I Prangosur Nga TI

XLV(Fund)

Sot ne kurs Klivia i kerkoi te qendronte jashte e te priste aty derisa te mbaronte e te dilte ajo. As nuk u mundua ta pyeste perse sepse nuk kishte fuqi, kishte tere diten qe mendonte per ato fotografi, per ate veprim qe ai kishte bere cdo nate e ajo nuk e kishte veryer, nuk e kishte kuptuar.

Xhulio brenda ne kurs se kuptoi perse nuk ndodhej Iva, derisa Klivia shkoi drejt tij dhe i foli.

'Kur te dalesh prej kursit hidhu ne sulm'i shkeli syrin. Nuk e kuptoi cfare donte te thoshte me ate por e degjoi keshillen e saj. I paduruar priti derisa te perfundonte kursi dhe me shpejtesi vrapoi jashte dyerve te kursit.

Ajo qendronte aty, ulur ne verande, menjehere iu terhoq vemendja sapo veshtroi syte e tij.E ngurtesuar me nje fytyre neutrale,brenda i dhimbte ti ti kujtonte ato fotografi sapo shikoi fytyren e tij,por me mimiken e saj nuk shprehte asgje.E veshtronte ne sy,deshira per te qare nuk i mungonte,por e thithte brenda vetes e menaxhonte syte mos ti lagte perballe tij.Fyti i ngushtohej cdo moment e me shume nga deshira per te qare.E kuptonte qe vete e kishte fajin,tere kete kohe e kishte injoruar edhe vete e kishte lejuar Klivian t'ia rrembente nga duart.Ajo vete kishte gabuar,duke menduar qe ai e kishte dashur vetem qe te perfitonte.Tani qe pa ato foto e kujtonte momentet se sa mire sillej ai me te,e kuptoi sesa shume kishte bere ai per te.E ajo ne kurs e shante,e ofendonte,e urrente,ndersa ai ne darke futej ne dhomen e saj,duke shtrenguar doren e saj per ta ngrohtesuar,e vete rrinte ne cep te komedines ne te ftohte.Cdo nate kishte sakrifikuar gjumin e tij per te ngrohtesuar te sajin,e ajo ia shperblente duke e shperfillur diten tjeter.

Por ajo s'do bente asgje pasi e dinte qe Klivia e meritonte kete gje,ishte vertete vajze e zgjuar dhe e pershtatshme per Xhulion,do e kalonte kete hidherim e do i behej qejfi per ata te dy.Nuk duhet te ushqente ndjenja urrejtje per Xhulion e Klivian,vetem se vete gaboi e nuk u perpoq njehere te vetme ta kuptonte Xhulion,te mendonte optimiste e te mos mendonte aq keq per te.

'Me ftoni ne dasem'i buzeqeshi hidhur sic kishte bere gjithmone dhe Xhulio e dalloi mjaft mire.E kuptonte cdo levizje te saj tani.S'mund ta besonte qe ajo hoqi dore aq lehte,e mbylli gjithcka me nje fraze te vogel zemerthyese per te dy ata,e nuk luftoi aspak qe ai te hiqte dore nga Klivia.

'Kaq?'syte e tij te trishtuar kerkonin me shume nga ajo,kerkonin qe ajo te ngrinte zerin e te thoshte qe ai nuk i i duhuri per Klivian, nuk duhet te perfundonte me te.Per cfare u krijuan tere ato kujtime e momente se bashku?Per tu shuar tutje e me te mos kujtoheshin?Tere ato enderra e deshira,tere ajo imagjinate ne mendjet e tyre se c'do te ndodhte diten tjeter kur te veshtronin njeri-tjetrin te shkermoqej kaq papritur?Ajo te dorezohej kaq lehte?Tere ai mundim me Klivian per ta bere Iven te kuptonte se c'po humbte e Xhulio nuk ishte ai lojtar i femrave sic ajo mendonte, te ishte i kote?

