Սեքս ու Ոչ Մի Պարտավորություն

Մաս 23

Եվգենյան քնից շատ շուտ արթնացավ: Նա դա ատում էր...

Գնաց լոգարան, հագնվեց ու իջավ ներքև : Նրա մայրը արդեն նախաճաշ էր պատրաստել ու սպասում էր նրան:

-Բարի լույս,-դժգոհ ասաց նա' մորը:

-Բարի լույս:

-Հայրիկը որտե՞ղ է:

-Քիչ առաջ դուր եկավ, շտապ գործեր ուներ: Շուտով ես էլ եմ դուր գալիս: Կուզե՞ս, քեզ մինչև համալսարան կհասցնեմ:

-Չէ, ես ինքս:

-Լավ, ինչպես կուզես: Դե, ես գնացի,-նրա մայրը վերցրեց պայուսակը ու դուր եկավ:

Եվգենյան նախաճաշեց, վերցրեց հեռախոսը ու հավաքեց Արամի համարը: Նա նրան կարոտել էր: Երեկ նա նրան տուն բերեց ու նրանք էլ չեն խոսել:

-Ալլո:

-Արամ, ես արթուն եմ:

-Շնորհավորում եմ,-ծիծաղելով ասաց նա:

-Շնորհակալ եմ,-ժպտաց Եվգենյան:

-Սպասիր, հինգ րոպեից տեղում կլինեմ:

-Դու արդեն ճանապարհի՞ն էիր:

-Ուզում էի քեզ նախաճաշ մատուցել անկողնում, բայց չհասցրի:

-Լավ, արի սիրելիս, սպասում եմ:

Նա անջատեց հեռախոսը ու առաջին անգամ մտածեց, թե ինչպես պետք է ծնողներին պատմի Արամի մասին:

Դա մի փոքր դժվար կլինի: Նրանք Արամին ընդունել են միշտ որպես իմ հոր փաստաբան, նա երբեք ցույց չի տվել, թե ինչ հարաբերությունների մեջ են նրանք ու հիմա ԲՈՒՄ, նա նրա ընկերն է:

Հեռախոսը զանգեց, Արամն էր:

-Դուրս արի,-ասաց Արամը ու անջատեց:

Եվգենյան հետ եկավ իր մտքերի աշխարհից ու տանից դուր եկավ, նստեց Արամի մեքենան ու համբուրեց նրա շուրթերը' երկար ու այնպիսի կրքով, որ կարծես նրան մի քանի ամիս չէր տեսել:

Նա ձեռքը դրել էր Արամին, իսկ նա իր հերթին գրկել էր նրա գոտկատեղը:

-Եթե իմանայի, որ այսքան կարոտելու ես, մի փոքր էլ ուշ կգայի: Այդ ժամանակ ավելի երկար կհամբուրեյիր:

-Սիրում եմ քեզ,-նրա ձեռքը դեր նրա այտին էր ու դանդաղ իջավ դեպի պարանոց:

Արամը մեղմ ժպտաց: Նա այնպիսի քնքշությամբ էր նայում նրան...

-Գնացի՞նք,-հարցրեց Արամը' մի քանի րոպե հետո:

-Ըհը, -Եվգենյան տեղավորվեց իր տեղում ու կապեց ամրագոտին:

Նրանք լուռ էին մեքենայի մեջ:Աղջիկը շատ մտածկոտ էր ու տղան դա նկատեց: Նա առհասարակ շատ էր նայում նրան: