Սեքս ու Ոչ Մի Պարտավորություն

Մաս 24

Եվգենյա

Մայրս ու հայրս տուն էին վերադարձել մի փոքր շուտ: Արամն էլ շուտով կհասներ, նրա հետ հինգ րոպե առաջ եմ խոսել: Աստված իմ, ինչպե՞ս պետք է նրանց ասեմ : Հայրս ինչպե՞ս կընդունի, իսկ եթե հարցնեն, թե այս ամենը ինչի՞ց սկսեց: Ի՞նչ պետք է ասեմ, նա ինձ հետ քնել էր ուզում, ես վրեժ լուծե՞լ:

-Աղջիկս, ի՞նչ է պատահել:

Մայրս ինձ հանկարծակիի բերեց, նրա հետևում կանգնած էր նաև հայրս:

-Այո, ի՞նչ է պատահել,-հարցրեց նաև հայրս:

-Ես ձեզ այսօր ինձ համար շատ կարևոր մարդու հետ պետք է ծանոթացնեմ: Նա իմ կյանքում կարևոր դեր ունի: Նա շուտով այստեղ կլինի,-մի շնչով ասացի ես:

-Այո՞,-միասին հարցրին ծնողներս,-և ո՞վ է նա:

-Մի քանի րոպեից կիմանաք, նա շուտով կհասնի: Բայց կարևորը այն է, որ դուք հիշեք' նա ինձ համար շատ-շատ կարևոր մարդ է:

Ես կարծես նրանց մի փոքր վախեցրի:

-Լավ, ես ներքևում կսպասեմ:

Հայրս գնաց, իսկ մայրս ներս մտավ իմ սենյակ ու դուռը փակեց:

-Դա Արա՞մն է:

-Դու որտեղի՞ց գիտես,-զարմացած հարցրի ես:

-Դե, ես ձեզ տեսել էի սրաճարանում, հիշո՞ւմ ես:

Ախ այո, իմ կուսությունը կորցնելու օրը: Ես հիշեցի այդ օրը, Արամը չափազանց նուրբ էր ինձ հետ:

-Հաա,-ես կարմրեցի:

-Դուք ընկերությո՞ւն եք անում:

-Այո...

-Երբվանի՞ց

-Դե, այդ հարցին դժվար է պատասխանելը:

-Լավ գնամ հորդ մոտ...

-Նրան դեռ ոչինչ չասեց

-Չեմ ասի, գնամ նրա հետ սպասեմ: Նա ապշած կլինի,-նա ծիծաղեց ու այդ ծիծաղը իմ հուզմունքը չքացրեց:

Մայրս շատ լավ էր ճանաչում հորս ու եթե նա ժպտում է, ուրեմն ոչ մի ահավոր բան լինել չի կարող:Վերջ, հանգստացիր Եվգենյա, ամեն ինչ լավ կլինի:

Ես լսեցի դռան զանգը, Արամը արդեն այստեղ էր ու վայրկյան առաջ ձեռք բերված հանգստությունը ինչ-որ տեղ կորավ:

Ինչպես հայրս դա կընդունի:

Ես չէի շտապում դուրս գալ սենյակիս, ես աչքերս փակել ու նստել էի:

Անցան րոպեներ, բայց ոչ ոք ինձ այդպես էլ չկանչեց:

Հանկարծ իմ դուռը թակեցին, մայրս էր:

-Աղջիկս, ինձ թվում է, որ քո ներկայությունը պարտադիր է ներքևում,-որքան կարող էր մեղմ մայրս ասաց, որ պետք է միանամ նրանց: