P.S. I'm Dying

GABE

GABE

I remained silent on my seat.

I didn't speak.

Tapos huminto ang driver namin, "Nako Ms. Gabe, nag-o-overheat na naman ang van. Ipapa-tow ko na po yata siguro ulit ito sa Auto Repair."

"Ngayon po talaga?" gulat kong tanong.

Tumango agad ito.

Bumaba agad kami ng photographer ko na si Ganther, at ng isa pang crew, si Fey tapos pumasok muna kami sa isang coffee shop para maghintay ng susundo sa amin.

"Miss Gabe, medyo close kayo no'ng owner ano? No wonder, pinayagan niya agad tayong magconduct ng interview." nakangiting sambit ni Fey at saka sinipsip ang shake niya.

Ngumiti ako ng tipid.

"Ex ni Gabe yan, I guess." pang-aasar naman ni Ganther.

I sticked out my tongue at him. Kakapain ko na sana ang bag ko sa tabi ko nang mapansin kong wala iyon sa tabi ko. . .

Bullshit! Naiwan ko yata sa van?

"Wait lang!" napasigaw agad ako at natapon ang hawak kong bubblegum shake, tumapon ang iba no'n sa damit ko but I couldn't careless. Kailangan ko ang bag ko kasi nandoon ang wallet at phone ko!

Isa pa, alam kong ako ang pagbabayarin ng mga ito sa inorder nila dahil bigatin na ako after maproduce ang article.

Nanakbo ako papuntang labas, hindi ko na nakita ang van. Luminga-linga ako sa magkabilang daan at nakita ang truck, sa taas no'n, nandoon na ang van namin!

Shit happens.

Bullshits, mostly.

Nanakbo agad ako at doon lang nakatingin sa truck, ta's bigla na lang may sumulpot na kotse sa harap ko. Kung hindi ito agad nakapagpreno, malamang tumilapon na ako.

Sa gulat ko dahil halos mamatay na ako doon, napahampas ang magkabilang kamay ko sa hood ng kotse ng driver habang hinihingal na nakakamasid pa rin sa truck na baka mawal sa paningin ko.

Agad kong tinapunan ng tingin ang bintana ng kotse at hinapas ulit ang bintana gamit ang palad ko.

"Ano ba?!" sigaw ko tapos napaatras agad ako ng unti-unting bumukas ang pinto ng kotse, at lumabas agad yung driver.

Laking gulat ko nang malaman ko kung sino ang nasa harap ko. . .

Nakatulala lang ako sa kaniya, tapos bigla siyang naghubad ng coat at nanakbo palapit sa akin.
Ini-hang niya sa magkabilang balikat ko ang coat niya at saka hinawi ang buhok ko, "Nasaktan ka ba?"

Is he asking me if I'm hurt?
Of course, I am.

Ang sakit! Kasi alam kong wala na talaga akong pag-asa, miski sa kaniya. . . wala, kaya masakit!

"Ha? hindi. Okay lang." sagot ko at tipid na ngumiti. Hindi naman nasaktan o nagalusan ang katawan ko sa pagbungo niya sa akin. . . pero yung puso ko, sugatan na. . .

"Kumusta ka na? Talagang dito pa tayo nagkakita. Bakit ka ba kasi bigla-biglang tumatawid?" natatawang sambit niya.

Ngumiti lang ako ng tipid at saka lumingon sa direksyon ng truck kanina, wala na. . .

Fuck it.

"Yung bag ko kasi. . . basta!" sagot ko.

"Nanakaw?" sagot niya at lumingon-lingon kaagad sa paligid niya.

Napiling na lang ako, "Basta, okay na 'yon. . ."

Tumango-tango naman siya, "Ah, okay." nahihiyang sambut niya, pago luminga-linga at saka nagsalita ulit, "Uhm, mind if you join me to have some coffee?"

"Ay nako, kagagaling ko lang, Onyx! Ito pa nga ebidensiya oh." sagot ko agad sabay turo sa damit ko.

Natawa siya at tinap ako sa ulo.

"So much has changed, but not you." nakangiting sambit niya bago humalik sa pisngi ko.

"I'll better go. Keep safe, Gabe." bulong niya sa tainga ko at saka na bumalik sa kotse niya. Napangiti ako at saka kumaway sa kaniya para magpaalam.

Wala na iyong malalakas na tibok ng puso ko noon na nararamdaman ko pa rin kay Lex ngayon.

Wala na ang nararamdaman ko para kay Onyx, na siguro ay parang crush lang noon.

Siguro nga. . .kay Lex ko lang talaga naibigay ang puso ko noon, and I'm so messed up that I even did that.

I gripped hold on the coat I'm wearing, para maitago ang stain ng shake sa damit ko, and suddenly my lips curled into a smile.

Sana siguro kung kay Onyx ko naibigay ang pagmamahal na iyon. . . ganito ba ako kamiserable ngayon?

I don't know and I don't want to know. All I want is to take away the pain.

Ayun lang, okay na ako.

Ayun lang kaya ko nang mabuhay ng masaya. But he's too selfish to take back the pain he brought to me.

A selfish coward.