The Curse and LOVE

Chapter One

Dedicated to:ImLadyShei

Killian's POV

Naglakad na ako papasok sa paaralan at walang pakialam sa mga tao sa paligid ko. Parihas lang naman kaming lahat! Wala silang paki sakin kaya wala akong paki!

*kkrriiing" (bell)

Diretso na akong pumasok sa classroom at umupo sa silya ko.

"Okey class, what is our last topic yesterday?" Nasa pinakalikod ako yung di mapapansin ng kahit sino.

"Ms. Killian? Can you answer that question please.." kakasabi ko lang na walang makakapansin diba?

"It's about Sequence sir!" At umupo na ako agad.

"Okey so, blah blah blah..."

Uwian..

Palabas na ako ng classroom ng may mga asungot na humarang sa daraanan ko. Hindi ba sila napapagod na estorbuhin ako? Kasi ako pagod na pagod na sa pang eesturbo nila!

"Girls, Look at this cheap person. She's so pangit right?" Nagtiim bagang naman ako sa sinasabi ng surot nato kasama yong mga epis niya!

"Pwede ba, lubayan nyo na ako.." maglalakad na sana ako pero hinaharangan nila ang daanan ko.

"Wait-- aalis na kami, tara na..." napapikit namaa ako ng madiin, asar! Nagamit ko na naman!

"Huh? Ganon lang? Aalis nalang tayo?" Reklamo nong mga surot. Nasa kalayuan na ako pero naririnig ko parin sila.

"Wait! Anong nangyari? Nasan na yong killian nayon?"

"Mygod girl! Ikaw pa nga nagsabi na umalis na tayo!"

"Oo nga naman girl!"

"Ano! Wala akong naalalang sinabi ko yon!"

Tsss.

Bakit yun nangyari? Simple. Tinitigan ko lang siya at iniisip ko lang kong ano ang sasabihin o gagawin niya tapos susunod na siya. Wag ako!

"Nandito na ako nay.." sabi ko at nagmano sa kanya.

"Mabuti naman, kailangan ko nga palang umalis bukas tapos sa susunod na araw na ako babalik, okey ka lang ba dito?" Ngumiti naman ako ng kunti.

"Nay naman, parang ngayon mo lang gagawin yan, okey lang po ako dito.."

Pagkatapos naming maghapunan ni nanay ay ako na ang naghugas ng pinagkainan.

Nagtatrabaho si nanay sa isang mansyon, kong saan ay isa siyang kasambahay pero pinapupunta lang siya pag kailangan lalong lalo na pag may handaan sa mansyon nayon o party.

Kinabukasan maagang umalis si nanay pero gising na ako kaya bumangon nalang at naligo. Nakatira lang naman kami sa simpling bahay, walang gulo, malayo sa mga tao, sa lahat ng pwedeng makapanakit samin. Pero kahit ganon nakakapag-aral naman ako, namumuhay ng normal kahit hindi ako normal.

Sa tuwi g sumasapit ang kabilugan ng buwan ay nakakulong lang ako sa bahay at naka-kadena.

Kung bakit? Hindi ko makuntrol kong ano man ang lumalabas pagsapit ng kabigan ng buwan.
Nakikita ko ang sarili ko kong ano ako pero hindi ako ang kumukontrol sa sarili ko. May ibang pwersa na kumukuntrol at hindi ko alam kong ano.

Ang nagagawa ko lang na nakukuntrol ko ay ang pagkuntrol sa isip ng tao kagaya ng ginawa ko kay Patricia.

Sa ngayon yon palang ang alam ko, ewan ko kong pinagpala ba ako o sumpa to. Wala namang nakwentu si nanay na sumpa. Ang sabi lang niya tungkol sa totoo kong mga magulang at ang iba pang nangyari. Simula limang taon, mulat na ako sa mundo na sa tingin ko hindi ito ang mundong dapat na kinalakhan ko. Dapat don ako sa lugar ng mga LOBO!

Pagpasok sa paaralan, syempre wala akong kaibigan kahit na simula elementarya ay dito ako nag aral. Kahit na public school to mga mayayaman na estudyante parin ang nandito, yung iba katulad ko lang na simpling nagaaral.

