Մաս 12

1.3K 20 3
                                    

Եվգենյա

Նա ինձ ասաց, որ էլ չի ուզում հանդիպել: Դա անակնկալ էր ինձ համար,չէ որ րոպեներ առաջ մենք սիրով էինք զբաղվում, այսինքն սեքսով:

Նա հիասթափվե՞լ է ինձնից : Ինչ որ բա՞ն եմ արել, որը նրան դուր չի եկել: Նա ոչինչ չասաց: Գուցե, չպետք է նրա ընկերոջ հետ գնայի պարելու: Հաստատ, դա է նրան բարկացրել: Բայց դա ի՞նչ պատճառ է բարկանալու համար:

Չի ուզում, թող չուզի:

Իրականում ես այն պահին, երբ դուրս էի գալիս նրա մեքենայից, չափազանց բարկացած էի, բայց կարողացա հետ դառնալ ու ասել' մնաս բարով:

Նա ինձ ուղղակի թողեց: Մի՞թե ես նրա համար ոչինչ չարժեմ, բացի սեքս խաղալիքից իհարկե: Մի՞թե նա այդքան հանգիստ կարող է ինձ ոչ մի կերպ չվերաբերվել, այն ամենից հետո, ինչ տեղի ունեցավ պատշգամբում:

Չնայած, նա զգուշացրել էր, որ չի կարող սիրել: Դա կոտրում է ինձ:

Այս ամենը ես կարողացա մտածել իմ սենյակը բարձրանալիս: Ես մտա ու նստեցի մահճակալիս անկյունում : Մի քանի րոպե իմ մտքերն էլ լռեցի : Որոշ ժամանակ հետո ես հասկացա, որ ես իսկապես չէի ուզում նրանից բաժանվել ու պատճառը սեքսը չէր: Ավելի ճիշտ, հենց այդ սեքսն էր պատճառը :

Նա իմ առաջինն էր, բայց ես հաստատ ուրիշի հետ չէի ցանկանա լինել, որովհետեև ես էլ ոչ ոքի չեմ ցանկացել այդպես, ինչպես նրան: Նույնիսկ այն հիմարին, ոըի հետ 1 տարի հանդիպել եմ: Եւ մի՞թե հենց դա չէ սերը, ցաբկանալ նրան' ում սիրում ես: Մի՞թե սխալ է ցանկանալ տղամարդուն' ում սիրում ես: Աստված իմ, ես նրան սիրում եմ:

Սիրո՞ւմ եմ, այո՞: Ախր, նա ոչինչ չի արել, որպեսզի ես նրան սիրեմ, նա չի ուզել, որ ես նրան սիրեմ: Նա ինձնից ուրիշ բան է ուզել եւ միշտ միայն դա:

Ես շարունակում էի անդադար մտածել, երբ զգացի, որ հագուստս դեռ չեմ փոխել:

Գնացի լոգարան, զգեստս մի կերպ հանեցի: Նա դա ավելի հեշտությամբ կաներ: Հանեցի աամբողջ հագուստս, լոգարանը ջրով լսցրեցի, եւ ընկա մեջը ու մի անգամից ճչոցով վեր թռա: Ջուրը աննկարագրելի սառն էր: Ես մոռացել էի տասը միացնել:

Ախ, այդ հիմարը ի՞նչ է անում ինձ հետ: Ես ակամայից սկսեցի լաց լինել: Մի հիմար աղջիկ, նստել է լոգարանի հատակին եւ լաց է լինում, որովհետեև սիրահարվել է մի ապուշի, որը ունակ չէ դրան:

Ես հենց այդպես էլ մտա վերմակիս տակ ու ամբողջ գիշեր լաց էի լինում: Դա հիստերիկ լաց չէր, արցունքները անկախ ինձնից ուղղակի գլորվում էին: Ես կարծես կենդանի արձան լինեի, որը ուղղակի լաց է լինում, ուղղակի լուռ ողբում է, որովհետև հասկացել է, ոը երբեք Արամից առաջ ոչ ոքի չի սիրել:

Սեքս ու Ոչ Մի ՊարտավորությունМесто, где живут истории. Откройте их для себя