'Qofshi te lumtur?'doli si pyetje ndoshta ngaqe ajo mendonte se ai kete priste te dilte nga goja e saj.

'Iva do jete vone...'e paralajmeroi thjeshte,nuk donte qe ajo te dorezohej kaq thjeshte e te largohej lehte.Po i jepte shume vemendje dhe shume kohe,por nuk donte te perfundonte keshtu.

'Per cfare do te jete vone?'pyeti ajo konfuze.Nuk dukej shume i lumtur kur degjonte Iven te thoshte ato fjale.Por,ai nuk do tregonte asgje,Nuk do te tregonte as edhe dicka te vogel se cfare kishte planifikuar me Klivian qe te benin Iven te besonin se ata do te beheshin nje cift,qe Iva tu dilte perballe e te kerkonte serish te kthehej me Xhulion,te mos humbiste e mos ti ikte nga duart i vetmi shpetim qe shpirti i saj kishte.Por ajo as u mundua,e ai do e linte ketu.Ai me sdo i lutej me shikim qe ajo te thoshte dicka qe te pengonte tere ate,le te largohej ne nje rruge pa krye e pa kthim.

'Dije Iva,nuk te perzura,thjesht te mbylla deren kur ti vendose te largoheshe prej meje'i ofroi nje shikim sfidues per nje here te fundit,dhe ia beri me shenje qe po ikte.Le te mos luftonte per asgje atehere,te mos luftonte per kohen qe lane pas,per asgje qe kishin krijuar se bashku.

(Fraza nga muchacho Noizy)

E pa teksa hidhte hapat drejt rruges,e ndjeu deja vu,rikujtoi endrren e atyre dy shpirterave qe kerkonin prej tyre nje dashuri qe kurre nuk u permbush sic duhet.Momenti kur vajza u largua prej djalit,vetem se ne kete bote,ishte silueta e Xhulios qe po zbehej tutje.Tere ato sakrifica qe ai kishte bere per te,e ajo akoma nuk i kishte thene as edhe nje falje.Ato fjale 'Iva do te jete vone' donte te thoshin dicka.Nje ndjenje e keqe e pushtoi kur mendonte se cfare mund te permbanin brenda. E ajo qendronte duke veshtruar token duke u munduar te kuptonte dicka prej asaj fjalie teksa ai hidhte hapat duke ikur.

Ndjeu disa hapa te shpejte drejt tij qe po vinin me shpejtesi dhe e vetmja gje qe ndjeu me pas ishin krahet e ngrohte te saj te rrethonin kraharorin e tij nga mbrapa.E degjoi teksa filloi ngasherimin e saj te loteve duke shtrenguar ate pas vetes.Nje buzeqeshje i shpetoi atij prej buzeve dhe i shkeli syrin Klivias i cila ndodhej disa metra me tutje.Jo vetem prej buzeve,por edhe zemra e tij buzeqeshi tashme qe ajo ishte prane tij dhe do ishte hera e fundit qe ata do te perjetonin keto lloj sfidash.Ajo nuk e la te shkonte,nuk i interesonte me pse ajo nuk luftoi me pare per te.Mjaftonte qe tani ai nuk ishte larguar,mjaftonte qe ajo ishte aty me te dhe nuk e kishte lejuar te ikte.

Kapi duart e saj dhe e ktheu perballe tij.Nuk i dhuroi nje perqafim,as nje puthje ne buze apo ne faqe.E veshtroi tere admirim dhe i dhuroi nje puthje te ngrohte ne balle.

'Gjithmone kam qene I Prangosur Nga Ti'

F U N D
F

alenderoj Noizyn per nje fraze dhe per frymezimin qe me ka dhene keto dite.Dhe faleminderit te gjithe ju qe ishit prezent ne cdo kapitull te historise duke me emocionuar pa fund qe kam prane kaq shume miq te mire(lexuesit e mi)te cilet me mbeshtesin gjithmone. Shpresoj qe libri t'iu kete lene mbresa.