YANILSAMA

7. Bölüm

Ne yapacağımı bilemez halde hala
onun gözlerine bakıyordum. Birimizin acilen bir çözüm bulması, bizi bu durumdan ve oluşabilecek herhangi bir yanlış anlamadan kurtarması gerekiyordu.
O kişi Tuna olmuştu. Beni kucağından kaldırırken, sanki bu durumu hiç umursamıyor gibi görünüyordu. Hemen odaya girip yeni bir tişört giyerek, kapıya yöneldi. Girdiğim ani şoktan çıkarak, onun arkasından yürümeye başladım. Kapıyı açtığında karşımda gördüğüm kişiyle içim az da olsa rahatlamıştı. En azından babası veya annem gelmemişti.

"Burada ne işin var kerem?" Tuna'nın sesindeki gerginliği anlamamak imkansızdı.

"Belki bir şeyler yaparız diye geldim. Aradım açmadın. Yurtta da yoktun bende burada olabileceğini düşündüm ve tam isabet!" diyerek kocaman sırıttı. Ardından gözleri beni bulunca baştan aşağı taradı. Bakışları hiç hoşuma gitmemişti doğrusu keremin hiçbir şeyi hoşuma gitmiyordu. Rahatsız olmuş şekilde ellerimle tekrar tişörtü kavradım Aşağı çekiştirirken Tuna'nın bana bir daha hiçbir şeyini vermeyeceğinden oldukça emindim. Tuna olanların farkına varmış olmalıydı, keremin görüş alanını kapatarak,beni görmesini engelledi.

"Bu gece pek havamda değilim." elleriyle kapıyı kapatmaya hazırlanırken kerem onu durdurdu.

"Yapma ama dostum beni geri döndürmeyeceksin değil mi?"

"Gelmek istemediğimi açıkça söyledim. " gerginliğini belli etmemeye çalışırken oldukça zorlanıyordu.

"Ozaman burada takılırız" istediğini alana kadar pes etmeyecekti. Tuna bana dönerek onayımı ister gibi bana bakıyordu. Çaresizce başımla onaylayarak koltuğa yöneldim. Hemen arkamdan onlarda geldiler. Tuna benim yanıma otururken, kerem tam karşımızdaki tekli koltuğa yayılmıştı. Oldukça yakışıklı olmasına rağmen onda benim hoşuma gitmeyen birşey vardı. Belki gereksiz bir önyargıydı ama değiştirmeye de pek niyetim yoktu.
Bacaklarımı koltuğa çıkararak üzerlerine oturdum. Keremin bakışları bacağıma kaydığı anda Tuna battaniyeyi üzerime daha doğrusu Bacaklarıma koydu. Burada ki mesaj çok açıktı örtmemi istiyordu. Bunu ondan daha çok istediğim için hemen yaptım. Kerem bakışlarını Tuna'ya çevirdi.

"Siz burada neler karıştırıyorsunuz bakalım?" işaret parmağı bizi gösterirken. Tuna hiçbir şey söylemiyor, onu ciddiye bile almıyordu. Çünkü çok boş konuşuyor, oldukça fazla kelime israfı yapıyordu. Isaret parmağı Tuna'yı gösterirken konuşmaya tekrar başlayacağını açıkça belli etti
"Hımm bi düşünelim bakalım. Baban daha sonra parmağı bana kayarak ve senin de annen. Onlar sevgiliydi değil mi?" bize bu soruyu yönelttikten sonra elini koltuğa geri koyarken kocaman bir kahkaha attı ve tekrar konuştu.
"Yoksa sizi buraya yanlız kalmak için gönderdiler?" kahkahası tüm odaya dağılırken gittikçe yükseliyordu ama yine de konuşmayı bırakmıyordu.  Belki de erken balayı yapıyorlardır ha ne dersiniz? "
Tuna'ya göz ucuyla baktığımda hala onu umursamıyor gibi görünüyordu. Sonunda gülmeyi kesmişti. Bu pek iyiye işaret değil gibiydi.
"Ama şunu söylemeliyim gerçekten çok şanslısın Tuna" cümlesini bitirir bitirmez Tuna'nın gözleri irileşerek Kereme kilitlendi.
"Hemen kızma dostum. Yanlış anlama beni. Demek istediğim şuydu eli tekrar havalanarak beni işaret etti.  Üveyde olsa böyle bir kız kardeşin olacak. Dur bi dakika hayır, hayır şanslı değilsin. Acayip şanssızsın adamım!"
Tuna koltuktan aniden kalktı, elini ensesine koyarak,

"Git ve beni arabada bekle."

"Harika. Seni şahane bir yere götüreceğim bağımlısı olacaksın" göz kırparak, yayıldığı koltuktan kalktı. Kapıya yürürken aniden durup bana döndü.
"Ha unutmadan, o tişört sana pek yakışmamış, birde benimkileri dene" o anda koca suratına bir yumruk patlatmayı o kadar çok istiyordum ki ama yapacak cesareti kendimde bulamıyordum.

"Kerem lanet olasıca arabana git ve bekle dedim!" kerem kapıdan çıkarken, gözlerim Tunadaydı. Yerimden kalkarak ona yaklaştım. Gözleri gözlerimi bulduğunda onu öpmemek için kendimi zor tutuyordum.

"Bu gece geri dönmem o yüzden kapıyı kilitle ve uyu" neden benimle kalmıyordu ki. Bu gecenin böyle sonlanacağını hiç tahmin etmezdim.

"Nerede kalacaksın yani biliyorsun yurda giremezsin. Şey ama  istersen bekleyebilirim." gözlerindeki yumuşamayı fark edince,  umutlanmıştım.

"Beklemegerek yok ben başımın çaresine bakabilirim biliyorsun o yüzden rahatına bak." diyerek kapıya yöneldi. Kapıyı açıp, tam önünde durarak bana döndü. Gülümseyerek "iyi geceler" dedim.
Hiçbir şey söylemeden kapıdan çıkıp gitti. Peki nereye gidiyorlardı? Kerem bağımlısı olacaksın derken neyi kastetmişti. Düşünmek bile istemiyordum. Daha fazla düşünmemek için hemen koltuğa uzanıp onun tahmin ettiğim şeyi yapmaması için dua ederek, gözlerimi kapattım.