefon te ri, kishte tani nje barre aq te rende ne shpine, Xhulio pale c'mendonte per ate djale i cili doli ne telefon e saj, pale krijonte iluzione se cfare marredheniesh mund te kishte Iva me ate mashkull te panjohur. Nuk duhet ta kishte hapur celularin, jo vetem qe qetesia e saj u venit, por tani u shqetesua me shume.

'Ashtu te flet ty ai pederasti? E me thua qe ste ben asgje' ishte zhgenjyer pa mase. 'S'paske besim tek une'

'Une kam besim te ti'

'Besim? Ku? Tjetri te cenon e perdor si ti doje qejfi e ti sme thua asgje?'

'Ai sme perdor!'

'Jo thjesht te urdheron sikur te ishe sherbetorja e tij!'

'Une asnjehere nuk i jam nenshtruar!'

'Sot Iva, ke thyer besimin tim. Nuk jam zhgenjyer ndonjehere kaq shume prej teje' u largua duke e lene aty ne mes te rruges te vetme. Po erresohej, e u nis ne shtepi e pafuqishme, cdo gje i ishte kthyer permbys.

Tani kishte humbur dhe Kleon ,i vetmi qe e kishte mbeshtetur keto dite,  bashke me Kleon kishte humbur qetesine qe ai i dhuronte. Te pakten nuk kishte humbur veten.