I Prangosur Nga TI

XXVI

'Cfare po ben?'pyeti Iven teksa porositi vetem nje sallate te thjeshte per te ngrene.

'Pse?'ajo ne dileme se cfare kishte bere gabim.Zemra i rrihte,sepse shikimi ne syte e tij nuk tregonte ndonje gje te mire.

'Vetem nje sallate?Nese te haet porosit c'te duash,mos u kurse.Nuk te solla ketu te shohesh restorantin'persa i perket vendit ku e kishte derguar,nuk e priste t'a conte ne nje restorant kaq te sofistikuar,por ai e surprizoi.E lumturoi,syte e saj ndriten kur veshtruan se c'kishte bere ai per te.

'Nuk me haet me shume se kaq.S'kam ce dua nje ushqim te shtrenjte kur mund te me mbushe barkun dhe ajo,une sdo rri ti bej foto'ne vetem dy fjali te thjeshta fitoi admirimin e fshehte te Xhulios.Te fliste apo jo?Ta bente te ndihej e vecante njehere te vetme prej tij?

'Je e vetmja qe flet keshtu,shumica e vajzave porisisnin pjatat me te shtrenjat qe u dilnin perpara.Ti je ndryshe'i nxorri fjalet qe po priste me kaq padurim ti thoshte.Donte te fliste me shume,por asnjehere se kapercente seriozitetin e tij.Edhe keto fjale qe tha,i tha me nje fytyre te ngurte.

Tashme ai po priste nje buzeqeshje prej saj,nje buzeqeshje qe do te tregonte se ndihej mire qe ai nuk e cilesonte si te tjerat,por gjithcka qe perfitoi ishin dy sy te lenduar.Dy sy qe menjehere u ulen sapo ai tha menjehere fjaline dhe as nuk mundoheshin te ngriheshin me e te perballeshin me shikimin e Xhulios.

Ta pyeste c'kishte?Sot e kishte cliruar shume veten nga Xhulio i perditshmi,ishte treguar me i bute me te.

'Pra ke mbaruar shkollen per drejtesi?'ndryshoi temen ai me shpresen se syte e saj te lenduar do te zbeheshin nga petku i dhimbjes.I digjte dhe atij ne zemer ta veshtronte ate ne sy,po s'fliste dot,s'thoshte gje.E keqja ishte se s'dinte ku kishte gabuar kur tha ate fjaline.Do e pyeste ne fund te mbremjes.

'Une,po'kaq thjeshte iu pergjigj derisa te merrte veten.'Po ti?'

'Une ekonomikun,po nuk kam gjetur pune hic,punoj te hoteli i nje shoku.Pale shkoj jashte shtetit,sigurisht pasi te heqim qafe kte problemin'

Ajo u perpoq serish te fshehte lendimin e tepert qe po i jepej ne keto momente.Ai nuk e dinte qe po gabonte me fjalet qe thoshte,por ajo analizonte cdo fjale qe dilte nga buzet e tij.

'Te shkofte mbare atehere.Ke ndonje moter ose vella?'

'Kam'toni i tij i zerit ndryshoi menjehere.Kesaj rradhe ishte i ftohte,i eger.'Nje moter,quhet Uendi'

'Me fal qe pyes,po ka ndonje problem me motren ose familjen qe ndryshove menjehere'ah cfae gabimi trashanik kishte bere duke ate pyetje.Shikimi e tij e trembi,u frikesua.

'Mos fut hunden kudo,ne punet qe s'te perkasin'nje e bertitur e ulet doli nga goja e tij.Menaxhoi mos ta degjonin te tjeret.

'E prisja'deshironte te ulte serish koken por kamarieri erdhi dhe solli pjatat.

Gjate kohes qe kamarieri sherbente Xhulio mendohej.Mos ndoshta e kishte lenduar mjaft kete vajze?Ti hapte zemren e te ndjente ngushellimin e saj?Ajo ishte femra qe donte,ndonese me detyrim.Pervec faktit qe kishte fjetur me Kleon ajo i kishte treguar shenjat qe nuk kishte zemer te keqe,madje ishte nje vajze e mire dhe nga veprimet qe bente perdite.Por ne momentin kur kjo dashuri do te zgjidhej,ajo mund ti tregonte cdokujt dobesine e tij sepse ajo nuk e donte me ate.S'kishte arsye perse ta mbante brenda vetes ate sekret te tij.Por ai kishte besim tek ajo,ndoshta ajo s'do e bente ate gje,ajo thjesht do i dhuronte ngrohtesine qe ai deshironte qe te shpetonte prej maktheve te realitetit te tij.

Sapo kamarieri u largua,ai as nuk priti nje minute.

'Ne vitin e dyte te gjimnazit...'vazhdoi te tregonte fije per  historine e ashper te jetes se tij.Ajo e degjonte me vemendje,mundohej te vendoste veten e saj ne vendin e tij.Te ndjente dhimbjen qe kishte ndjere ai.

'Prandaj ti s'beson te nje femer'une besoj te ty,deshironte te fliste ai.

'Po'

'Nuk jane te gjitha si ajo Xhulio,c'do femer ka trute e veta.Bejme gabime,por njerezit per kete jane krijuar.Vetem se ajo e ka tepruar,ajo zemren e saj dhe bukurine e perdorte per te bere keq.Ka dhjetra vajza te mira,qe ti nuk i ke gjetur,se nuk i ke afer,s'do te thote qe nuk egzistojne'

'Ti nuk je nje vajze e mire?'

'Une jam kurve'leshoi nje buzeqeshje te hidhur ajo sa here qe cilesonte veten ne ate menyre.

'Kleo ishte i pari?'

'Po'foli urte ajo.

'Dreqi ta haj ate mut Kleon,duhet te isha une i pari per ty'

'Sdo te thote gje'

'Do te thote shume gje,sidomos per mua.Ulet krenaria ime kur dikush ka guxuar te preke femren time'

'Serish dolem te krenaria jote.Me krenarine tende do humbasesh shume persona'

'Ty s'te humba'

'Sepse mua s'me lejohet,e me duket harrove kur ika per ne Durres,te shpetoja nga ti'

'Epo u ktheve serish'

'U ktheva nga halli.T'iu lija te gjakoseshit e te linit sakat njeri-tjetrin?'

'E ne fund ti vajte mbrojte ate'

'Ai po me mbronte mua,ti po luftoje se kush me kishte.Sikur te isha ndonje kukull e gjysmen Kleo e gjysmen ti'

'Kleo e shijoi gjysmen e tij se'me fjaline e fundit qe tha ai ajo e mbylli goja.Si dihej lendimi i sa-te per sonte.Sic bente gjithmone,ulte koken.Filloi te hante sallaten e saj me qetesi.E kishte ofenduar,gjithmone ia bente te qarte se cfare gabimi kishte bere.Te dy vazhduan te hanin e rane ne heshtje.S'ndihej asnje pershperime.Ndoshta heshtja e tyre bertiste mijera fjale.