Սեքս ու Ոչ Մի Պարտավորություն

Մաս 10

-Ի՞նչ ես ուզում ուտել,-հարցրեց Արամը Եվգենյային:

-Ե՞ս: Չգիտեմ, արի ես ուղղակի ասեմ, թե ինչ չեմ սիրում, իսկ դու ընտրիր, թե ինչ ենք ուտելու:

-Լավ,-Արամը ժպտում էր: Նա երբեք նրա նման աղջկա չէր հանդիպել: Լիլուն միշտ կրեպե էր ուտում, այն էլ ինքն էր թելադրում, թե ինչպես պատրաստեն, որքան ջեմ լցնեն վրան ու հանկարծ, եթե այն տաք չլինի, նա դա ստիպում էր հետ տանել:

-Լավ:

-Ես չեմ սիրում ավելուկով ճաշ, վարսակի փաթիլներ, խաշ եւ այն ամենը, ինչը իր տեղում չէ:

-Այսի՞նքն իր տեղում չէ:

-Դե, օրինակ' մրգերով աղցան չեմ սիրում: Միրգը աղանդեր է, ոչ թե սառը ուտեստ: Օրինակ' բադրիջանով մուրաբան: Դա ուղղակի զզվելի է....

<<Գրողը տանի, նա չի սիրում այն ամենը, ինչ ես: Բացի խաշից իհարկե>>.մտածեց Արամն ու ասաց:

-Լավ, այդ դեպքում արի պիցցա պատվիրենք, սպագետտի եւ գինի: Կարծես այն քեզ շատ դուր եկավ:

Եվգենյան չկարողացավ զսպել ծիծաղը: Նրանք երկուսով սկսեցին ծիծաղել:

-Այո, նույնից:

Երեսուն րոպե հետո դռան զանգը հնչեց:

-Երեւի առաքիչն է,-ասաց Արամն ու գնաց դուռը բացելու:

Նա հագնվեց ու գնաց դռան մոտ:

-Արամ Սարգսյա՞ն:

-Այո:

-Ձեր պատվերը: Ստորագրեք եւ վճարեք:

Արամը ստորագրեց ու սկսեց գրպանում փնտրել  դրամապանակը, վճարեց առաքչին ու վերցրեց,պատվերը:

-Արի պատշգամբ, Եվգենյա:

Նա արդեն նստել էր ու բացել էր պիցցան:

-Իսկ ես որտե՞ղ նստեմ,-պատշգամբ գալով հարցրեց Եվգենյան :

-Այնտեղ, որտեղ մի ժամ առաջ,-նա խորամանկ ժպտաց:

-Քո բախտը բերել է, որ ես սոված եմ, թե չէ դու արդեն այդ աթոռին նստած չէիր լինի,-ասաց նա ու նստեց նրա ծնկներին,-դու դեռ պատասխան կտաս այս լկտի վերաբերմունքի համար,-աչքերը փոքրացնելով ասաց նա ու մի կտոր պիցցա վերցրեց:

-Տեսնենք:

Եվգենյան կերան առաջին կտորը ու վերցրեց երկրորդը: Նա, կարծես ուղղակի սկսեց դանդաղ ճոճվել' ուժեղ սեղմվելով նրա ծնկներին: Արամը հասկացավ, թե նա ինչ է մտածել:

-Լա՞վ ես մտածել,-նրա մտադրություններում համոզվելուց հետո հարցրեց Արամը:

-Ինչը՞...ես ոչինչ չեմ մտածել,-միամիտ հայացքով ասաց Եվգենյան: