P.S. I'm Dying

P.S. I Almost Died When I Had My Morning Coffee With You And Thought Of A Kiss

GABE

Ikinatok ko ang ulo ko ng malakas sa front door. Shit. What the hell have I done?

He almost see me...

I almost died in shock!

Ikinatok ko pa ng ilang beses ang ulo ko hanggang sa mag-ulap na ang mga luha ko sa gilid ng talukap ng mga mata ko, hanggang sa mamula na ang noo ko sa sakit. But that isn't enough.
Biglang bumukas ang pinto at na-out of balance ako kaya tumumba ako paharap.

"Putragis, Gabrielle!" sigaw ni mama ng sumalubong ako sa kaniya. Niyakap niya agad ako bilang pagsalo at doon na bumuhos ang mga luha ko.

I'm so dead. How many times have I killed myself by just being with him? I can't even count it anymore.

"Gabrielle Anne, are you sick? Anong nangyari?" she asked me as she held me tight.

Patuloy lang ako sa pag-iyak, and that made me feel relieved na mailabas ko lahat ng sakit, na umaasa pa rin na pwede kami, though my asawa't anak na siya. And that is the worst. I am the worst.

"Nak, OK ka lang ba?" kumalas agad ako kay mama at saka tumayo ng tuwid bago nagpahid ng mga luha.

"I'm fine, ma."

The first three words that I said in my entire life that feels so right to say for them to feel relieved yet feels kind of wrong because it tears me inside.

Umakyat agad ako papunta sa taas sa kwarto ko at saka nagdive papuntang kama ko. Niyakap ko ang unan ko at doon ipinagpatuloy ang pag-iyak.

My phone rang.

I immediately wiped the tears that escaped and reached for my phone. I answered it without even looking at the caller ID.

"Yes?" I asked in a blurred voice.

"Can we talk?. . ." sagot ng parang iiyak nang boses kaya napatingin ako sa caller ID:

Demon Xaviel

Why is she crying?

"Xaviel?" I asked again, hindi ako sure kung siya ang nagsasalita. Malay ba natin kung yung katulong pala niya iyon na minamaltrato na pala niya, diba?
Kaso nag-english. . .

"I said we need to talk." confirmed though. Si Xaviel nga ito.

"Then talk," iritang sagot ko.

"I mean, over a cup of coffee, can we?" sagot niya sa medyo kalamado nang boses.

Napakunot noo ako. Ano kayang nakain nito at gusto akong kausapin?

"Saan?"

"Anywhere you like,"

"Sige, how about Soundtrack Cafe?" tanong ko na parang may hesitation sa boses, hinahantay ko kasing barahin niya ako at sabing di totoo iyon or some stuffs, but she didn't.

"Good choice, I'll wait for you then." she hung up, bago pa man ako makapagsalita ng kung ano.
Tinitigan ko ang phone na parang may maling nangyari, at may mali talaga. Ano kayang pag-uusapan namin ng demonyitang iyon?

***

The air conditioner welcomed me as I stepped foot on the cafe.
This is the kind of feels I want right now.

Nakita kong nakaayos ng upo sa medyo dulo sa tapat ng glass window si Xaviel. I don't think if she sees me or if she did and just do not care.

Nagmartsa agad ako papunta sa table niya.