Nasalubong ko ang grupo ni Patricia pero lumihis sila ng daan, buti naman at lulubayan na nila ako.

"HOY IMPAKTA!" Sigaw ni Patricia. Patuloy lang ako sa paglalakad ng may naramdaman akong binato sakin at sakto sa ulo ko tumama. Bwesit naman!

Masama na tingin ang pinokol ko sa kanila. Paghawak ko sa ulo ko spaghetti ang nahawakan ko.

"Yan kasi di nakikinig! Bingi ka ba? Tinatawag nga kita diba? IMPAKTA!" Tinignan ko siya na walang emosyon at inalis ang spaghetti sa ulo ko na nakatingin sa kanya.

"Tapos ka na?" Tinaasan nila ako ng kilay. Ngayon pinapalibutan na kami ng mga estudyante at panay bulungan sila.

Tumalikod na ako at nahawi naman ang daan. Naglakad ako deretso sa banyo para linisin yong buhok ko.

Narinig kong bumukas ang pinto pero hindi na ako nag-abalang tumingin.

"Here" napatingin naman ako sa kamay na may hawak na towel at tinignan ko siya sa salamin at lalaki siya.

"Hindi ko kailangan yan." Walang emosyon kong sabi at nagpatuloy na sa pagalis ng dumi sa buhok ko.

"I know you need this," napapikit ako ng madiin at hinablot ang towel saka tinuyo ang buhok ko at hinarap ko siya.

"Bakit ka nandito?" Nilagay niya sa magkabilang bulsa niya ang kamay niya.

"To give you the towel Ms and I'm Manuel.." nilahad niya ang kanang kamay niya.

"Hindi kita tinatanong."  naglakad na ako palabas at iniwan siya don. Tss. Diko siya kilala, mahirap ng magtiwala!

"Killian, tawag ka sa detension.." sabi nong classmate ko na isa pa walang kaibigan pero buti nalang na hindi siya inaaway ng grupo ni Patricia, okey lang ako wag lang yong iba.

Tumango nalang ako sa kanya at dumeritso na sa detension at nadatnan ko don ang mga asungot.

"Maupo ka Killian," walang emosyon na tumingin ako sa principal.

"Pinatawag ko kayo dahil sa gulong nangyari kanina! Now explaine to me.." hindi ako nagsalita at to itigan lang si Patricia.

"Siya po yong nauna sir! Sinigawan niya po ako! Tanongin nyo pa ang mga kaibigan ko.. diba?" Tinitigan ko naman ang kaibigan daw niya.

"Magsalita kayo, yun ba daw yong ginawa ko?"

"Hindi. Unang nang-away si Patricia sir." Sabay sabay na  sabi nila.

"ANO!" galit na nakatingin si Patricia sa kaibigan daw niya. Hm!

"Seat down Patricia, kaibigan mo na mismo ang nagsabi, your suspended in three days." Hindi na siya nakapagreklamo at dinismiss na kami ng principal.

Pagkalabas ko ay inalis ko na ang pagkontrol sa kanila.

"TALAGANG NILAGLAG NYO AKO!ARRG! ANO BANG PRPBLEMA  NYO!" Rinig kong away niya sa kaibigan niya. Panay naman silang tanggi sa sinasabi ni Patricia.

Tss. Tanga!

Madilim narin kaya nagmadali na akong naglakad. Napatigil naman ako ng may maramdamang sumusunod sakin. Kahit diko siya nakikita rinig na rinig ko ang yabag niya.

"Lumabas ka diyan, bakit mo ako sinusundan?" Nakatalikod ako habang hinihintay ko na marinig na lumabas siya sa pinagtataguan siya.

Unti-unti akong humarap sa kanya at walang emosyon na tinignan siya.

Bwesit! Ano bang problema niya!

"Can I take you home?" Tss.

Tumalikod ako at naglakad na ulit at ramdam kong sumusunod siya sakin kaya tumigil ako at tumigil din siya.

Naglakad ako ulit at walang paki kong sumusunod ba siya O hindi.

"Ang layo naman ng bahay nyo.." reklamo niya pa kaya hinarap ko siya.

"Sinabi ko bang sumunod ka sakin? Umalis kana nga kong ayaw mong mamatay ng maaga!"

Beym! Do Vote and Comment <3