He is my brother?! Niall Horan

31.

Ik loop naar de goeie kamer, maar zie Louis buiten de kamer zitten. Wat is er gebeurd? Is ze wakker? 

Pov. Harry

¨Louis?¨ vraag ik voorzichtig. ¨Ja?¨ krijg ik terug. ¨Waarom zit je niet in de kamer?¨ vraag ik weer voorzichtig. ¨Nou, ze gaf de laatste tijd wel eens wat zachte kneepjes, maar nu was ie harder. Dus ik riep de dokter er bij, en die zijn haar nu aan het controleren. Het kan namelijk zijn dat ze ontwaakt¨ zegt Louis. En net wanneer hij dat gezegd heeft, komt er een oude man uit de kamer, die de dokter moet zijn. Want hij draagt een lange witte dokters jas. En verder zie ik niemand in de kamer, want de deur staat open. 

¨Meneer Tomlinson?¨ vraagt de dokter. ¨Dat ben ik¨ geeft Louis heel erg rustig toe. 

Pov. Louis

¨Meneer Tomlinson?¨ vraagt meneer. Riepstoon. Oftewel, de dokter. ¨Dat ben ik¨ zeg ik rustig, maar ik ben helemaal niet rustig. Zometeen is er wat met haar fout. En dan? Niall is niet meer bij haar geweest, want het deed teveel pijn... Ik hoop dat ie binnenkort weer komt. Want als ze ontwaakt, zal het fijn zijn! Ze zijn best friends! 

¨Meneer Tomlinson. We hebben denk ik wel goed nieuws voor u en de andere familie leden en vrienden van Julia¨ begint hij. ¨Ze begint met haar ontwaking. Ze geeft veel meer informatie, want ze vang meer dingen op. Als je vraagt of ze iets met haar handen wilt doen, doet ze dat al. Dat probeerde ik net al. Maar ze gaat alleen maar meer de goeie kant uit. Ik kan helaas niet vertellen of het zo blijft. Ik hoop van wel! En dat ze snel ontwaakt. Wat zal het moeilijk zijn voor jullie. Ik hoop dat dit nieuws u een beetje heeft geholpen.¨ eindigt de dokter zijn verhaal. ¨Ja, heel erg bedankt!¨ zeg ik. We schudden elkaars hand en dan lopen we uit zijn kantoor. 

Ik loop naar Harry toe, en leg hem het hele verhaal uit. Hij schrikt eerst, maar krijgt dan een big smile op zijn gezicht die je er niet af krijgt... Oh jee, nu ben ik bang.. :)

Harry en ik lopen samen naar de kamer van Julia, en gaan beide aan een kant van het bed zitten. 

We zeggen om te beurt, allemaal grappen. En tot het moment dat ik een grap vertel, voel ik de hand van Julia trillen. Wordt ze nou serieus wakker? We gaan dat dan in alle rust doen, dus ik bel niemand. Dat zeg ik ook tegen Harry. 

Maar wat als ze ons straks niet meer herkend? 

Ik zet gauw het gekke idee uit mijn hoofd, en ga verder met het concentreren op Julia. 

Wanneer we twee uren later zijn, zien we dat Julia haar wimpers trillen. Maar even later stopt het weer. Oh gosh, laat haar wakker worden. Please! 

Pov. Julia

Ik doe mijn laatste opdracht. igenlijk ben ik al helemaal klaar, maar ik check het nog snel. Nou, checken, ik let meer op mijn oma. DIe ga ik voorlopig, de komende tientallen jaren niet meer zien. Waarschijnlijk tot mijn dood... Ik ga haar weer zo hard missen! 

Even later wordt de opdracht in beslag genomen, en nagekeken. Ik voel dat ik steeds meer kan. Ik kan meer. Ik zie in een spiegel-tenminste volgens mij is het een spiegel- waar ik doorheen kijk, mijzelf. Louis en Harry zitten op het bed. Shit, wie is nou Louis? En wie is Harry? Kut. K wil het gewoon weten! Ik raak er van in de stress, en even later voel ik alles weer zwart worden. 

Er zijn hierin dagen voor bij gegaan. Ik ga vragen hoeveel dagen. ¨Oma?¨ vraag ik. ¨Yes, darling?¨ krijg ik lief terug, terwijl ze me een glimlach toe schenkt. ¨Hoeveel dagen zijn er hier voor bij gegaan?" vraag ik weer. ¨Hier zijn 3 dagen voorbij gegaan schat¨  3 fucking dagen?! Dus drie weken in real. Kuttttttt. ¨Oma? Hoe kom ik weer in real?¨ vraag ik. ¨Dat gaat nu vanzelf.¨ zegt ze terug. ¨Oh, okey¨ geef ik alleen. 

Ik bedenk me allemaal dingen. 

Net wanneer ik denk dat het niet meer goed zal komen, zie ik twee verschillende personen aan mijn bed zitten