I Prangosur Nga TI

VII

Xhulio : Je zgjuar?

Xhulio : Iva, u zgjove?

Xhulio : Moj, do zgjohesh ndonjehere ti?

Iva : Mbush ti?

Xhulio : Te tregoj une mire a mbush une.

Iva u frikesua, u shmang sapo lexoi mesazhin e tij. Trembej nga c'vendime merrte dhe kryente Xhulio.

Xhulio : Ta le dhe seen. Me ke je aty?

Iva : Ca? S'marr dot fryme tani?

Xhulio : Do me marresh leje mua.

Sigurisht qe e kishte patur me shaka, mund te ishte gjaknxehte, por nuk e kishte lene mendja.

Iva : Ca do tjeter zotrote?

Xhulio : Ty.

Te ishte per Iven, do hidhej menjehere duke i thene se ate e kishte, por rezistoi.

Iva : Ke Aden.

Xhulio : Ca, na u bere xheloze tani?

Aty nuk i ktheu me mesazhe, shkoi ne tualet per te bere nje dush. Te shperlahej nga mendimet dhe nervozismi qe e kapercente sa here fliste me te. Mbaroi pune dhe te prekte celularin me dore kishte frike. Kishte frike te hapte celularin dhe te perplasej me njoftimet e tij duke shfaqur padurimin e tij. Mesazhe ku kishte kercenuar apo ishte nevrikosur per shkak se nuk i kishte kthyer mesazhin. U habit, kur me duart qe i dridheshin hapi celularin dhe u perball vetem me nje njoftim prej tij. Nje i cili i ringjalli zemren, e beri te lodronte.

Xhulio : Hajde se do takohemi te Mulliri. Ne oren 4. Te vij mu ne shtepi te marr po nuk erdhe.

Ndonjehere i ngjasonte si ndonje bipolar i fiksuar, por ndonjehere e ndjente veten mire kur kishte dike qe ishte gati ta mbronte prej te tjereve. Ndonese e tepronte. E dinte se nese dikush do i bente keq asaj, Xhulio do dilte garant per tu kujdesur duke e mbrojtur.

Iva : Sikur e di shtepine ti.

Ashtu e entuziasmuar u be gati me te shpejte, veshi ne nje nga bluzat e saj te preferuara, bashke me nje pale xhinse te grisura pjesen e kofshes. Sikur e priste c'kishte per te gjykuar Xhulio. Veshi nje pale atlete te zeza me motive te bardha. Nuk donte te rendohej shume, nuk kishte as fuqi te kerkonte per me shume.

Xhulio : ;)

Ulur jashte ne tavolinat perjashte, priste me celularin ne duar. Kishte porositur pijet. Ngadale u ul perballe tij por mesa duket nuk ia kishte terhequr te gjithe vemendjen sepse Xhulio vazhdonte te shkruante dicka ne celular, duke mos u munduar te ngrinte njehere koken t'i falte ndonje shikim mireseardhes.

'A thua nuk te kam pare mjaftueshem duke qendruar ne telefon' duronte, por kishte dhe limit. Menjehere i hodhi ne fytyre fjalet ironike dhe papritmas e fitoi te gjithe vemendjen e tij. U perball me syte e gjore te saj te cilet mundoheshin te ngjasonin sa me te qete edhe pse thelle brenda vetes, digjej per vemendjen e tij.

'C'me rri aq larg? Afrohu ketu' perplasi me duar vendin bosh te karrikes qe kishte prane vetes. Iva ne dyshime, nuk kishte degjuar Xhulio t'i kthehej eger pas atij komenti, beri ate cfare i tha ai.  Ndodhej prane, por nuk ndihej rehatshem kur shikimi i tij u turbullua, u shnderrua ne nje te frustruar.