Phone Call

Chapter 9 - Purpose

Chapter 9 - Purpose

Masarap na pakiramdam.

Tila kay gaan ng kanyang dibdib.

Napangiti si Ronron.

Parang nabura ang kanyang mga alalahanin sa mga oras na iyon.

Saglit nyang pinagmasdan ang kapaligiran.

Makulay, punong puno ng mga bulaklak.

Napakaraming magagandang halaman ang nakapalibot sa kanya.

Marahin ay ito ang nagbibigay sa kanya ng masayang pakiramdam.

..

Napagawi ang tingin ni Ronron sa harapan.

May isang nilalang ang nakatayo.

Dahan dahan syang lumapit.

Napangiti ng mas maluwang ng makilala ang nilalang.

"Angel. " tawag nya.

Nakatalikod ang dalaga.

Ngunit kabisado ni Ronron ang pigura nito.

Isa pa, mismong ang puso na nya ang nagsasabing si Angel ang nasa harap.

Lumakad sya palapit.

Pumwesto sa tabi ng dalaga.

Pinagmasdan ang malawak na taniman na syang pinagmamasdan din nito.

"Nandito ka lang pala, kanina pa kita hinahanap. " nakangiting bigkas ni Ronron.

Hindi tumugon ang kausap.

Naisip ni Ronron na maaring nahihiya ang dalaga kaya pinagpatuloy nya ang pagsasalita.

"Alam mo, dahil sa pagmamahal ko sa'yo, nagawa kong magpunta kahit na malayo itong bahay nyo. Okay lang naman kasi kasama ko si Rom. Syangapala, hindi pa kita napapakilala sa kanya. Pero pagpasensyahan mo na kung medyo pangit ang ugali nya ha ? Haha, ganyan talaga yan, pero maaasahan. " kwento nya.

Ngunit muli, walang tugon mula sa dalaga.

Napangiti ng kimi si Ronron.

Nakaramdam sya ng kaunting pagtatampo dahil nagmumukha na syang tanga na salita ng salita.

Nilingon nya ang dalaga.

Pero bigla syang nanigas sa nasaksihan.

Napuno ng sari saring katanungan ang isip ni Ronron.

"A-angel ? " tawag nya.

Nanlaki ang mga mata ng binata ng unti unting lumingon ang nilalang sa kanyang tabi.

Hindi.

Hindi ito ang kanyang katipan.

Mali ang kanyang tinabihan.

Isa itong bangkay.

Kalansay ng isang tao at hindi ang kanyang minamahal.

Sinubukan ni Ronron ang sumigaw.

Ngunit walang boses na namutawi sa kanyang bibig.

Eto na naman ang pakiramdam nuong minsang nanaginip sya na nilisan sya ng dalaga.

Nais nyang humingi ng saklolo ng mga oras na iyon.

Ngunit paano nya magagawa ? Kahit ungol ay hindi man lamang nya magawa.

Sinubukan nyang tumayo, ngunit tila pati ang kanyang mga paa ay natakot na sa nasa kanyang harapan.

Ayaw na nitong sumunod sa utos ng kanyang utak na tumayo at tumakbo palayo.