Unicode
9နာရီကျော်ပြီမလို့
ပူပြင်းစ...ဖြစ်နေပြီဖြစ်တဲ့
နေရောင်ခြည် နုနုလေးဟာ..လင်းဖြာစွာ
အိပ်ရာပေါ်က...ကောင်ချောလေးကို
ချစ်စနိုး... ကျီစယ်လေတော့
ဘယ်ညာလိမ့်ကာ...ရှောင်နေလေရဲ့
"ဟား...ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တဲ့
အိပ်ပုတ်လေးကွာ..''
တကယ်တော့....ကျနော်နိုးနေတာ
7နာရီလောက်ထဲက
အပူအပင်ကင်းစွာ..အိပ်ပျော်နေတဲ့
သူလေးကို...တစိမ့်စိမ့်ထိုင်ကြည့်နေတာ
မို့သာမထဖြစ်တာ
နူးညံ့တဲ့အလှတရားဟာ
ယောကျာ်းလေးတစ်ယောက်..ဆီမှာ
ဒီလောက်ထိ
ရှိဖို့လိုလို့လားဟင်..။
ကိုယ်လုံးလေးကိုထွေးဖက်
ကျနေတဲ့
နေရောင်ခြည်လေးကို...လက်နဲ့အုပ်မိုးပြီး
အသာကာပေးလိုက်တော့
မဲ့နေတဲ့မျက်နှာလေးက
ပြုံးယောင်လေး...သန်းသွားလေရဲ့..။
စင်းကျနေတဲ့
မျက်ခွံမို့မို့လေးက...နံ့သာရောင်..။
ကြွေရောင်တောက်နေတဲ့
ပါးနုနုလေးနှစ်ဖက်က..ချယ်ရီရောင်ပြေပြေလေး
လွှမ်းနေသလိုလို..။
မထူမပါး
နှုတ်ခမ်းလေးက..နှင်းဆီရောင်ရဲရဲလေးရယ်..
ကြောင်လေးကိုပွေ့ကာ...အိပ်နေသည့်
လက်လေးနှစ်ဖက်က
ပုလဲဝါရောင်နုနုလေး..မထိရက်စရာအတိ..။
ချစ်ရသူဟာ
အရင်ဘဝက..ဘယ်လိုဆုတောင်းကောင်း
ခဲ့ပါသတဲ့လဲနော်..။
ဘေးကိုစောင်းအိပ်...နေတာကြောင့်
ကလေးလေးတယောက်...လိုပင်
ခွေခွေသေးသေးလေးဖြစ်နေသည်မလို့
အသံထွက်အောင်...ရယ်မိရင်း
ပါးလေးကိုခပ်ဖွဖွညှစ်မိသည်..။
ဟင့်....ဆိုသည့်အသံလေးထွက်လာခဲ့သလို
မျက်လုံးလေးလည်းပွင့်လာခဲ့သည်..။
နိုးကာစ
မျက်လုံးကြည်ကြည်လေးသည်
စမ်းရေလေးလို
ကြည်လင်အေးကာ..တောက်ပလှပါသည်ဟု
ဆိုလျှင်
သူလွန်လေမည်လား..။
"ဆတ်..''
အဲ..နာမည်ခေါ်ကာပြန်အိပ်သွားပြန်ပြီ.။
