I Prangosur Nga TI

XXIII

'Gjeta nje liber qe flet perreth ketyre shpirterave.Do blej nja dy kopje'i tha ne telefon ate mbremje.Pas kerkimeve qe bene te lulishtja,nuk kishin gjetur asnje artikull te pershtatshem me ate qe kishin perjetuar ata.Ishin larguar ne shtepite e tyre heshtur me shpresen se diten tjeter do te gjenin zgjidhjen e do te keputej zinxhiri qe u ishte vendosur.

A do ishte e njellojte,kur me mos t'i rrihte zemra teksa shihte syte e Ives,tashme bosh dhe te vdekur.A do ishte e njellojte,kur Iva te mos ndjente asnje dhimbje teksa shihte Xhulion te qendronte me dike tjeter.Filluan nga dy te panjohur,u kthyen ne dy te dashuruar me detyrim,e do te ktheheshin perseri si ne fillim.Me as nje ckemi s'do ti pershperisnin njeri-tjetrit,vetem se kur te veshtroheshin do te kujtonin se dikur e kishin perjetuar nje aventure se bashku.Nje aventure zemerthyese qe asnjehere se shijuan te plote.Plot lendime te kota,vetem per te ushqyer egon e tij.

Te nesermen i dorezoi nje nga dy librat qe kishte blere.U pane ne sy dhe s'thane asnje fjale.E bukur heshtja e tyre,e kendshme pasi s'kishte nevoje te flitej ndonje fjale.E sikur te flitej si dihej se cfare mund te rezultonte me pas,ndonje sherr,ndonje fjale tjeter e paqene nga buzet e Xhulios dhe keto dite te fundit qe po qendronin se bashku do i ndynin.Kishin besim se do e hiqnin qafe kte mallkim.Mallkim sepse si pelqente dashuria e tyre,dashurine qe kurre s'mund ta mbante prane,njehere i largohej ne krahet e nje tjetri i cili e mbeshtillte pas vetes duke mos lejuar asnje ti afrohej.Ai me krenarine e tij as nuk mundohej ta bente ate gje dhe kaq e lehte ishte qe ajo te zhdukej.Ajo ikte, largohej.Ai se kapte,as nuk afrohej.

(Ue kjo ishte me rim mduket vetja shum high)

'Do e nis sot.Te them te drejten,s'me je dukur ndonjehere tip librash'theu heshtjen.

'Sepse s'me njeh'u degjua zeri i tij i thelle.E habitshme,duheshin,po as qe njihnin njeri-tjetrin.Nuk dinin asgje rreth tyre.

'E vertete'pohoi ajo te verteten e hidhur duke ulur syte.S'ia mbante ta veshtronte ne sy.

'Ske pse te ulesh syte'

'Pra,une po iki.Do nis librin menjehere.Aq me shpejt aq me mire,do me heqesh qafe'nje buzeqeshje e pafajshme pipetiu ne buzet e saj dhe u nis te shkonte ne shtepi.Menjehere sa ktheu kurrizin rrudhi buzet e shtrengoi syte.

Sa arriti ne shtepi shfletoi njehere te gjithe librin per kuriozitet.Nuk ishte dhe aq i trashe,kishte 138 faqe.Mund ta mbaronte shpejt,do mesonte sa me shume te dhena e ndoshta mund te gjente ndonje ritual per te larguar ata shpirtra qe ishin futur brenda tyre pa asnje dijeni e pa asnje leje.

⏳⌛

'Ca faqeje je'e pyeti ai ne telefon.

'20'

'Sa mbrapa'

'Mbrapa?Pse ca faqe je ti lexusi shekullor'

'53'

U habit.

'Ke pushuar ndonjecik'

'Jo'ia ktheu thate.

'Pse?'

'Mu duk interesant'sigurisht qe do i dukej interesant.Ishte libri qe ai do gjente shpetimin te largohej prej saj,e mos ti fliste me kurre.

'Kishte ndonje gje qe hyn ne pune?'

'Mesa duket keta shpirterat kane qene kaq marrezisht te dashuruar saqe kane dashur te ribashkohen'

'Dhe ishim karremi i tyre'

'Pikerisht.Perdoren trupat tane si ringjalljen e tyre'

'Vetem se ne kurre nuk arritem ti plotesonim deshiren te dashuronin njeri-tjetrin si me pare'foli ajo neper dhembe.

'E degjova'ia beri te qarte ai.'E nejse,skam arritur akoma te ndonje pjese qe tregohet si ti largojme keto shpirtera nga trupi yne'

'Mesa duket largimi im ne Durres sberi pune'

'Kujtoje se do bente pune?Gallate fare ti'ironizonte pergjigjen e saj.

'U mundova'

'E prape ndodhesh ne Tirane prane meje.Largove gje?Lesht'

'Thashe u mundova dreqi ta haje'

'Okok mos na bej te acaruaren'

'Pse apo nxjerr bishen ti'

'Ti e do ket bishen se'

Asaj iu mbyll goja.S'kishte pergjigje qe ti kundervihej tij.

'Pra domethene ti kaloj ato faqet une,te shkoj direkt te 53?'

'Me mire lerma mua ta lexoj se ti s'qenke per libra'nje djale ia thoshte nje vajze.Ajo i vuri qellimin vetes qe do e lexonte me shpejt se Xhulio.

'Naten'i mbylli telefonin.

⏳⌛

Ishte rreth ora 1 e nates e ajo ishte duke lexuar akoma.Rreshti tjeter i terhoqi vemendjen.Behej fjala per ate qe te dy ata deshironin,shpetimin nga njeri tjetri.Kur lexoi me poshte,zemra e saj filloi te rrihte me shpejtesi.Ishte e pamunduar,dicka qe s'mund te realizohej.

U nervozua menjehere,ishte ne ankth.Se dinte nese Xhulio kishte arritur ne ate faqe,nuk e dinte as nese ishte zgjuar ne keto momente.Gjithsesi provoi ta telefononte njehere.

Nuk priti shume dhe ai iu pergjigj.

'E arrite faqen 80'

Nje pohim i zbehte u leshua nga buzet e tij.

'Nje sakrifice,dikush nga ne...'

'Duhet te vdese'vazhdoi pjesen e mbetur ai.Ate pjese qe bente zemren e te dyve ti trembej gjithckaje.Nje vdekje,ose nje burgosje ne nje dashuri joreale.