Gel Seni De Everelim!~Tamamlandı~

〰19. Bölüm: Sevenleri Sevdiğine Versinler〰

  Medya: Türkan'ın kıyafeti

Yeni bir sabaha daha uyandım. Hayatımın en özel anlarından birinin gerçekleşeceği sabaha... Bugün beni istemeye geleceklerdi. Yiğit ile yüzük takacaktık. Bir süre sonra ise evlenecektik. Yiğit işten yorgun argın gelecek ben de ona yemek hazırlayacaktım. Yorgunluğunu almak için masaj yapacaktım. Her pazar farklı aktiviteler yapacaktık. Allah'ım! Düşüncesi bile içimi kıpır kıpır ediyordu. Artık bize ait bir yuva kuracaktık.

  Yatağın içinde gülümseyerek bunları düşünürken Melis'in de çoktan uyandığını, hatta telefonu eline aldığını gördüm.

"Günaydın Melis Hanım."

  Melis başını telefondan kaldırmadan konuştu.

"Bence eniştem sandığımız kadar masum değil."

Melis'in sözleriyle kaşlarımı çatarak yerimden doğruldum ve telefonu elime aldım. Yiğit'in kucağında köpekle çekilmiş fotoğrafı karşımdaydı.

'Bazen sadece köpek olmak istersin.' diye düşündüm. Tanrım... Bu kadar yakışıklı olmak zorunda mıydı?

"Ya baksana ne kadar cool pozlar vermiş. Eniştem değerlenir bak ben sana söyleyeyim. Hem senin Güllü bile dizi yapmış! Enişteme de teklifler yağar yakında."

Neyseki o konuda içim rahattı. Yiğit'in o taraklarda bezi yoktu. Tek istediği mutlu bir yuva kurmaktı. 'Benimle' birlikte... Ayrıca evlilik programlarına karşı bir insandı. Bu yüzden bu konuda endişelenmeme gerek yoktu.

  O sırada annem içeri girmiş ve gülümseyerek yanımıza gelmişti.

"Günaydın uykucu kızlar."

  Anneme gülümseyerek "Günaydın." diye karşılık verdim. Anlaşılan bugün keyfi yerindeydi.

"Bu neşenizi neye borçluyuz Şeker Hanım?"

Annem derin bir iç çekip yatağıma oturdu.

"Artık büyüdüğünün farkına vardım. Biraz geç oldu ama... Benim küçük kızımı bugün istemeye geliyorlar. Duygulandım işte..."

Annemin gözlerindeki hüznü görünce gözlerimin dolmasına engel olamadım ve ona kocaman sarıldım.

"Ya anne öyle konuşma."

Ailecek duygusal konuşmalardan hoşlanmazdık. Zaten annem asla acıların çocuğu rolüne bürünmemize izin vermezdi. Her zaman mutlu olmuştuk işte. En zor zamanlarımızı bile güle oynaya geçirmiştik.

"Çok duygusal bir sahne. Gözlerim yaşardı."

  Melis sözlerinden sonra elini gözlerine doğru ileri geri salladı. Dalga geçiyordu aklınca küçük fare.

"Ya anne bırak ne küçük kızı... Güya yirmi yaşında ama otuz duruyor. Hem evde bir iş de yapmıyor. Bırak gitsin."

  Arkamdaki yastığı alıp Melis'e fırlattım. Ben de biraz onunla uğraşabilirdim.

"Kıskanıyorsun değil mi?"

  Sözlerime devam etmeden önce kollarımı açtım ve "Hadi sen de gel." dedim. Zaten Melis de dayanamayıp bize katıldı. Hep birlikte huzurla birbirimize sarılırken bu huzuru bozan çalınan kapı ve ardından duyulan bir ses oldu.

"Ben geldim! Kimse yok mu ayol? Öğlen oldu hala yatıyor musunuz?"

  Babaannemin sesini duyunca annem hayattan bezmiş gibi kendini yatağa attı. Suratımı buruşturarak Melis'e baktım. Gelen misafirler annemi epey bezdirecek gibiydi. Hele bir de babaannem varsa her şeye karışacaktı. Yine de en çok eğlenen ben olacaktım sanırım.