Graciela's POV
Napanganga na lang ako habang pinagmamasdan ang pag-walk out ni Boss.
Anong nangyari dun?
Ni hindi pa nga niya nasasabi kung anong kailangan niya sakin.
And for the first time, ngayon lang ako kinilabutan sa paraan ng pagkakatitig niya sakin kanina.Hindi ko alam kung namamalikmata lang ako pero sobrang lagkit ng tingin boya sa akin.
"May mali ba akong nagawa?" Napailing ako at umupo sa swivel chair ko.
Inutusan pa akong humingi ng tulong eh ang dali lang namang solusyonan yung problema ko kanina. Wala namang bago sa pagiging bossy nito. Pati ang pagkabrusko nito, kayang kaya nitong humarap kay satanas.
Ang nakakapanibago lang ay ang madalas na pagtitig nito sakin. Kinakabahan ako kapag tahimik ito at nakatitig lang sa akin.
Teka nga! Bakit ko ba naiisip si Yvo? I shouldn't care what he does at work. Umiling-iling nalang ako.
Focus, graciella!
Baka nag space out lang siya sa sobrang pagka workaholic nito. Baka minsan nagkakataon na nasa harap niya ako kaya ako natititigan niya. Maybe it doesnt onyl happens to me but also to other staff. Everyone definitely thinks he is a weirdo if he stare unknowingly to anyone.
That's it! That is definitely the reason why he stare blankly at me. Nothing else!
I love my new job.
Being an executive Assistant to the CEO of Villareal Incorporation, the largest manufacturer of automobile parts in Asia, was a dream came true. Ni sa hinagap hindi ko naisip na makakapasok ako dito.
Determinado akong pagbutihin ang trabaho ko. Utang ko ito sa mga Villareal,lalong-lalo na kay Mrs Villareal, ang lola ni Yvo, hindi lang dahil sa trabahong ito kungdi para na din sa lahat n nagawa niya parang sa aming magkapatid.
May-ari din sila ng Pacific University na nagbibigay ng scholarship sa mga kapus-palad na estudyante. Isa sa mga ito ang kapatid kong si Gianna. Ga-graduate na sya sa pagtatapos ng taong ito.
Hindi ako nakapagtapos ng kolehiyo dahil na rin sa pag-aalaga kay Mama at ang malaking responsibilidad na nakapataw sa akin hindi ko na kakayanin pang mag-aral bukod sa kapos din kami sa pera. Sixteen years old pa lang ako noon ng malaman naming may cancer si mama. Si papa naman bigla nalang nawalang parang bula.Kaya ngayong ga-graduate na si Gianna,tutuparin ko naman ngayon ang sarili kong pangarap. Tapos na ako sa papalit-palit na trabaho. Im already twenty-two years old. Hindi man ako isang architect,na una kong pinangarap, eh isa naman ang pagiging assistant sa mga trabaho na maipagmamalaki kaya hindi ako dapat magkamali.
No distractions allowed.
Kahit naman nilinaw ni Yvo noong bago pa lamang ako sa trabaho na hindi siya sang-ayon sa office romance eh hindi ko din naman gusto yung mga workaholics. Yung tipong sinasamba na nila yung mga papel sa lamesa nila.
Yvo is just like that. He was an expert at ignoring personal interaction on the job.
Hindi din ito palasalita at diyos na mahabagin, kulang nalang maging showbiz reporter ako sa harap nito pag hindi nagsasalita. Kapag nagbabasa siya ng reports, kinukwentuhan ko siya ng kung ano-ano para lang may mapag-usapan. Pati nga ata tsismis tungkol sa janitor nasasabi ko na eh.
Hindi din siguro ako naririnig nun pag nagsasalita ako bagaman itinataas nito ang isang daliri kung gusto nitong manahimik ako.
I sighed.
Napansin kong binaliktad nito ang hourglass, ibig sabihin lumabas ito ng opisina. Wala naman akong alam na appointment nito, kaya malamang lalabas ito para kumain.
Pero bakit bumalik ito sa opisina nito?
Baka nagbago ang isip?
O baka naman naiwan niya yung pwetan niya sa upuan niya.Malala na talaga ang kaadikan niya sa trabaho.
Nagdial ako sa telepono ng numero ng isang restaurant para umorder ng pagkain.
Nang makapagorder na ako, kinuha ko ang salamin at lipstick sa bag ko para magretouch.Dahil executive assistant ako ng CEO kailangan din mukha akong tao at propesyonal ang dating. Kaya lang, nasanay ako nasa loob lang ng bahay noon kaya hindi ako sanay sa ganito. Kaya light make-up lang ang pinahid ko sa mukha ko.
Nang dumating ang inorder ko, kumatok na ako sa opisina ni Yvo at pumasok.
Nakakunot-noo itong nakatitig sakin habang naglalakad ako palapit sa lamesa nito.I gave him a huge smile ng ilapag ko ang dala kong pagkain sa mesa at mas lalong kumunot ang noo niya.
"Baka kasi nagugutom ka."sabi ko.
"Thanks." sabi niya.
"No problem Boss," nakangiting sabi ko.Tumalikod na ako at lumakad palabas. Pero dahil natutuwa ako sa boss ko, mas lalo pa kong kumembot habang naglalakad.
Narinig ko ang malakas nitong buntong-hininga bago ko pa maisara ang kanyang pintuan. Napangisi ako na umupo at mukang magiging masaya ang buong araw ko.
BINABASA MO ANG
P.S. I'm Pregnant
General Fiction[Tagalog/Completed] Graciela's new boss is young, extraordinarily handsome, and the successful, Yvo Villareal. Although he's a workaholic, a robot man, there's an unmistakable connection between them, and she knows he feels it too. But she's not abo...
