Սեքս ու Ոչ Մի Պարտավորություն

Մաս 3

Արամ....

Ես ավարտեցի բոլոր գործերս արդեն 2 ժամ հետո, դուրս եկա միջանցք քարտուղարուհուս մի քանի հանձնարարություն տալու: Ձեռքիս թղթի մի կապոց կար:Դուռը բացեցի թե չէ,  ինձ մեկը հրեց: Ես մի աղջկա տեսա, fu*k, ես արդեն պատրաստվում էի գոռալ, երբ տեսա նրա ինձ նայող մեղավոր դեմքը:

-Ներեցեք, ես չէի ուզում, պարզապես մտքերով էի տարված:

Նա միջին հասակի, երիտասարդ աղջիկ էր, շականակագույն աչքերով, նույն գույնի մազերով: Դեմքը կլորիկ էր, շրթունքները շատ մեծ չէին, ներքեւինը վերեւինից մի քիչ ավելի հաստ էր: Նա տխուր հայացք ուներ...Չհասցրեցի ես նրան պատասխանել ու հանկարծ հեռասոսս զանգեց:

-Ներիր,-ասացի ես արդեն հասկանալով, որ դա հենց Եվգենյան է ու հանեցի հեռախոսս գրպանից:

Գրողը տանի, դա նորից այդ պոռնիկն էր: Անջատեցի զանգը, քանի որ չէի ցանկանում Եվգենյայի ու մանավանդ Գայանեի մոտ գոռգոռալ ու վիրավորել ԴՐԱՆ:

-Դու երեւի Եվգենյան ես,-ասացի ես, երբ արդեն նա գետնից հավաքում էր իմ թղթերը,- պետք չի, ես ինքս:

-Չէ, ես եմ մեղավոր, կներեք,- առանց ինձ նայելու ասաց նա:

Ես կռացա ու սկսեցի նրան օգնել: Մենք ավարտեցինք, ես Գայանեին հանձնեցի թղթապանակը ու հրավիրեցի Եվգենյային աշխատասենյակ' գործի մասին խոսելու: Նա անխոս, մի փոքր գլուխը կախ մտավ սենյակ ու նստցեց աթոռին:

- Իմ հայրը Ձեզ պատմե՞լ է, թե ինչու եմ ես ուզում նրա մոտ ապրել,-վստահ դեմքով հարցրեց նա:

-Այո,- ասացի ես,- բայց ուզում եմ, որ դա Դուք ասեք:Ես պետք է վստահ լինեմ...

-Ինչ նա ասել է ճիշտ է:Իմ մայրը ստոր պոռնիկ է: Ես երբեք չեմ  ապրի նրա եւ նրա սիրեկանի հետ միասին' մի հարկի տակ: Ստեղծված իրավիճակում միակ տարբերակը հայրս է, մինչեւ ես աշխատանք կգտնեմ ու կհեռանամ  նրանից,- արագ, առան էմոցիաների ասաց նա' ուղիղ իմ աչքերի մեջ նայելով:

-Այսինքն, Դուք ստիպվա՞ծ եք ապրելու Ձեր հոր տանը,-հարցրի ես:

-Ես 17, շուտով 18 տարեկան եմ, ուսանող, չունեմ աշխատանք եւ եկամուտ: Այնպես որ' այո: Այնպես չէ, որ հայրս մեծ սեր է  ցուցաբերել իմ հանդեպ, երբեք տանը չի եղել, չի հետաքրքրվել մեր ընտանիքով, եւ ինձ համար նույնիսկ անակնկալ էր չէր, որ մայրս նրան դավաճանում է:

- Այդ դեպքում ինչո՞ւ եք ուզում հեռանալ նրանից, կարող եք նրա տանն էլ սպասել Ձեր մի քանի ամիսը,-հարցրի ես:

-Դա արդեն ձեր գործը չէ,-չար հայացքով ասաց նա,-ես ուզում եմ հորս հետ ապրել, դասավորեք դա ու վերջ:

-Ինձ պետք է իմանալ գործի բոլոր հանգամանքները:

-Ոչ, այդքան էլ է Ձեզ բավական,- ասաց նա,,վերցրեց պայուսակը ու շարժվեց դեպի դուռը:

Նստելիս նրա զգեստը ծալվել էր, եւ ես ուշադրություն դարձրի նրա փղոսկրի գույն ունեցող մաշկի վրա: Ես հասկացա, որ ուզում եմ նրան:

-Հայրս ասում էր, որ ընդամենը պետք է պատճառը իմանաք ու վերջ: Ավելորդ հարցեր տալու կարիք չկա: Ցտեսություն,-եւ դուռը փակվեց նրա հետեւից :

Ես մի փոքր զարմացած էի, մի քիչ մտածկոտ, մի քիչ բարկացած, եւ մի քիչ հմայված: